Vergelijk Kundgabe met vertaling
Dag van de scheiding – Woeden van de elementen – Natuurgebeuren
De Heer laat het wereldgebeuren zijn gang gaan, zoals het van eeuwigheid af bepaald is. Want de mensen wensen hun ondergang zelf, omdat ze de scheiding van God eveneens zelf bewerkstelligen, want ze hebben Hem in hun harten al opgegeven en ze aarzelen daarom niet om Hem ook naar buiten toe te ontkennen. En daarom moet de dag van de scheiding komen. De dag, waarop de rechtvaardigen van de onrechtvaardigen afgescheiden worden en eenieder zijn welverdiende loon krijgt.
De mensheid gelooft het niet, totdat het gericht hen overvallen zal. De zonde neemt de overhand en de mens eerbiedigt het eigendom van zijn naaste niet meer. Hij vervalt in zonde en ondeugd en moet daarom een spoedig einde verwachten, als hij niet tot een ommekeer besluit. En het einde zal spoedig komen. De mensen zullen zich op hun hoogtepunt wanen, wanneer het einde komen zal.
Ze zullen de wereld nog alles wat mooi is, proberen te ontlokken. Ze zullen zwelgen in levensgenot, zich overgeven aan hun lusten, zich als heren van de schepping beschouwen en niet denken aan een hogere macht en door deze macht, die er een einde aan maakt, omdat er niet meer aan Hem gedacht wordt, midden uit het grootste levensgenot gescheurd worden. De vervoering van de wereld zal zo groot zijn, dat er geen acht geslagen wordt op de waarschuwing van boven, die nog in het laatste uur door Gods genade en barmhartigheid gezonden wordt. Ze zullen bespotten, wat naar boven wijst en degene, die door het woord tegen hen in gaat, aan banden leggen.
En dan begint, geestelijk en aards gezien, het verval. En niemand zal zichzelf zonder goddelijke hulp kunnen helpen. En de nood zal groot zijn, verwoestend zullen de natuurkrachten werkzaam zijn, de aarde zal openbarsten, het water zal razen, de bergen zullen bewegen en de dalen zullen bedolven worden, vruchtbaar land zal in woestijn veranderen en niets op aarde zal ontzien worden of bescherming bieden aan degenen, die het strafgericht willen ontvluchten.
En de elementen zullen zo’n kracht ontwikkelen, dat alles vernietigd wordt, wat mensenhanden lieten ontstaan en dat daar, waar eerst aardse macht en pracht was, grenzeloze ellende zal heersen. Een ieder zal tegenover dit woeden van de natuur klein en machteloos zijn. En de Heer zal in dit daveren met een donderstem, die de gehele aarde vult, te horen zijn.
En alleen degene, wiens hart een innig diepe zucht naar de Vader in de hemel stuurt, zal gered worden. Maar de Heer slaat net zo weinig acht op de hardnekkige zondaar, als dat deze acht op Hem geslagen heeft en Hij laat hem ten onder gaan, opdat de aarde alleen die mens, die een God in de hemel erkent en Hem dienen wil, tot verblijfplaats dient. Maar degene, die in de grootste nood tot de Vader bidt, zal genade vinden in Zijn ogen en eveneens wonderbaarlijk uit alle nood gered worden.
En zalig zijn degenen, die de Heer in het hart dragen en het komende strafgericht voorbereid tegemoetzien. De Heer zal hen liefdevol helpen, opdat ze in de grootste nood niet het geloof in Hem verliezen, maar sterk blijven en zich zonder vrees en met vertrouwen aan de Vader in de hemel overgeven. Dezen zal Hij uit alle nood leiden._>Amen
Vertaler
El día de la separación.... La rabia de los elementos.... sucesos naturales....
El Señor deja pasar los sucesos mundiales como está determinado desde eternidades, porque los hombres buscan ellos mismos su hundimiento, porque han elaborado ellos mismos la separación de Dios, porque sus corazones le han abandonado ya y no vacilan a negarle hacia fuera. Y por esto tiene que venir el día de la separación.... El día en el cual se separan los justos de los injustos y cada uno recibe su merecida recompensa. La mayoría de la humanidad no cree hasta que el juicio le va a captar, el pecado sobresale y el hombre ya no valora los bienes de su semejante, cae en el pecado y vicio y tiene que contar por esto con un final aproximado, sino decide volver atrás. Y su final llegará pronto.... los hombres creen encontrarse en la altura de su vida en cuanto venga el final.... Intentan sacar todo lo bueno del mundo, van a vivir gozando de la vida, satisfaciendo a sus anhelos viéndose como Señores de la creación no pensando en un poder y sacados del medio de sus alegrías de la vida de este poder, Lo Cual va a poner un fin, porque ya no se Le presta atención. El goce mundial es tan grande que las advertencias desde arriba, que se le pasan todavía en el último momento por la gracia y misericordia de Dios, no encuentran oído. Se burlan de todo lo que apunta hacia arriba y esposar a aquellos que van en contra de sus palabras. Y entonces la ruina espiritual y terrestre comienza.... Y nadie podrá salvarse sin la ayuda divina.... Y la penuria va a ser enorme, devastadoras van a ser las fuerzas naturales, la tierra va a romperse, las aguas rugientes, las montañas se moverán y hundir a valles, convertir tierras fértiles en desiertos y nada en la tierra se salvará o poder prestar protección a los que quieren huir del juicio penal. Y tal fuerzas los elementos van a sacar, que todo se destruya lo que la mano de obra humana ha montado, y la miseria infinita va a reinar allí donde antes existía el poder y la gloria terrenal. Cada uno va a ser pequeño y sin poder ante este disturbio de la naturaleza.... Y el Señor va a ser escuchado con voz de trueno en este gemido que envuelve toda la tierra. Y solo aquel va a ser salvado cuyo corazón manda un suspiro intenso hacia el padre celeste. Pero el Señor no presta atención al pecador obstinado, el cual no ha prestado tampoco atención al Señor, y le deja hundir para que la tierra pueda servir como lugar de vivir para un hombre que reconoce a un Dios del cielo al Cual quiere servir. Pero quien reza al padre en situación de gran miseria va a encontrar misericordia ante Sus ojos y va a ser salvado de manera milagrosamente de toda la penuria.... Y benditos aquellos que llevan el Señor en sus corazones y que se enfrentan preparados de tal manera al juicio penal.... el Señor les cuida a aquellos con cariño para que no pierdan su fe durante la gran miseria, sino se quedan manteniéndose fuertes y sin miedo entregándose confiados al padre del cielo. Él les va a sacar fuera de toda miseria.
amén
Vertaler