• Terug

Onvergankelijkheid - Eeuwigheid - Zelfmoord

Dus zullen de mensen die het voortleven bewust ontkennen er ook niet voor terugschrikken, zelf aan hun aardse leven een einde te maken. Want als ze zich van hun aardse leven ontdoen, geloven ze, daarmee aan alles een einde te maken. Maar zij denken er niet aan wat het gevolg van hun handelen is als hun opvatting verkeerd is.

Wat zij weggooien is alleen de buitenkant, niet echter het leven zelf. Dat gaat voor hen gewoon weer door, want dat is niet te vernietigen, noch op aarde, noch in het hiernamaals. Het is in de ware zin van het woord onvergankelijk, dus van eeuwigheidsduur. Een einde daarvan is onmogelijk omdat de Schepper Zelf dat wezen uit Zich heeft voortgebracht, en alles wat goddelijk is in zijn oersubstantie - kan onmogelijk ooit vergaan.

En zo heeft de Schepper in Zijn Wijsheid ook bepaald dat er voor het wezen geen beperking is gesteld, om de volmaakte staat te bereiken. Dat het wezen bezig kan zijn steeds hoger te komen en dus voortdurend werken en geven alsook ontvangen kan, zonder ooit uitgeput te raken of van de eeuwige GODHEID het uiterste gevergd te hebben. De mens op aarde kan zich het begrip „eeuwigheid“ heel moeilijk voorstellen, zoals hem ook de onvergankelijkheid niet helemaal kan worden duidelijk gemaakt - want op de aarde is er niets wat onvergankelijk zou zijn. En de onvergankelijkheid van de ziel kan hem ook niet bewezen worden, maar moet door hem geloofd worden.

Het tijdsbesef eeuwigheid is eveneens niet met het menselijke verstand te analyseren, want de poging daartoe kan onmogelijk tot een resultaat leiden als er niets aards is waar de mensen het mee kunnen vergelijken. Er wordt door de mens alleen dan iets als waarheid aangenomen als het door bewijzen gestaafd kan worden, en zodoende blijft ook hier weer alleen het geloof. De mens moet geloven wat hem niet bewezen kan worden, en hij moet daarom de onvergankelijkheid van het wezen tot in alle eeuwigheid vooropstellen bij al het overige denken.

Amen

불사. 영원. 자살.

그러므로 사람들은 의식적으로 계속되는 삶을 거부할 것이고, 자신의 이 땅의 삶을 스스로 끝내는 일을 두려워하지 않을 것이다. 왜냐하면 그들은 이로써 모든 것의 끝을 가져왔다고 믿기 때문이다. 그러므로 그들은 그들의 이 땅의 생명을 끝내고, 그들의 견해가 잘못되었다면, 그들의 행동이 가져오는 결과를 생각하지 않는다. 그들이 버린 것은 단지 겉 형체이고, 생명 자체가 아니다. 그들은 이 생명 자체로 계속 살아야만 한다. 왜냐하면 생명은 이 땅에서나 저 세상에서도 파괴될 수 없기 때문이다. 생명은 진정한 의미의 말 그대로 소멸되지 않고 그러므로 영원히 지속된다.

생명을 끝내는 일은 불가능하다. 왜냐하면 창조주가 자신으로부터 존재를 창조했고, 근원적인 요소가 신적인 모든 것은 결코 소멸될 수 없기 때문이다. 창조주는 자신의 지혜로 존재가 온전함에 도달하는 데 한계가 없게 했고, 또한 영원 가운데 지속적으로 높은 곳을 추구하는 일을 할 수 있게 했다. 그러므로 존재는 계속해서 일하고, 주고, 또한 고갈되거나, 영원한 신성에게 마지막으로 요구하는 일이 없이, 받을 수 있다.

사람들에게 불멸을 남김없이 설명할 수 없는 것처럼, "영원" 이라는 개념은 이 땅의 사람들이 적게 상상할 수 있다. 왜냐하면 이 땅에는 불멸하는 것이 없고, 혼의 불멸을 사람에게 증명해줄 수 없고, 그가 이를 믿어야만 하기 때문이다. “영원” 이라는 시간 개념은 인간의 이성으로 분석할 수 없다. 왜냐하면 인간이 영원을 이 땅의 어떤 것과 도 같은 비교할 수 있는 것이 없다면, 이런 시도는 결과로 이어질 수 없기 때문이다. 인간은 어떤 것이 증거로 증명될 수 있을 때 그는 비로소 그것을 진리로 받아들인다. 그러므로 여기에서도 믿음만이 남게 된다. 인간은 자신에게 증명해줄 수 없는 것을 믿어야만 한다. 결과적으로 그는 모든 영원에까지 존재가 불멸하는 것을 다른 모든 생각보다 우선적으로 생각해야만 한다.

아멘