• Terug

Luchtledige ruimte

Zo is er buiten de aarde een luchtledige ruimte waarvan de bestemming is de "geestelijke partikeltjes" tegen te houden, zodat ze terugverlangen naar de vorm die ze willen ontvluchten en zich dus in de onmiddellijke nabijheid van de aarde moeten ophouden. Deze ruimte is een scheiding tussen alles wat nog in de materie vertoeft plus de materie zelf - en het buiten de materie liggende geestelijke rijk, en zal derhalve reeds zuiver uiterlijk, de aarde volledig isoleren in het wereldruim van de gehele schepping, die weliswaar op dezelfde wijze als de aarde bevolkt is, maar onder totaal andere bindend opgelegde wetten verkeert dan die de bewoners op aarde begrijpelijk zijn. Bijgevolg is het op geen enkele wijze mogelijk deze luchtledige ruimte van menselijke kant te bedwingen en door uitvindingen van welke aard dan ook passeerbaar te maken, daar juist toch de taak ervan, geestelijk opgevat, is: al het van de aarde vluchtende, weer naar de aarde terug te dringen (om een vorm van welke aard dan ook te doen leven) - aards gezien echter deze ruimte niet het voor 't menselijk leven vereiste fluïdum bevat, dat voor het lichaam van de mens onontbeerlijk is.

Een poging om de door GOD's Wil getrokken grenzen te bedwingen zal onherroepelijk het aardse einde van hem die dit toch probeert, betekenen, daar nu eenmaal alles, levende wezens en materie, alleen maar zolang levensvatbaar kan blijven als het zich bevindt in het bereik van de aarde die een zodanig leven en materie in zich draagt, daarentegen buiten deze (aarde) de elementen ontbreken die voor dit leven vereist zijn, weer vanuit door de Schepper wijs overwogen zorg voor al het geestelijke dat zijn bestemming probeert te ontvluchten en daardoor zijn louteringsweg maar eindeloos zou verlengen.

De geestelijke wereld die de luchtledige ruimte beheerst is dus in een bepaalde staat van rijpheid, waarin haar de functie is opgedragen al dit aardse af te weren. Hoe verder de wezens zich ontwikkelen, des te verantwoordelijker wordt ook hun taak, waaraan echter steeds weer het welzijn van de hun toevertrouwde wezens ten grondslag ligt en die daarom ook met ijver en liefde wordt uitgevoerd. Nooit echter zal het de mens als zodanig lukken zich een gebied ten nutte te maken dat helemaal in strijd is met de gesteldheid van de aarde en dus ook niet de geringste mogelijkheid biedt om in te leven, en alle onderzoekingen van dit gebied zullen zonder succes blijven ofwel het lichamelijke einde van de onderzoeker tot gevolg hebben.

Amen

Spazio vuoto (vacuum)

Così fuori dalla Terra esiste uno spazio vuoto (vacuum) la cui destinazione è di relegare gli esseri spirituali, in modo che richiedano la forma a cui vogliono sfuggire, e che devono sostare quindi nell’immediata vicinanza della Terra. Questo Spazio è una separazione da tutto ciò che sosta ancora nella materia e dalla materia stessa – ed il Regno spirituale che si trova al di fuori della materia, e perciò isola la Terra già puramente nell’esteriore nel Cosmo dall’intera Creazione, che è per così dire ugualmente vivificato come la Terra, ma che si muove in Leggi d’obbligo totalmente diverse, di come sono comprensibili agli abitanti della Terra. Perciò non è possibile in nessuna maniera di vincere umanamente questo spazio vuoto d’aria e di renderlo adatto in qualche modo da poter passare attraverso delle invenzioni, dato che il suo compito è, preso spiritualmente, di respingere tutto di nuovo sulla Terra quello che esce dalla Terra – però questo Spazio, inteso terrenamente – non ospita il fluido necessario alla vita umana, che è indispensabile alla vita umana. Il tentativo di superamento dei confini posti mediante la Volontà di Dio, significherebbe inevitabilmente anche la fine di colui, che ci prova, che tutto, cioè essere vivente e materia, può rimanere proprio solamente vivo finché si trova nel regno della Terra che ospita tale vita e materia, ma al di fuori di questa, tali elementi che condizionano questa vita, mancano, per il saggio Provvedimento di nuovo da parte del Creatore per tutto lo spirituale che cerca di sfuggire alla sua destinazione e che prolungherebbe solamente all’infinito la sua via di purificazione. Il mondo spirituale che domina lo spazio vuoto senz’aria (vacuum) si trova a sua volta di nuovo in un certo stato di maturità, in cui gli spetta la funzione di tale difesa da tutto ciò che è terreno. Più gli esseri si sviluppano, più aumenta anche la responsabilità del loro compito, che è comunque sempre motivato di nuovo per il bene degli esseri da accudire e che viene anche espletato con fervore ed amore. Ma all’uomo come tale non riuscirà mai rendersi utilizzabile una Regione che è totalmente contraria alla costituzione della Terra e quindi non offre nemmeno la minima possibilità di vita e tutte le ricerche in questo campo rimarranno senza successo, ma la conseguenza sarà la fine corporea del ricercatore.

Amen