• Terug

Onderwijzen van de degenen die dwalen – Zegen van het lijden – Berusting

Het is de wil van de Heer, dat jullie die mensen onderwijzen, die van goede wil zijn. En het is zo eindeloos waardevol om door de genade van God onderwezen te worden en dus te weten, dat aan al degenen, die in onwetendheid van de geest sterven, met diep medelijden gedacht moet worden. En hun nu het evangelie te prediken, is een werk van naastenliefde en zal eens een rijke zege opleveren, want al deze onwetenden bevinden zich in de grootste nood van de ziel.

Ze sterven met lege harten en hun aardse kwellingen zijn veel groter. Hun ontbreekt toch het inzicht in de noodzaak, de hoop op hulp en de troost van het goddelijke woord en dus is hun leven arm, ondanks aardse rijkdom en hun schijnbare welzijn. In zo’n zielennood achtergelaten te worden, is voor laatstgenoemden een kwellende toestand en dankbaar zullen ze elke hulp van een liefhebbend mens, die hen uit zo’n nood verlost, gewaarworden. Steeds weer brengt God de mensen, die elkaar kunnen helpen, samen en daarom moet elke gelegenheid benut worden en moet zonder schroom vermelding gemaakt worden van Gods liefdevolle leiding, die in alle smartelijke gebeurtenissen te herkennen is.

Alles heeft alleen maar het doel om aan de veredeling van de mens bij te dragen. De mens moet in deemoedige berusting alle leed aanvaarden en aan zijn Schepper denken, Die niets zonder wijze bedoeling laat gebeuren, maar Die ook Zijn schepselen innig liefheeft en dus ligt aan alle beproevingen, die Hij hun oplegt, steeds deze diepe liefde ten grondslag en die moet bewerkstelligen, dat het mensenkind de hemelse Vader nadert.

Elk lijden zou door de mensen dankbaar aanvaard moeten worden, als zij zouden weten wat voor zegen er daardoor voor de ziel, die toch onsterfelijk is, voortvloeit. Als zij verder zouden weten, aan welk onnoemelijk kwellende toestand de ziel daardoor in de eeuwigheid ontsnapt is en welke zaligheid haar lot kan zijn, als het lijden zijn juiste doel vervult en de mensen het inzicht heeft gebracht. Ze zouden zich berustend naar de goddelijke wil voegen en zonder morren het leed op zich nemen._>Amen

Ensinando o erro.... Bênção da tristeza.... Surrender....

É a vontade do Senhor que você ensine as pessoas que são de boa vontade. E é tão infinitamente valioso ser instruído pela graça de Deus e assim saber que todos aqueles que andam na ignorância do espírito devem ser lembrados com compaixão.... E pregar-lhes o Evangelho é uma obra de amor ao próximo e um dia trará ricas bênçãos, pois todas essas pessoas ignorantes estão na maior angústia de alma. Eles vão de coração vazio e suas aflições terrenas são muito maiores, pois lhes falta a percepção da necessidade, a esperança de ajuda e o conforto da Palavra divina, e assim suas vidas são pobres apesar da riqueza terrena e da aparente prosperidade. Ficar em tais dificuldades da alma é um estado agonizante para esta última, e sentirá com gratidão toda a ajuda de uma pessoa amorosa que a livra de tal adversidade. Deus reúne vezes sem conta pessoas que podem ajudar umas às outras, e por isso todas as oportunidades devem ser usadas e a orientação amorosa de Deus, que é reconhecida em todos os eventos dolorosos, deve ser mencionada sem hesitação. Tudo tem apenas o propósito de contribuir para o enobrecimento do ser humano, o ser humano deve aceitar humildemente todo o sofrimento e lembrar-se do seu Criador, que não permite que nada aconteça sem uma intenção sábia, mas que também ama muito as Suas criações vivas e, portanto, todas as provações que Ele lhes impõe, só se baseiam neste amor profundo e têm a intenção de fazer com que a criança terrena se aproxime do Pai celestial. Todo sofrimento seria agradecido pelas pessoas se elas soubessem a bênção que ele traz à alma, que é, afinal, imortal...., se elas também soubessem o estado indizível de agonia que escaparam na eternidade como resultado e que felicidade pode ser o seu destino se o sofrimento cumpriu seu propósito correto e trouxe ao ser humano.... eles se renderiam à vontade divina e aceitariam o sofrimento sem murmurar....

Amém