• Terug

Onbenut aards leven

Zo menigeen legt zijn gang over de aarde zonder noemenswaardig succes voor zijn ziel af en dit is heel begrijpelijk met het oog hierop, dat hij niet denkt aan het voortleven van de ziel na de dood. Een aards leven, waar alleen de aardse welstand het enige doel is, kan begrijpelijkerwijs geen eeuwige goederen opleveren en daarom zal zo’n leven niets tot stand brengen, wat de vooruitgang van de ziel dient en wordt derhalve nutteloos geleefd. De genade van de belichaming wordt uit het oog verloren en een duizenden jaren durende strijd heeft niet het juiste einde gevonden, die het volgens Gods wil had moeten vinden.

Maar hoe zwaarwegend en belangrijk de gevolgen van een onbenut aards leven voor het geestelijke wezen zijn, kan de mens als zodanig niet overzien, maar zijn ziel zal voor zo’n verzuim bitter moeten boeten. Ze verkeert daardoor toch in de grootste nood en voor haar is de gedachte, dat er voor haar eigenlijk een wonderlijk heerlijk leven was weggelegd en dat ze zichzelf hiervan beroofd heeft en dat niets haar de verzuimde kans terug kan geven, onnoemelijk bitter. Dat ze dus de graad van volmaaktheid, die ze bij het juiste gebruik van het aardse leven met gemak had kunnen bereiken, nooit meer bereiken kan. Ze kan wel strijden en in het hiernamaals is dat buitengewoon zwaar, maar ze zal die graad, die voorwaarde voor het kindschap van God is, aan de overkant moeilijk bereiken.

De Heer heeft niet voor niets de aarde tot het middelpunt van Zijn schepping gemaakt. Hij heeft de mensen uitgerust met elke bekwaamheid, die voor hen volop voldoende is om zich omhoog te werken tot aan God gelijkende wezens. En de liefde van de goddelijke Schepper is weer zo diep, dat ze het mensenkind omhoogtrekt.

Maar waar dit mensenkind noch acht slaat op deze Vaderliefde, noch de vaardigheden, die zijn geestelijke vooruitgang garanderen, beoefent, gaat zijn denken ook niet uit naar het naderen van de Schepper en Verwekker. Hij wendt zich eerder tot de tegenpool, die van zijn kant alle middelen aanwendt om deze toenadering tot de eeuwige Godheid te verhinderen, maar de tegenstander maakt in plaats daarvan alle aardse goederen gemakkelijk toegankelijk voor de mensen. En hij laat hen in de ban van de materie geraken, waardoor de materie toeneemt en hij een opwaartse ontwikkeling van de ziel op aarde verhinderen wil. De geestelijke inwerkingen van de tegenstander zijn enorm en vergiftigen zo het denken van degenen, die te zwak zijn om tegenstand te bieden.

En toch heeft God de Heer alle mensen voor hetzelfde doel geschapen. Hij heeft hen allen voorbestemd om drager van Zijn goddelijke kracht te worden. Hij wijst hun allen de juiste weg. Hij geeft hun genade in overvloed en toch wordt er niet in die mate acht geslagen op deze liefde, zoals het nodig zou zijn voor het bereiken van de rijpheidsgraad op aarde. Wel wordt vrij vaak kennisgenomen van deze genadegave en van de duidelijke liefde van God, maar zonder eigen streven kan de mens deze graad nooit bereiken en dus moet eerst zijn wil werkzaam worden en zich bewust aan het hoogste doel op aarde wijden. En hij mag de opdracht, die hem voor het aardse leven gegeven is, niet vergeten. Dan zal hij in geestelijk opzicht meer aandacht schenken aan zijn aardse leven en zijn leven zal voor de eeuwigheid niet nutteloos geleefd zijn.

Amen

Une vie terrestre non utilisée

Certains parcourent leur vie terrestre sans succès particulier pour leur âme, et cela est très compréhensible lorsqu’on constate qu’ils ne pensent pas à la continuité de la vie après la mort. Il est compréhensible qu’une vie terrestre à laquelle il est imposé comme unique but seulement le bien-être terrestre, ne peut pas produire des biens éternels, et donc une telle vie ne réussira en rien à ce qui sert au progrès de l'âme. Et par conséquent elle aura été vécue inutilement. La Grâce de l'incarnation sera restée inaperçue et une lutte qui a duré des millénaires n'aura pas trouvé la juste conclusion qu'elle aurait dû trouver selon la Volonté de Dieu. Mais combien lourds et significatifs sont les effets d'une vie terrestre rendue inutile pour l'être spirituel, l'homme en tant que tel ne peut pas l'embrasser du regard, mais son âme devra expier amèrement un tel manque, vu qu’avec cela il s’est mis dans une situation de très grande misère, et pour l’âme il est indiciblement amer de penser à la vie magnifiquement merveilleuse qui lui était destinée et qu’elle s’en soit dépouillée elle-même, qu’elle ne peut rattraper l'occasion manquée, qu’elle ne peut donc jamais plus atteindre le degré de la perfection qui par un juste emploi de la vie terrestre aurait pu être atteint avec facilité. Elle peut certes lutter, mais cela est outre mesure difficile dans l'au-delà, et là elle atteindra difficilement ce degré qui est dédié à la progéniture de Dieu. Le Seigneur n'a pas fait en vain la Terre comme point central de Sa Création, Il a pourvu les hommes avec toutes les facultés suffisantes pour se hisser vers le Haut et devenir une créature semblable à Dieu. Et l'Amour du divin Créateur est à nouveau si profond qu’il tire vers le haut le fils terrestre. Mais lorsque celui-ci ne s'occupe ni de cet Amour du Père ni ne soigne les facultés qui lui garantissent son progrès spirituel, ses sens ne sont pas tournés vers le rapprochement avec son Créateur et Père. Ils se tournent davantage vers le coté opposé qui, à son tour, emploie tous les moyens pour empêcher ce rapprochement avec l'éternelle Divinité, et pour cela il rend à l'homme facilement accessibles tous les biens terrestres afin qu’il arrive dans l'enchantement de la matière, et avec cela il augmente la matière et veut empêcher l'âme de se développer vers le Haut sur la Terre. Les influences spirituelles du pouvoir opposé sont immenses et empoisonnent les pensées qui sont trop faibles pour offrir une résistance. Mais Dieu le Seigneur a créé tous les hommes pour le même but. Il les a tous appelés pour devenir des porteurs de Sa Force divine. Il montre à tous la voie juste, il leur distribue de plus en plus de Grâces, et malgré cela ils ne s'occupent pas de cet Amour dans la mesure qui serait nécessaire pour atteindre la maturité sur la Terre. De temps en temps il prend certes connaissance de cet apport de Grâces et de l'évident Amour de Dieu, mais sans sa propre aspiration l'homme ne peut jamais et encore jamais atteindre ce degré, et donc il doit d’abord rendre active sa volonté et la dédier consciemment au plus haut but sur la Terre, et il ne doit pas oublier la tâche, qui lui est imposée pour la vie terrestre, alors il donnera plus de considération à sa vie terrestre du point de vue spirituel, et sa vie n'aura pas été vécue en vain pour l'Éternité.

Amen