• Terug

Onvergankelijkheid - Eeuwigheid - Zelfmoord

Het probleem van de onvergankelijkheid, het eeuwigheidsbegrip, is door de mens niet op te lossen. Hij kan met zijn menselijk verstand niet begrijpen wat boven het aardse begrip uitgaat. Anderzijds is hem ook geen geestelijke verklaring te geven die toereikend zou zijn voor het begrijpen ervan. Pas het binnengaan in lichtsferen geeft het wezen een gedeeltelijke opheldering, en het blijft hem zelfs dan nog een probleem dat evenals de eeuwige GODHEID - nooit helemaal kan worden opgelost. Want dit moet voorop gesteld worden om het navolgende begrijpelijk te maken.

In tijden van geestelijke nood zijn de mensen geneigd te geloven dat zij naar believen een einde aan hun leven - en daarmee een einde aan hun bestaan kunnen maken, zij geloven slechts een beperkte tijd te bestaan en zich dus ook gerechtigd te voelen en bevoegd om dit leven te verkorten.

Er ontbreekt hun eenvoudig het begrip onvergankelijkheid, onbegrensde tijd - eeuwigheid. Dat zij nooit ophouden te bestaan is voor hen niet bewijsbaar, maar ze vinden de gedachte dat het leven eens ten einde is, veel aangenamer.

Wel heeft de mens nu en dan een gevoel van onbehagen over de vergankelijke afloop, maar hij stelt zich eerder met deze gedachte tevreden dan met de gedachte aan een verder leven na de dood. Hij ziet dat alles op aarde een tijdelijk karakter heeft en wil daarom niet aan de onvergankelijkheid van zijn „ik“ geloven. En zulk een mens dan het begrip „eeuwig“ bij te willen brengen, zou eenvoudig onmogelijk zijn.

De gedachte dat iets wat met hem in nauw verband staat nooit op zal houden te bestaan bezwaart hem. Het wekt in hem een verantwoordelijksgevoel op, want het leven is begrijpelijkerwijs geheel anders te beschouwen - zodra met een bestaan dat voortduurt rekening gehouden moet worden.

Onderbreking

Immortality.... Eternity.... Suicídio....

O problema da imperecibilidade.... o conceito de eternidade.... não pode ser resolvido pelo ser humano, porque, por um lado, ele não consegue captar intelectualmente nada que vá além dos conceitos terrenos, mas, por outro lado, não lhe pode ser dada nenhuma explicação espiritual que seja suficiente para entendê-lo. Apenas a entrada em regiões de luz dá ao ser informação parcial, mas mesmo assim continua a ser um problema para ele que, como a Deidade eterna, nunca pode ser completamente resolvido e compreendido. Isto deve ser assumido a fim de tornar compreensível o seguinte: Em tempos de angústia espiritual, as pessoas sentem-se tentadas a acreditar que podem pôr um fim à sua vida e, portanto, ao seu ser à vontade, porque acreditam que só existem por um período limitado de tempo e, portanto, também se consideram intituladas e capacitadas a encurtá-lo. Pois simplesmente lhes falta o entendimento da imperecibilidade, por um período de tempo ilimitado, para a eternidade..... Que eles nunca deixarão de ser não é algo que eles possam provar, mas o pensamento de saber que a vida vai acabar uma vez é muito mais agradável para eles..... E o ser humano está certamente às vezes inquieto com o fim temporal, mas está mais disposto a aceitar esse pensamento do que a continuação da vida após a morte, porque reconheceu tudo na Terra como temporalmente limitado e, portanto, nunca quer e pode acreditar na imortalidade do seu ego. Tentar explicar o conceito de "eterno" a uma pessoa assim seria simplesmente impossível..... O pensamento de que algo que está em conexão mais próxima com ele nunca deve deixar de ser um fardo para ele e desperta nele um senso de responsabilidade, pois a vida é compreensivelmente vista de maneira bem diferente, tão logo a existência constante tenha de ser contada. (Interrupção)