• Terug

Menselijke bijzaken - Kerkbezoek

Alles wat op God wijst moet de mens resultaat opleveren, als hij het opvolgt of gebruikt.

Het moet naar God leiden, echter alleen onder de voorwaarde, dat het een levend navolgen is van al datgene wat wordt verlangd. Maar niet elke vorm leidt tot succes. De ene mens zal alleen gemakkelijker het doel bereiken, de andere moeilijker, en wel doordat de laatste zich een weg zal kiezen, die uitermate moeilijk begaanbaar is, terwijl de andere weg gemakkelijker is, maar eveneens een blijmoedig dienen van God kan zijn. Dus de mens onderwerpt zichzelf dus aan voorwaarden, die hem van God uit niet gesteld zijn. Het is leerzaam kennis te nemen van de afzonderlijke leren, die als menselijke bijkomstigheid aan de leer van Christus werden toegevoegd. Het is ten eerste het verplicht gestelde kerkbezoek, dat niet altijd bevorderlijk is voor de geest, maar ook geestdodend kan werken. Het is een buitengewoon onjuiste mening, dat de mens zich daardoor meer op God richt. Het gevaar ligt veel meer voor de hand, dat, wat het diepste innerlijke beleven moet zijn, voor hem tot een mechanisch handelen wordt. De mens die zich werkelijk inspant, zoekt God overal. Weliswaar zal het kerkbezoek hem niet schaden, maar hij kan het contact met God te allen tijde en overal vinden en heeft daartoe geen bijzondere plaats nodig. Het zou derhalve alleen nodig zijn, om het woord Gods te horen, als het anders voor de mens niet toegankelijk is gemaakt en dit vindt alleen de volledige goedkeuring van God, zolang juist alleen de overdracht van het goddelijke woord doel is van het kerkbezoek. Alle andere ceremoniële handelingen zijn min of meer door mensen eraan toegevoegde bijkomstigheden en motiveren nu het begrip godsdienst, ofschoon het dienen van God heel anders is op te vatten dan het bijwonen van zulke handelingen, die met de eigenlijke arbeid aan de ziel niets van doen hebben. Het is volkomen irrelevant en onbelangrijk, of en in hoeverre de mens zich voegt naar de bepalingen, die voorwaarde zijn om bij de rooms-katholieke kerk te horen. De kerk, die Jezus Christus op aarde heeft gesticht, heeft op zich niets met uiterlijkheden van doen. Ze kan wel, ondanks uiterlijkheden, in haar diepste grondbeginselen worden herkend en dus hoeven deze uiterlijkheden geen hindernissen te zijn, de echte leer van Christus te onderkennen en daarnaar te leven, maar omgekeerd horen deze uiterlijkheden er niet noodzakelijkerwijs bij om een ware christen te zijn naar Gods wil. Het is niet moeilijk in te zien, dat juist de vele vormen de mensen afstoten en Jezus Christus heeft zeker niet het binnengaan in de eeuwige gelukzaligheid afhankelijk gemaakt van het vervullen van die door de mensen uitgevaardigde geboden, zoals daar zijn: regelmatig kerkbezoek en het bijwonen van handelingen, die eveneens een door mensen in elkaar gezet theatraal spel vormen, zonder enige waarde en invloed op de ziel van de mens. De mensen moeten bedenken, dat de Heer op aarde een tegenstander was van uiterlijkheden; dat Hij niets heeft gedaan om Zijn woord doeltreffend te bekrachtigen, met uitzondering van wonderdaden, die Zijn goddelijkheid aan de mensen moesten bewijzen. Maar nooit heeft Hij iets volbracht, dat die handelingen nu zou kunnen rechtvaardigen of op één of andere manier motiveren. Integendeel, het zijn slechts door mensen ingevoerde formaliteiten, zonder enige diepere zin dan juist die, die de mensen eraan toeschreven. En dat kan nooit overeenstemmen met Gods wil, dus kan het ook nooit van de mensen worden gevraagd als bewijs van het naleven van de leer van Christus.

Amen

Œuvre humaine ajoutée – la fréquentation de l'église

Tout ce qui rappelle Dieu doit procurer du succès à l'homme s'il l'exécute ou s’il l'emploie. Cela doit mener à Dieu, mais seulement sous la condition que tout ce qui est exigé soit exécuté de façon vivante, mais chaque manière de faire ne mène pas au succès. Un homme arrivera au but plus facilement, un autre avec plus de difficultés par le fait que ce dernier choisit une voie qui est très difficile à parcourir, alors qu'une autre est facile, et peut être aussi un service joyeux de Dieu. L'homme se soumet donc à des conditions qui ne lui ont pas été posées par Dieu. Il est instructif de prendre connaissance des enseignements spécifiques qui ont été joints en tant qu’œuvre humaine ajoutée à la Doctrine du Christ. En premier la fréquentation de l'église a été rendue obligatoire, ce qui n'est pas toujours à l'avantage du spirituel, mais peut agir comme un abrutissement de l'esprit. C’est une opinion extraordinairement erronée que l'homme avec cela se tournerait davantage vers Dieu, il y a plutôt le danger que, quelque chose qui doit être une très profonde expérience intérieure, devienne une action mécanique. Pour celui qui cherche Dieu vraiment partout, la visite dans une église ne sera pas nuisible, mais il peut trouver en tout temps et partout le contact avec Dieu et pour cela il n'y a besoin d'aucun lieu particulier. Ainsi l’église serait nécessaire seulement pour l’écoute de la Parole de Dieu si elle n'est pas accessible autrement à l'homme, et cela aura lieu avec le très plein Assentiment de Dieu tant que la transmission de la Parole divine est bien le but de la visite dans l'église. Toutes les autres actions cérémoniales sont plus ou moins des œuvres ajoutées par des hommes et pour motiver le concept de service divin, bien que servir Dieu soit à entendre d’une façon entièrement différente que d'assister à de telles actions, qui n'ont rien à faire avec le vrai travail sur l'âme. Il est entièrement insignifiant et sans importance si et jusqu'où l'homme suit la prescription qui est exigée pour l'appartenance à l'église Catholique-romaine. L'Église que Jésus Christ a fondée sur la Terre, n'a en soi rien à faire avec l'extériorité. Elle doit pouvoir être reconnue sans l'extériorité dans ses plus profonds Fondements et donc cette extériorité ne doit pas nécessairement être un obstacle pour reconnaître l'authentique Doctrine du Christ et vivre en conséquence, mais vice versa cette extériorité n'en fait pas partie nécessairement pour être un vrai chrétien selon la Volonté de Dieu. Il n'est pas difficile de reconnaître que vraiment beaucoup de formalités repoussent les hommes, et Jésus Christ n'a pas vraiment conditionné l'entrée dans l'éternelle Béatitude au respect de ces commandements délivrés par des hommes comme : la visite régulière de l'église, l'assistance à une action qui est purement un spectacle théâtral construit par des hommes sans aucune valeur ni influence sur l'âme humaine. Les hommes doivent penser que le Seigneur sur la Terre est un Adversaire de l'extériorité, qu'Il n'a rien fait pour renforcer avec efficacité Sa Parole, à l'exception des Actes de Miracles qui devaient montrer aux hommes Sa Divinité. Mais Il n'a jamais accompli quelque chose qui pourrait justifier ou motiver de quelque façon ces formalités introduites par des hommes sans aucun sens plus profond que justement celui soutenu par des hommes. Cela ne pourra jamais correspondre à la Volonté divine, donc être exigé des hommes comme preuve de leur obéissance à la Doctrine du Christ.

Amen