• Terug

Kinderlijke verhouding – Vormgebed – Taal van het hart

De Heer nadert degene, die zich geroepen voelt om de Heer te dienen en onophoudelijk om Zijn genade vraagt, op elke manier, want hij getuigt van zijn wil om voor God te werken en trekt dus door die wil ook de liefde van God naar zich toe. En in het gebed om kracht erkent hij zijn zwakte voor de Heer en de verhouding van hem tot God is die van een kind. En meer verlangt de Vader in de hemel niet. Niet één enkel moment in zijn aardse leven bekijkt zo’n kind zich met een aanmatigende blik. Het is met een deemoedig en liefhebbend hart de Vader in de hemel dankbaar voor elk genadegeschenk en blijft dus een waar kind voor God, Die het beschermt tegen elke geestelijke achteruitgang.

Want wie eenmaal deze juiste verhouding met Hem is aangegaan, kan nooit meer verdwalen. Dat wil zeggen, geestelijk aanmatigend zijn ten opzichte van de Vader in de hemel. Want door zijn deemoedig smeken om Gods genade komt hij tot wijsheid. En alle wijsheid laat hem de grootte van de Vader in de hemel steeds meer inzien en dat maakt hem steeds deemoediger en meer verlangend naar liefde.

En daarom heeft alle geestelijke kennis, alle opwaartse ontwikkeling en het bereiken van de toestand van volmaaktheid steeds de kinderlijke verhouding van de mens tot de Vader als voorwaarde. En het gebed in de geest en in de waarheid is er weer het zichtbare teken van, dat het mensenkind deze verhouding tot de Vader aangegaan is.

Maar de Heer slaat geen acht op de vormgebeden, want die doden elk gevoel van liefde. Degene, die zich van voorgeschreven woorden, die niet uit het diepste van het hart komen, bedient, kan niet in de geest en de waarheid bidden, want ze geven niet het eigen denken, maar het denken van vreemden weer. De mens moet zich in de innigste verbondenheid met de Vader tegenover Hem zo uiten, zoals het gevoel van zijn hart is. Hij moet de Vader waarachtig als vader beschouwen en tot Hem komen met al zijn kleine zorgen en verlangens. En juist dit innige contact met de Vader zal een waar gebed teweegbrengen. En zo’n gebed zal niet alleen maar voor de vorm zijn.

Want God gaf de mensen verstand, zodat ze zelf actief moeten zijn en hun geest omhoog sturen. Als de mens zich van een vorm bedient, spreekt niet zijn hart tot de Vader, maar hij vervult alleen maar weer een hem opgelegde plicht. En dit gebed kan voor God niet de juiste waarde hebben, als de Vader toch als vader aangeroepen wil worden en de stem van Zijn kind op de kinderlijkste manier wil horen: eenvoudig, innig en volledig vertrouwend op de liefde en almacht van Degene, Die het gebed betreft.

Amen

Relacionamento com crianças.... Formulário de Oração.... Linguagem do coração....

Quem se sente chamado a servir ao Senhor e apela constantemente à Sua graça é abordado pelo Senhor em todos os sentidos, pois ele testemunha a sua vontade de trabalhar para Deus e, portanto, também atrai o amor de Deus através da sua vontade. E em oração pela força ele confessa sua fraqueza diante do Senhor, e sua relação com Deus é a de uma criança .... e o Pai que está nos céus não pede mais. Nem por um único momento da sua vida terrena uma criança assim se considera com um espírito arrogante. Com um coração humilde e amoroso é grato ao Pai do céu por toda concessão de graça e, portanto, permanece um verdadeiro filho diante de Deus, que o protege de todo declínio espiritual. Pois quem uma vez entrou nessa relação correta com Ele não pode mais se desviar, ou seja, ser espiritualmente arrogante para com o Pai do céu. Porque pela sua humilde súplica pela graça de Deus ele atinge a sabedoria, e toda a sabedoria lhe permite reconhecer sempre mais a grandeza do Pai que está nos céus e o torna sempre mais humilde e desejoso de amor. E, portanto, todo o conhecimento espiritual, todo o desenvolvimento mais elevado e todo o alcance do estado de perfeição tem sempre como pré-requisito a relação infantil do ser humano com o Pai, e a prece em espírito e em verdade é novamente o sinal visível de que o filho terreno entrou nessa relação com o Pai. Mas o Senhor não presta atenção às orações formais, pois elas matam todo sentimento de amor.... Ele não pode orar em espírito e em verdade quem usa para este fim palavras prescritas que não vêm do fundo do seu coração, pois elas não refletem o seu próprio pensamento, mas o dos outros.... O ser humano, na mais íntima união com o Pai, deve expressar-se a Ele segundo os sentimentos do seu coração, deve verdadeiramente considerar o Pai como Pai e vir a Ele com todas as suas pequenas preocupações e preocupações, e precisamente este contacto íntimo (com o Pai) desencadeará uma verdadeira devoção, e tal oração não será mera forma.... Pois Deus deu às pessoas o intelecto para serem elas mesmas ativas e para enviarem seu espírito para cima. Se uma pessoa usa uma forma, o seu coração não fala com o Pai, mas apenas cumpre um dever que lhe é imposto, e esta oração não pode ter o valor certo perante Deus, pois o Pai quer ser chamado como Pai e ouvir a voz do seu filho da maneira mais infantil.... simples, íntimo e totalmente confiante no amor e na onipotência daquele a quem a oração se aplica....

Amém