Het is een lange weg tot aan de voltooiing. Als de ziel zich staande houdt in het verzet tegen de macht, die streeft naar haar ondergang, en ze heeft haar uitgaan uit God beseft, dan blijft ze wel in voortdurende bescherming van haar geestelijke vrienden, die haar tot hulp bereid terzijde staan. Maar voor haar streven naar volmaaktheid moet ze de drijfveer in zichzelf vinden. Haar wil moet als het ware ononderbroken werkzaam blijven om tot volmaaktheid te komen. Elk afwijken van de juiste weg, elke traagheid en achteloosheid moet door verdubbelde overgave en arbeid aan zichzelf gecompenseerd worden en dit kan niet vervangen worden door andermans kracht of hulp.
Met de eigen wil bereikt de ziel alles, zonder haar wil niets. Daarom mag er ook geen stilstand in het verlangen om de hoogte te bereiken optreden. Want een stilstand betekent hetzelfde als een teruggang. Een mens, wiens ziel niet meer voor het eeuwige heil werkzaam is, zal zich met zekerheid weer naar de wereld toewenden om juist één of andere bezigheid te hebben en de verbinding met de materie weer tot stand te brengen, in plaats van zich van haar te scheiden, wat zijn eigenlijke opdracht is.
En dus is het gevaar van een teruggang steeds veel groter dan de stilstand, want dat laatste duurt slechts een korte tijd en dan wijdt de mens zich opnieuw aan zijn geestelijke arbeid. Of hij verwijdert zich ervan, waar een ieder er angstvallig zijn best voor zou moeten doen om dat de voorkomen. Want van de gelegenheid van een achteruitgang maken de steeds in een hinderlaag liggende slechte krachten onmiddellijk gebruik en werken van hun kant met alle hun ter beschikking staande middelen op zo’n ziel in. En de strijd begint opnieuw en vereist het volle weerstandsvermogen en de inzetbereidheid.
Elke ziel moet er daarom steeds alleen voor zorgen dat ze niet moe wordt in haar streven naar boven. Ze moet zich door voortdurend gebed dagelijks van de goddelijke genade verzekeren en zich vol vertrouwen in elke nood en in het gevaar van lauwheid tot de Vader in de hemel om hulp wenden. Dit vereist al de wil van het mensenkind. En zodra de wil juist door het gebed werkzaam wordt, blijft de ziel voortdurend aan zichzelf werken en het gevaar van een achteruitgang is uit de weg geruimd.
Ondenkbaar lange tijden heeft haar strijd al geduurd en er worden ook tijdens het aardse leven grote eisen aan de ziel gesteld. Dus de ziel moet juist nu toch onvermoeibaar worstelen om te slagen voor de laatste proef en haar gedwongen toestand te kunnen verlaten en als een vrij, licht wezen alle heerlijkheden van God te aanschouwen en in de vereniging met het hoogste Wezen een eeuwig geluk te vinden. En ze moet daarom bewust breken met dat, wat haar nog met de wereld en de materie verbindt, hoewel haar lichaam nog op aarde verblijft. Maar de ziel kan vooruitsnellen in het gebied van de hoogste zaligheid, wanneer ze alleen ook nog haar wil werkzaam laat worden en elk verslappen van het geestelijke streven verhindert of daartegen vecht.
Amen
VertalerIl y a un long chemin jusqu'à la perfection. Si l'âme s’impose dans la résistance contre le pouvoir qui cherche son naufrage et a reconnu son origine divine, alors elle reste sous la garde continue de ses amis spirituels, qui l'assistent en l'aidant, mais pour sa tendance à la perfection elle doit trouver en elle-même la force de poussée, sa volonté doit être continuellement active pour arriver à la perfection. Chaque déviation de la voie droite, toute paresse et négligence doit être compensée au travers d’un dévouement redoublé dans le travail sur elle-même et cela ne peut pas être remplacé par la force ou par une aide étrangère. L'âme avec sa volonté atteint tout, sans celle-ci, rien. Donc il ne doit apparaître aucun arrêt dans le désir d’atteindre la Hauteur, parce qu'un arrêt équivaut à une rétrogradation. Un homme dont l'âme n'est plus active pour son salut éternel, se tournera avec certitude de nouveau vers le monde, pour avoir justement une activité, et il établira de nouveau la liaison avec la matière au lieu de s’en séparer, ce qui est sa vraie tâche. Et ainsi le danger d'une rétrogradation est beaucoup plus grand qu’un arrêt, parce que ce dernier dure seulement peu de temps, mais ensuite l'homme suit de nouveau son travail spirituel, ou bien s'en éloigne, chose que chacun devrait s’efforcer d'éviter sérieusement, parce que les mauvaises forces qui sont en guet-apens autour de lui exploitent vite l'occasion d'une rétrogradation et agissent à leur tour sur une telle âme avec tous les moyens à leur disposition. Et la lutte recommence à nouveau, et elle exige une très grande force de résistance et de disponibilité d'emploi. Chaque âme doit donc toujours seulement prendre soin ne pas s’affaiblir dans sa tendance vers le Haut, elle doit implorer quotidiennement la Grâce divine à travers une prière constante, et dans toute misère et dans tout danger elle ne doit pas devenir paresseuse et se tourner confiante vers le Père dans le Ciel pour obtenir Son Aide. Cette dernière va dépendre de la volonté du fils terrestre mais dès que cette volonté devient active à travers la prière l'âme reste dans un travail constant sur elle-même et elle est protégée du danger d'une rétrogradation. Sa lutte a déjà duré un temps infiniment long, et également dans la vie terrestre l'âme est soumise à de grandes exigences, alors encore maintenant l'âme doit lutter infatigablement pour soutenir la dernière épreuve et pouvoir abandonner son état de contrainte et devenir un être libre, lumineux, apte à contempler toutes les Magnificences de Dieu et dans l'unification avec l'Entité la plus haute trouver l'éternel bonheur. Et donc elle doit consciemment se détacher de ce qui la lie encore au monde et à la matière, bien que le corps demeure encore sur la Terre, mais l'âme peut courir en avant dans les champs de la plus haute Béatitude, si seulement elle laisse sa volonté être active continuellement et empêche sa tendance spirituelle de faiblir sinon elle doit combattre cette défaillance.
Amen
Vertaler