• Terug

Onvergankelijkheid - Eeuwigheid - Zelfmoord

Het probleem van de onvergankelijkheid, het eeuwigheidsbegrip, is door de mens niet op te lossen. Hij kan met zijn menselijk verstand niet begrijpen wat boven het aardse begrip uitgaat. Anderzijds is hem ook geen geestelijke verklaring te geven die toereikend zou zijn voor het begrijpen ervan. Pas het binnengaan in lichtsferen geeft het wezen een gedeeltelijke opheldering, en het blijft hem zelfs dan nog een probleem dat evenals de eeuwige GODHEID - nooit helemaal kan worden opgelost. Want dit moet voorop gesteld worden om het navolgende begrijpelijk te maken.

In tijden van geestelijke nood zijn de mensen geneigd te geloven dat zij naar believen een einde aan hun leven - en daarmee een einde aan hun bestaan kunnen maken, zij geloven slechts een beperkte tijd te bestaan en zich dus ook gerechtigd te voelen en bevoegd om dit leven te verkorten.

Er ontbreekt hun eenvoudig het begrip onvergankelijkheid, onbegrensde tijd - eeuwigheid. Dat zij nooit ophouden te bestaan is voor hen niet bewijsbaar, maar ze vinden de gedachte dat het leven eens ten einde is, veel aangenamer.

Wel heeft de mens nu en dan een gevoel van onbehagen over de vergankelijke afloop, maar hij stelt zich eerder met deze gedachte tevreden dan met de gedachte aan een verder leven na de dood. Hij ziet dat alles op aarde een tijdelijk karakter heeft en wil daarom niet aan de onvergankelijkheid van zijn „ik“ geloven. En zulk een mens dan het begrip „eeuwig“ bij te willen brengen, zou eenvoudig onmogelijk zijn.

De gedachte dat iets wat met hem in nauw verband staat nooit op zal houden te bestaan bezwaart hem. Het wekt in hem een verantwoordelijksgevoel op, want het leven is begrijpelijkerwijs geheel anders te beschouwen - zodra met een bestaan dat voortduurt rekening gehouden moet worden.

Onderbreking

L'immortalité – l'Éternité – le suicide

Le problème de l'immortalité – le concept d'Éternité – l'homme ne peut pas le résoudre, parce qu'il ne saisit pas intellectuellement ce qui va au-delà des concepts terrestres, mais d’un autre coté il ne peut lui être donné une explication spirituelle qui serait suffisante pour qu’il puisse le comprendre. Seule l'entrée dans les Régions de Lumière peut donner à l'être une clarification partielle, mais même alors il lui reste encore un problème qui ne peut jamais être résolu complètement, c’est celui d’une Divinité éternelle. Ceci doit être dit en introduction pour rendre compréhensible ce qui suit.

En ces temps de misère spirituelle les hommes sont tentés de vouloir mettre fin à leur vie et avec cela à leur «être» selon leur agrément, parce qu'ils croient exister seulement pour une période de temps limitée et ils se sentent autorisés et capables de l'abréger. À eux il manque simplement la compréhension de l'immortalité, pour un temps illimité, pour l'Éternité. Le fait qu'ils ne cesseront jamais d'exister, est pour eux quelque chose d’indémontrable, et il leur est plus agréable de penser que la vie se termine un jour. Et l'homme ressent quelque fois un malaise à la pensée de la fin temporelle, mais il préfère cette pensée, plutôt que celle d’une continuation de la vie après la mort, parce qu'il sait que sur la Terre tout est limité dans le temps et donc il ne veut et ne peut pas croire à l’immortalité de son «Moi». Vouloir rendre ensuite claire à un homme la pensée du concept «éternel», serait simplement impossible. La pensée que quelque chose qui est si intimement lié à lui, ne doive jamais cesser d'exister l'opprime et réveille en lui la sensation de responsabilité parce qu’il pressent que la vie serait à considérer totalement différemment s’il admettait une existence permanente.

Interruption