• Terug

Moment van innerlijke beschouwing

De innerlijke beschouwing moet aan elke verandering van het wezen voorafgaan. De mens moet zichzelf en zijn handelen vaak aan een onderzoek onderwerpen. Hij moet zich bezighouden met al zijn taken en kritisch kijken in hoeverre hij aan de goddelijke eisen voldoet. Deze zelfbeschouwing zal hem ook de tekortkomingen laten herkennen en als hij het ernstig meent met de arbeid aan zijn ziel zal het hem aanzetten om zich steeds volmaakter te vormen.

De innerlijke controle is een bepaalde controle, die zowel zijn denken, als ook zijn handelen betreft. Hij zal, als hij niets ontziend kritiek op zichzelf uitoefent, ook zijn onwaardigheid beseffen en in nauwe verbinding met zijn Schepper treden en hij zal in deemoedig gebed God om erbarmen en genade vragen en dus krijgt hij nieuwe kracht voor de arbeid aan zichzelf. Want vanuit zichzelf zou de mens nooit tot volmaaktheid kunnen komen, omdat zijn kracht zonder de hulp van God te gering is. Maar het is hem verzekerd, dat God alleen van de mens eist, dat hij om de hem toekomende genade vraagt, waarmee de mens toegeeft, dat hij naar God verlangt.

Als de mens nu vaker zichzelf en zijn leven beschouwt met het oog op de opwaartse ontwikkeling van de ziel, dan zal hij ook de afstand tussen hem en God herkennen. Hij zal ernaar streven om deze afstand te verkleinen en, als hem daartoe de kracht ontbreekt, deze van God vragen. En alleen zo gaat hij voort op de weg van de opwaartse ontwikkeling. Slechts zo is het mogelijk om in een steeds nauwere verbinding met de hemelse Vader te komen, want hij zal spoedig geen weg meer gaan, zonder Hem om Zijn zegen en Zijn kracht gevraagd te hebben en hij zal nu waarachtig de verhouding tussen het kind en de Vader tot stand brengen, dat dan ook een buitengewone krachtschenking tot gevolg heeft.

En daarom eist God van jullie, dat jullie je altijd rekenschap geven van hoe jullie gang over de aarde is. Dat jullie niet gedachteloos en zonder verantwoordelijkheidsgevoel erop los leven, maar steeds aan jullie ziel denken. Hij wil, dat jullie bij alle aardse activiteiten Hem niet vergeten. Dat jullie steeds tijd vinden om het geestelijke in jullie te verzorgen. Hij wil, dat jullie niet enkel aan het lichaam denken, maar ook de ziel een vrij uurtje schenken, dat voor de vormgeving van jullie ziel nodig is. Een vrij uur, die jullie de verbinding met jullie Heer en Heiland oplevert, waarin jullie schatten voor de eeuwigheid verzamelen. Hij wil, dat jullie dan ernstig bij jezelf te rade gaan, wiens welzijn voor jullie belangrijker is. Het welzijn van het lichaam of van de ziel. En als jullie nog te ijverig aan het lichaam denken, moeten jullie om kracht vragen, overeenkomstig de goddelijke wil leven om jullie te kunnen ontwikkelen. En het uur van de innerlijke beschouwing zal bevorderlijk zijn voor jullie zielenheil, want jullie ontvangen kracht voor een nieuw streven.

Amen

L’ora dell’introspezione

L’introspezione deve precedere ad ogni trasformazione dell’essere. L’uomo deve sottoporre più sovente ad un esame sé stesso ed il suo agire, deve occuparsi di tutti i suoi compiti ed esercitare critica, fin dove esegue le Esortazioni divine. Questa auto-osservazione gli fa anche riconoscere le manchevolezze, e se la prende sul serio con il lavoro sulla sua anima, sarà anche spinto a formarsi in modo sempre più perfetto. L’introspezione è un certo controllo, che è rivolto sia al suo pensare come al suo agire. Se esercita senza riserva la critica su di sé, riconoscerà anche la sua indegnità di entrare in stretto collegamento con il suo Creatore, e nell’umile preghiera chiederà a Dio Misericordia e Grazia, e quindi conquista nuova Forza per il lavoro su sé stesso. Perché da sé stesso l’uomo non potrebbe mai arrivare alla perfezione, dato che la sua forza è scarsa senza l’Aiuto di Dio. Ma questo gli è assicurato, in modo che Dio esorta l’uomo soltanto a chiedere la Grazia che gli spetta come ammissione che l’uomo desidera Dio. Se ora l’uomo osserva di più sé stesso e la sua vita nel senso dello sviluppo verso l’Alto dell’anima, riconoscerà anche la distanza da sé a Dio. Tenderà a diminuirla e, se gli manca la Forza, la chiederà a Dio. E solo così procede sulla via nello sviluppo verso l’Alto. Solo così è possibile entrare in un collegamento sempre più stretto con il Padre celeste, perché presto non percorrerà più nessuna via senza aver chiesto a Lui la Sua Benedizione e Forza, ed ora stabilirà davvero il rapporto da figlio a Padre, che ha poi per conseguenza anche uno straordinario apporto di Forza. E perciò Dio esige da voi che vi rendiate conto più spesso com’è il vostro cammino sulla Terra, che non camminiate spensierati e senza sentimento di responsabilità, ma che pensiate sempre alla vostra anima. Egli vuole, che con tutta l’attività terrena non vi dimentichiate di Lui, che troviate sempre il tempo per curare lo spirituale in voi. Egli vuole, che non pensiate solo al corpo, ma che diate anche un’ora di riflessione all’anima, che sia dedicata alla formazione della stessa, un’ora di riflessione, che vi procura il collegamento con il vostro Signore e Salvatore, in cui raccogliete dei tesori per l’Eternità. Egli vuole che vi interroghiate seriamente, quale Bene vi è più importante, quello del corpo o quello dell’anima. E se pensate ancora con troppo fervore al corpo, dovete chiedere la Forza di vivere secondo la Volontà divina e che vi possiate formare. E l’ora dell’introspezione sarà di promozione per la salvezza della vostra anima, perché ricevete la Forza per un nuovo tendere.

Amen