• Terug

Gevaar voor de lauwen – Achteruitgang – Laatste worsteling van de ziel

Het is een lange weg tot aan de voltooiing. Als de ziel zich staande houdt in het verzet tegen de macht, die streeft naar haar ondergang, en ze heeft haar uitgaan uit God beseft, dan blijft ze wel in voortdurende bescherming van haar geestelijke vrienden, die haar tot hulp bereid terzijde staan. Maar voor haar streven naar volmaaktheid moet ze de drijfveer in zichzelf vinden. Haar wil moet als het ware ononderbroken werkzaam blijven om tot volmaaktheid te komen. Elk afwijken van de juiste weg, elke traagheid en achteloosheid moet door verdubbelde overgave en arbeid aan zichzelf gecompenseerd worden en dit kan niet vervangen worden door andermans kracht of hulp.

Met de eigen wil bereikt de ziel alles, zonder haar wil niets. Daarom mag er ook geen stilstand in het verlangen om de hoogte te bereiken optreden. Want een stilstand betekent hetzelfde als een teruggang. Een mens, wiens ziel niet meer voor het eeuwige heil werkzaam is, zal zich met zekerheid weer naar de wereld toewenden om juist één of andere bezigheid te hebben en de verbinding met de materie weer tot stand te brengen, in plaats van zich van haar te scheiden, wat zijn eigenlijke opdracht is.

En dus is het gevaar van een teruggang steeds veel groter dan de stilstand, want dat laatste duurt slechts een korte tijd en dan wijdt de mens zich opnieuw aan zijn geestelijke arbeid. Of hij verwijdert zich ervan, waar een ieder er angstvallig zijn best voor zou moeten doen om dat de voorkomen. Want van de gelegenheid van een achteruitgang maken de steeds in een hinderlaag liggende slechte krachten onmiddellijk gebruik en werken van hun kant met alle hun ter beschikking staande middelen op zo’n ziel in. En de strijd begint opnieuw en vereist het volle weerstandsvermogen en de inzetbereidheid.

Elke ziel moet er daarom steeds alleen voor zorgen dat ze niet moe wordt in haar streven naar boven. Ze moet zich door voortdurend gebed dagelijks van de goddelijke genade verzekeren en zich vol vertrouwen in elke nood en in het gevaar van lauwheid tot de Vader in de hemel om hulp wenden. Dit vereist al de wil van het mensenkind. En zodra de wil juist door het gebed werkzaam wordt, blijft de ziel voortdurend aan zichzelf werken en het gevaar van een achteruitgang is uit de weg geruimd.

Ondenkbaar lange tijden heeft haar strijd al geduurd en er worden ook tijdens het aardse leven grote eisen aan de ziel gesteld. Dus de ziel moet juist nu toch onvermoeibaar worstelen om te slagen voor de laatste proef en haar gedwongen toestand te kunnen verlaten en als een vrij, licht wezen alle heerlijkheden van God te aanschouwen en in de vereniging met het hoogste Wezen een eeuwig geluk te vinden. En ze moet daarom bewust breken met dat, wat haar nog met de wereld en de materie verbindt, hoewel haar lichaam nog op aarde verblijft. Maar de ziel kan vooruitsnellen in het gebied van de hoogste zaligheid, wanneer ze alleen ook nog haar wil werkzaam laat worden en elk verslappen van het geestelijke streven verhindert of daartegen vecht.

Amen

Perigo de ficar morno.... Regressão.... A Extrema Luta da Alma....

É um longo caminho para a perfeição. Uma vez que a alma se tenha afirmado na resistência à força que luta pela sua queda e tenha reconhecido a sua saída de Deus, ela certamente permanece no cuidado permanente dos seus amigos espirituais, que estão ao seu lado, mas a sua luta pela perfeição deve encontrar a força motriz dentro de si mesma, a sua vontade deve permanecer ativa, por assim dizer, sem interrupção, a fim de alcançar a perfeição. Todo desvio do caminho certo, toda morosidade e descuido devem ser compensados pela dupla devoção e trabalho sobre si mesmo e não podem ser substituídos por força ou ajuda externa. Com sua própria vontade a alma alcança tudo, sem sua vontade nada..... Portanto, também não deve haver paralisação no desejo de atingir a altura, pois uma paralisação equivale a um declínio. Uma pessoa cuja alma não está mais ativa para sua salvação eterna certamente se voltará novamente para o mundo apenas para ter algum tipo de atividade e restabelecer a conexão com a matéria em vez de separar-se dela, que é sua tarefa real. E assim o perigo de retrocesso é sempre muito maior do que o de paralisação, pois este último só dura pouco tempo, e então o ser humano novamente prossegue o seu trabalho espiritual, ou se afasta dele, o que todos deveriam esforçar-se ansiosamente para evitar. Pois a oportunidade de um passo atrás é imediatamente aproveitada pelas forças ruins que sempre o esperam e que, por sua vez, afetam tal alma com todos os meios à sua disposição. E a luta começa de novo e exige o máximo poder de resistência e prontidão para a ação. Cada alma, portanto, só deve cuidar de não se cansar na sua luta para cima, deve assegurar-se diariamente da graça divina através da oração constante e em todas as adversidades e no perigo de se tornar morna, com confiança, voltando-se para o Pai do Céu em busca de ajuda. Isso já pressupõe a vontade da criança terrestre e, assim que a vontade se torna ativa precisamente através da oração, a alma permanece em constante trabalho sobre si mesma e o perigo de regressão é eliminado. Sua luta já durou um tempo inconcebivelmente longo, e mesmo que grandes exigências sejam colocadas à alma na vida terrena, a alma deve, no entanto, lutar incansavelmente agora, precisamente para passar na prova final e poder deixar seu estado de compulsão e, como ser de luz livre, contemplar todas as glórias de Deus e encontrar a felicidade eterna em união com o Ser supremo. E por isso deve renunciar conscientemente àquilo que ainda o liga ao mundo e à matéria, mesmo que o seu corpo ainda habite na terra.... e a alma possa apressar-se para os reinos da suprema felicidade se apenas continuar a deixar a sua vontade tornar-se activa e impedir ou lutar contra qualquer afrouxamento do esforço espiritual....

Amém