• Terug

Luchtledige ruimte

Zo is er buiten de aarde een luchtledige ruimte waarvan de bestemming is de "geestelijke partikeltjes" tegen te houden, zodat ze terugverlangen naar de vorm die ze willen ontvluchten en zich dus in de onmiddellijke nabijheid van de aarde moeten ophouden. Deze ruimte is een scheiding tussen alles wat nog in de materie vertoeft plus de materie zelf - en het buiten de materie liggende geestelijke rijk, en zal derhalve reeds zuiver uiterlijk, de aarde volledig isoleren in het wereldruim van de gehele schepping, die weliswaar op dezelfde wijze als de aarde bevolkt is, maar onder totaal andere bindend opgelegde wetten verkeert dan die de bewoners op aarde begrijpelijk zijn. Bijgevolg is het op geen enkele wijze mogelijk deze luchtledige ruimte van menselijke kant te bedwingen en door uitvindingen van welke aard dan ook passeerbaar te maken, daar juist toch de taak ervan, geestelijk opgevat, is: al het van de aarde vluchtende, weer naar de aarde terug te dringen (om een vorm van welke aard dan ook te doen leven) - aards gezien echter deze ruimte niet het voor 't menselijk leven vereiste fluïdum bevat, dat voor het lichaam van de mens onontbeerlijk is.

Een poging om de door GOD's Wil getrokken grenzen te bedwingen zal onherroepelijk het aardse einde van hem die dit toch probeert, betekenen, daar nu eenmaal alles, levende wezens en materie, alleen maar zolang levensvatbaar kan blijven als het zich bevindt in het bereik van de aarde die een zodanig leven en materie in zich draagt, daarentegen buiten deze (aarde) de elementen ontbreken die voor dit leven vereist zijn, weer vanuit door de Schepper wijs overwogen zorg voor al het geestelijke dat zijn bestemming probeert te ontvluchten en daardoor zijn louteringsweg maar eindeloos zou verlengen.

De geestelijke wereld die de luchtledige ruimte beheerst is dus in een bepaalde staat van rijpheid, waarin haar de functie is opgedragen al dit aardse af te weren. Hoe verder de wezens zich ontwikkelen, des te verantwoordelijker wordt ook hun taak, waaraan echter steeds weer het welzijn van de hun toevertrouwde wezens ten grondslag ligt en die daarom ook met ijver en liefde wordt uitgevoerd. Nooit echter zal het de mens als zodanig lukken zich een gebied ten nutte te maken dat helemaal in strijd is met de gesteldheid van de aarde en dus ook niet de geringste mogelijkheid biedt om in te leven, en alle onderzoekingen van dit gebied zullen zonder succes blijven ofwel het lichamelijke einde van de onderzoeker tot gevolg hebben.

Amen

Espacio sin aire....

Entonces, hay un espacio sin aire fuera de la tierra cuyo propósito es desterrar a los seres espirituales para que anhelen la forma de la que quieren escapar y, por lo tanto, tienen que permanecer en las inmediaciones de la tierra. Este espacio es una separación de todo lo que aún permanece en la materia y de la materia misma.... y del reino espiritual que se encuentra fuera de la materia y por lo tanto aislará completamente la tierra en el universo y de toda creación, que aunque está vivificada de la tierra, pero que se mueve en leyes obligatorias completamente diferentes a las que son comprensibles para los habitantes de la tierra.

Por lo tanto, de ninguna manera es posible por parte de los humanos dominar este espacio vacío y hacerlo transitable a través de inventos de cualquier tipo, ya que su tarea, visto espiritualmente, empuja todo lo que emana de la tierra de regreso a la tierra.... pero visto terrenalmente este espacio no contiene el fluido necesario para la vida humana, que es imprescindible para el cuerpo humano. Un intento de conquistar el limite trazado por la voluntad de Dios significará inevitablemente también el fin terrenal del que lo intenta, ya que todo, los seres vivos y la materia, sólo pueden permanecer viables mientras se encuentren en la zona de la tierra que cobija tal vida y la materia, fuera de esta, sin embargo, faltan los elementos que condicionan esta vida, del nuevamente sabiamente cuidado considerado del Creador por todo lo espiritual, que trata de escapar de su destino y sólo alargaría sin cesar su camino de purificación.

El mundo espiritual que domina el espacio sin aire se encuentra nuevamente en un cierto estado de madurez en el que le corresponde la función de tal defensa contra todo lo terrenal. Cuanto más se desarrollan los seres, más responsable se vuelve su tarea, que, sin embargo, siempre se basa en el bienestar de los seres a cuidar y que, por lo tanto, también se lleva a cabo con celo y amor. Pero el hombre como tal nunca logrará hacerse uso de un área que contradice completamente la naturaleza de la tierra y por lo tanto tampoco ofrece la más mínima posibilidad de vida, y todas las investigaciones en esta área quedarán sin éxito o tener el fin corporal del investigador como consecuencia....

amén