• Terug

De ziel kiest zelf haar verblijfplaats

De ziel heeft haar verblijfplaats in het vlees zelf gekozen en daarom is het bezwaar ongegrond, dat de mens gedwongen is te zijn, wat hij op aarde is. Het wezen heeft zelfs van tevoren een nauwkeurige beschrijving van het leven op aarde gekregen. De weg op aarde werd hem bekendgemaakt. Evenzo ook de graad van rijpheid, die juist in dit leven bereikt kan worden en het wezen heeft dus met volledige instemming het vleselijke lichaam aangetrokken en is bewust dat geworden, waarvoor hij van tevoren zijn toestemming gegeven had.

Wanneer nu de gang over de aarde hem door eigen schuld niet die rijpheid brengt, dan is dat enkel en alleen aan de wil of veeleer de onwil van de mens, die het leven op aarde niet op die manier benut, zoals het benut kan worden, toe te schrijven. Het leven van degene, die verzuimt om op aarde liefhebbend werkzaam te zijn, is tevergeefs geleefd en deze werkzaamheid in liefde is juist hetgeen het meest nodig is voor het bereiken van de volmaakte staat.

En als de ziel eraan denkt, dat de belichaming als mens voor haar een gevecht met haar boeien van allerlei aard is, wanneer ze eraan denkt, dat haar overal gelegenheden geboden werden om deze boeien losser te maken en dat ze in korte tijd een waarachtig hogere graad van rijpheid kon bereiken, dan is het besef van een verzuimd leven voor haar zo onnoemelijk bitter, dat het berouw over de misgelopen mogelijkheid voor haar de ware hel betekent.

En geen geestelijke kracht kan erin slagen om de ziel deze toestand van berouw te besparen en daarom valt ze nog tijdens het bestaan op aarde de ziel heel erg lastig en ze probeert zowel geestelijk, alsook lichamelijk een dwalend wezen te beïnvloeden en een verantwoordelijkheidsgevoel bij de ziel op te wekken, opdat ze haar taak op aarde herkent en meer aandacht schenkt aan haar verlossingswerk.

Als de mens zich eenmaal voorgesteld heeft, dat alleen zijn wil hem van zijn boeien bevrijdt, maar dat anderzijds de verkeerde wil het latere leven van de ziel in gevaar brengt, dan zou hij niet meer onnadenkend van de ene dag in de andere leven, maar hij zou proberen zich geestelijke voordelen te verwerven en tegelijkertijd alle gelegenheden voor de uitoefening van de liefde voor de naasten te benutten, want de ziel wordt juist daarmee haar eigenlijke taak gewaar. Bovendien verblijft ze graag in die sferen, waar ze de lichamelijke druk niet voelt.

Ze heeft het leven wel met de bedoeling op zich genomen het te gebruiken om volmaakt te worden. Maar het verkeerde denken in het aardse leven komt meestal daardoor, dat de ziel niet snel genoeg tot het bereiken van deze staat komt en zich dus aards schadeloosstelt. Dat wil zeggen, dat ze schijngoederen als de juiste goederen beschouwt en de ware bestemming op aarde miskent, maar dan de vermeende schuld in een voor haar buitengewoon bedrukkend aards leven zoekt, terwijl ze zichzelf deze bedrukkende toestand bezorgt.

Een goed, God welgevallig leven op aarde in actieve naastenliefde zal de mens zo boven zichzelf uit laten groeien, dat hij de schijnbaar onaangename omstandigheden helemaal niet meer gewaarwordt en het door hem zelfgekozen leven in het vlees hem dus volledige verlossing brengt._>Amen

L'âme choisit elle-même son séjour dans la chair

L'âme a elle-même choisi son séjour dans la chair et donc l'objection comme quoi l'homme serait forcé de s’incarner sur la Terre est infondée. L'être a reçu auparavant une représentation précise de la vie terrestre, la voie sur la Terre lui a été présentée, ainsi que le degré de maturité qui peut être atteint justement dans cette vie, et par conséquent c’est en toute connaissance que l’être a accepté le corps charnel et qu’il est devenu consciemment ce à quoi il a donné son approbation. Si maintenant le chemin terrestre ne le porte pas par sa faute à la maturité, cela est simplement dû à la volonté ou plutôt à la non-volonté de l'homme qui n'emploie pas la vie sur la Terre de la manière dont elle devrait être employée. Celui qui néglige d’être actif affectueusement sur la Terre a vécu en vain sa vie, et cette activité dans l'amour est justement la chose la plus nécessaire pour la réalisation de l'état de perfection. Si l'âme pense que l'incarnation en tant qu’homme lui a mis des chaînes de toutes sortes, si elle réfléchit qu'il lui a toujours été offert des occasions pour dénouer ces chaînes et pouvoir atteindre dans un temps bref un degré de maturité vraiment haut, alors la reconnaissance d’une vie fausse est pour elle immensément amer, et le repentir pour une telle occasion perdue est pour elle le vrai enfer. Toute la Force spirituelle ne peut pas réussir à épargner à une âme cet état de repentir, et donc pendant l'existence terrestre elle influe puissamment sur l'âme et cherche à influencer soit spirituellement comme aussi corporellement un être égaré et à réveiller en lui le sentiment de responsabilité de l'âme pour qu'il reconnaisse sa tâche sur la Terre et porte plus d'attention à son œuvre de libération. Lorsque l'homme a une fois compris que seulement sa volonté le libère de ses chaînes, et que d'autre part une volonté fausse met en péril la vie future de l'âme, alors il ne passe plus une journée sans soucis, mais il cherche à se conquérir des avantages spirituels, et exploite en même temps toutes les occasions pour exercer l'amour, parce que l'âme sent vraiment dans cela sa vraie tâche, en outre elle demeure volontiers dans les sphères où elle ne sent pas la pression du corps. Elle a pris sur elle la vie avec l’intention de l'utiliser pour atteindre la perfection, mais les pensées erronées dans la vie terrestre sont souvent la cause que l'âme n’atteint pas rapidement cet état et elle croit être protégée de tout dommage terrestre, c'est-à-dire qu’elle considère les biens apparents comme de vrais biens et renie sa vraie destination sur la Terre, mais ensuite elle cherche à faire porter la faute à la vie terrestre qui l’a chargée particulièrement, alors que c’est elle-même qui s’est créé cet état lourd. Une juste vie sur la Terre complaisante à Dieu dans l'amour actif pour le prochain verra l'homme se dépasser de sorte qu'il ne se rend même plus compte des conditions apparentes inconfortables et donc la vie dans la chair choisie par lui-même lui apporte la Libération complète.

Amen