• Terug

De nutteloosheid van het leven - Angst voor de dood

De nutteloosheid van het leven is telkens te overwegen wanneer het leven niet juist wordt gebruikt en zo menige dwaling zal daartoe de aanleiding zijn. De ziel zal zich in de grootste nood bevinden wanneer de tijd op aarde zonder enig geestelijk resultaat voorbijgaat. Dan maakt er zich van de ziel een angstgevoel meester. Ze ziet het einde van haar leven op aarde steeds dichterbij komen en voelt onbewust de kwellende toestand van nadien.

En dit komt dan tot uitdrukking in een angstgevoel voor de dood. En toch is deze angst voor de dood vaak weer het laatste middel om tot inzicht te komen. Wanneer de mens alle aardse doelstellingen heeft gerealiseerd, wanneer hij ook naderhand geen echte bevrediging en een totale vervulling van de wensen kan vaststellen, wanneer hij ondanks een materieel welzijn diep in zijn hart een leegte bespeurt, dan tracht hij de reden van dit onbevredigende gevoel aan het licht te brengen en moet hij inzien dat de gedachte aan het voortleven na de dood hem niet tot innerlijke rust doet komen. Hij moet inzien dat alles, waar hij tot nu toe naar streefde, een einde heeft. En deze gedachte geeft hem geen gevoel van zekerheid, eerder dat van onbehaaglijkheid, omdat hij in het diepst van zijn hart geen feilloos antwoord kan geven op wat hem na zijn sterven te wachten staat. En dit nadenken en piekeren brengt vaak teweeg dat hij zich in geestelijke vragen verdiept. Dat hij helder van geest plotseling de vergankelijkheid en waardeloosheid van al het aardse leert inzien en veel meer aandacht schenkt aan het ondoorgrondelijke. Dan wordt zijn geest actief in dezelfde mate als zijn verlangen naar het aardse afneemt. En de angst voor de dood heeft dit teweeggebracht en de ziel werd geholpen door de om haar worstelende goede geestelijke krachten. De gedachte aan de dood kan dus een onuitsprekelijk zegenrijke uitwerking hebben op diegenen die steeds en gemakkelijk vervulling vonden in wereldse begeerten. Aan de wereld en de gevaren ervan schonken ze geen aandacht en ze waren deze voortdurend meester. Maar ze staan machteloos en krachteloos tegenover de dood. En in het besef van hun eigen zwakte wortelt dan de angst, die dan de wil aanzet een weg te zoeken om de verschrikkingen van de dood te overwinnen. En deze weg is de verbondenheid met de eeuwige Schepper, aan wie leven en dood zijn onderworpen.

Wie tot inzicht is gekomen, schrikt niet terug voor de dood, want zijn ziel heeft de weg naar het eeuwige leven gevonden.

Dood betekent duisternis en nacht. De lusten en verlangens van de wereld hullen de geest in duisternis en deze toestand is hetzelfde als de eeuwige dood. Alleen wie het verlangen naar de wereld overwint, zal uit de nacht tot het licht komen. Hij zal uit de dood ontwaken ten leven en hij zal zonder enige twijfel de angst voor de dood overwinnen. Daarom is het loslaten van de wereld de allereerste voorwaarde om de geest uit de boeien van de materie te bevrijden. En elke schrede door het aardse leven zal dan begunstiging van de ziel betekenen en geestelijk een positieve ontwikkeling tot gevolg hebben. Als de mens het doel heeft bereikt in het licht van deze waarheid te staan en de verschikkingen van de dood niet hoeft te vrezen, dan zal hij aan het einde van zijn leven kunnen zeggen: “Mijn leven is waarlijk niet nutteloos geweest”.

Amen

Idle life.... fear of death....

The idleness of life is always to be considered where life is not utilized properly, and many an error will be the cause of this. The soul will find itself in greatest distress when the time on earth passes without any spiritual success. Then a feeling of fear will take hold of the soul, it will see the end of its earthly life approaching ever closer and unconsciously sense the agonizing state afterwards.... And this is then expressed in the feeling of fear of death. And yet again, this fear of death is often the last means of realization. If the human being has achieved all earthly goals, if he cannot find any real satisfaction and complete fulfilment of his wishes afterwards.... if he feels an emptiness in his innermost heart despite his earthly well-being, then he will endeavour to get to the bottom of the cause of this unsatisfactory feeling and he must realize that the thought of life after death will not allow him to find inner peace. He must realize that everything he has striven for so far will come to an end, and this thought does not give him a feeling of security, but rather one of uneasiness, because in his deepest heart he cannot give himself a certain answer as to what awaits him after death. And this pondering and brooding often causes him to immerse himself in spiritual questions.... that he suddenly learns to recognize the transience and worthlessness of everything earthly with a bright spirit and pays far more attention to the unfathomable. Then his spirit becomes lively to the same extent as his desire for the earthly subsides, and this has brought about the fear of death, and the soul was granted assistance by the good spiritual forces struggling for it. The thought of death can therefore have an unspeakably beneficial effect on those who always and easily found fulfilment in worldly desires. They paid no attention to the world and its dangers and were constantly its conquerors.... yet they are powerless and powerless in the face of death, and fear is rooted in the recognition of their own state of weakness, which then drives the will to seek a way to overcome the horrors of death. And this path is the bond with the eternal creator, to whom life and death are subject.... Death does not frighten those who have recognized it, for their soul has found the path to eternal life.... death means darkness and night.... The lust and desire of the world shrouds the spirit in darkness, and this state is equal to eternal death. Only he who overcomes the desire for the world will pass from night to light.... he will awaken from death to life, and he will undoubtedly overcome the horrors of death. That is why detachment from the world is the very first condition for freeing the spirit from the shackles of matter, and every step through earthly life will then mean advancement of the soul and result in higher spiritual development. The human being will then be able to say at the end of his days: My life has truly not been idle.... if he has reached the goal of standing in the light of truth and need not fear the horrors of death....

Amen