• Terug

De ziel kiest zelf haar verblijfplaats

De ziel heeft haar verblijfplaats in het vlees zelf gekozen en daarom is het bezwaar ongegrond, dat de mens gedwongen is te zijn, wat hij op aarde is. Het wezen heeft zelfs van tevoren een nauwkeurige beschrijving van het leven op aarde gekregen. De weg op aarde werd hem bekendgemaakt. Evenzo ook de graad van rijpheid, die juist in dit leven bereikt kan worden en het wezen heeft dus met volledige instemming het vleselijke lichaam aangetrokken en is bewust dat geworden, waarvoor hij van tevoren zijn toestemming gegeven had.

Wanneer nu de gang over de aarde hem door eigen schuld niet die rijpheid brengt, dan is dat enkel en alleen aan de wil of veeleer de onwil van de mens, die het leven op aarde niet op die manier benut, zoals het benut kan worden, toe te schrijven. Het leven van degene, die verzuimt om op aarde liefhebbend werkzaam te zijn, is tevergeefs geleefd en deze werkzaamheid in liefde is juist hetgeen het meest nodig is voor het bereiken van de volmaakte staat.

En als de ziel eraan denkt, dat de belichaming als mens voor haar een gevecht met haar boeien van allerlei aard is, wanneer ze eraan denkt, dat haar overal gelegenheden geboden werden om deze boeien losser te maken en dat ze in korte tijd een waarachtig hogere graad van rijpheid kon bereiken, dan is het besef van een verzuimd leven voor haar zo onnoemelijk bitter, dat het berouw over de misgelopen mogelijkheid voor haar de ware hel betekent.

En geen geestelijke kracht kan erin slagen om de ziel deze toestand van berouw te besparen en daarom valt ze nog tijdens het bestaan op aarde de ziel heel erg lastig en ze probeert zowel geestelijk, alsook lichamelijk een dwalend wezen te beïnvloeden en een verantwoordelijkheidsgevoel bij de ziel op te wekken, opdat ze haar taak op aarde herkent en meer aandacht schenkt aan haar verlossingswerk.

Als de mens zich eenmaal voorgesteld heeft, dat alleen zijn wil hem van zijn boeien bevrijdt, maar dat anderzijds de verkeerde wil het latere leven van de ziel in gevaar brengt, dan zou hij niet meer onnadenkend van de ene dag in de andere leven, maar hij zou proberen zich geestelijke voordelen te verwerven en tegelijkertijd alle gelegenheden voor de uitoefening van de liefde voor de naasten te benutten, want de ziel wordt juist daarmee haar eigenlijke taak gewaar. Bovendien verblijft ze graag in die sferen, waar ze de lichamelijke druk niet voelt.

Ze heeft het leven wel met de bedoeling op zich genomen het te gebruiken om volmaakt te worden. Maar het verkeerde denken in het aardse leven komt meestal daardoor, dat de ziel niet snel genoeg tot het bereiken van deze staat komt en zich dus aards schadeloosstelt. Dat wil zeggen, dat ze schijngoederen als de juiste goederen beschouwt en de ware bestemming op aarde miskent, maar dan de vermeende schuld in een voor haar buitengewoon bedrukkend aards leven zoekt, terwijl ze zichzelf deze bedrukkende toestand bezorgt.

Een goed, God welgevallig leven op aarde in actieve naastenliefde zal de mens zo boven zichzelf uit laten groeien, dat hij de schijnbaar onaangename omstandigheden helemaal niet meer gewaarwordt en het door hem zelfgekozen leven in het vlees hem dus volledige verlossing brengt._>Amen

L’anima stessa sceglie il suo soggiorno

L’anima stessa ha scelto il suo soggiorno nella carne e perciò è infondata l’obiezione, che l’uomo fosse costretto a ciò che è sulla Terra. L’essere ha ricevuto persino prima una precisa rappresentazione della vita terrena, gli è stato presentata la via sulla Terra, pure così anche il grado di maturità, che può essere raggiunto appunto in questa vita, e di conseguenza l’essere nella pienissima approvazione ha assunto il corpo carnale ed è diventato coscientemente ciò a cui ha dato la sua approvazione. Se ora il cammino terreno non gli porta per propria colpa la maturità, questo è semplicemente da addebitare alla volontà o piuttosto alla non-volontà dell’uomo, che non usa la vita sulla Terra nel modo, come può essere usata. Chi manca ad essere attivo amorevolmente sulla Terra, ha vissuto invano la sua vita, e quest’attività nell’amore è appunto la cosa più necessaria per il raggiungimento dello stato di perfezione. E se l’anima pensa che l’incorporazione come uomo le mette delle catene di ogni genere, se pensa che vengono sempre offerte delle occasioni di sciogliere queste catene e poter raggiungere in un tempo breve un grado di maturità veramente alto, allora il riconoscere una vita sbagliata è per lei immensamente amaro, che il pentimento per l’occasione perduta significa per lei il vero inferno. Ed a tutta la Forza spirituale non può riuscire a risparmiare all’anima questo stato di pentimento, e perciò durante l’esistenza terrena influisce ancora potentemente sull’anima e cerca di influenzare sia spiritualmente come anche corporalmente un essere smarrito e di risvegliare il sentimento di responsabilità dell’anima, affinché riconosca il suo compito sulla Terra e dia più attenzione alla sua opera di liberazione. Quando l’uomo si è una volta immaginato che solo la sua volontà lo libera dalle sue catene, ma che dall’altra parte anche la volontà sbagliata mette a rischio la futura vita dell’anima, allora non vive più così spensieratamente alla giornata, ma cerca di conquistarsi dei vantaggi spirituali, e sfrutta contemporaneamente tutte le occasioni per esercitare l’amore al prossimo, perché l’anima sente proprio in questo il suo vero compito, inoltre dimora anche volentieri nelle sfere, dove non sente la pressione del corpo. Ha preso bensì su di sé la vita con la premessa di utilizzarla per raggiungere la perfezione, ma il falso pensare nella vita terrena è sovente la causa, che l’anima non raggiunge rapidamente questo stato e di conseguenza si tiene indenne terrenamente, cioè considera i beni apparenti come vero bene e disconosce la vera destinazione sulla Terra, ma poi cerca la presunta colpa in una vita terrena che l’aggrava particolarmente, mentre è lei stessa che si crea questo stato pesante. Una giusta vita sulla Terra compiacente a Dio nell’amore attivo per il prossimo vedrà l’uomo crescere al di sopra di sé, che non si rende nemmeno più conto delle apparenti disagevoli condizioni e quindi la vita nella carne scelta da lui stessa gli porta la pienissima Redenzione.

Amen