• Terug

Zelfverheffing – Wie zichzelf verheft, zal vernederd worden – Eigendunk

Dankzij jouw wilskracht wordt je een mate van genade toegestuurd die jou in de toestand van innerlijke vrede brengen kan, want het aanroepen van de Heer in de nood sterft niet ongehoord weg. De geestelijke zwakte en innerlijke ontevredenheid is een gevolg van liefdeloosheid, en zo zal alleen toegenomen liefde de oude verhouding tot de hemelse Vader tot stand brengen, en steeds zal de wil om tot Hem te komen ook de liefdadigheid op gang brengen en alle nood van de ziel zal opgeheven zijn.

Geef jij je dan nu met volle aandacht over aan onze invloed en begin: Wie zichzelf verhoogt, zal vernederd worden, en wie er naar streeft voor de wereld te schitteren, zal eens in bittere verlatenheid aan zijn aardse leven denken. Het is buitengewoon belangrijk de weg van (het leven op) de aarde in bescheidenheid en met besef van de eigen zwakte te gaan, omdat alleen dit hem naar de hoogte kan toevoeren. Juist het vechten tegen zelfverheffing is verdienstelijk voor het leven in de eeuwigheid. Want deze verheffing was de reden van de afvalligheid van God, en is daarom ook in het leven op aarde het grootste gevaar voor de ziel.

Wanneer de mens zijn eigen ik zo hoog inschat, dan ontbreekt de voornaamste voorwaarde voor zijn opwaartse ontwikkeling, en dan moeten eerst onnoemelijk veel gebeurtenissen van smartelijke aard op het mensenkind inwerken om het te laten beseffen tot hoe weinig hij zelf in staat is en hoe nietig het uit zichzelf is zonder de hulp van God. Alle verheffing zal verdwijnen in het aangezicht van de dood, maar dan kan de mens zijn besef niet meer uitputtend benutten, dan is zijn tijd van genade verstreken zonder hem het succes voor de ziel gebracht te hebben.

De mens zou zich altijd voor ogen moeten houden welk nut alle luister en rijkdom, alle wereldse eer en werelds aanzien voor hem hebben, als hij plotseling het aardse dal zou moeten verlaten. Alleen in het besef van zijn eigen zwakte groeit de mens boven zichzelf uit, want pas dan zal hij aanspraak maken op de genade van de Heer. Waartoe is de mens vanuit zichzelf in staat? In zelfverheffing echter gelooft hij alles uit eigen kracht te doen en zijn eigendunk stijgt steeds hoger, maar de ziel geraakt meer en meer in duisternis.

“De eersten zullen de laatste zijn”, zo spreekt de Heer en wie steeds maar aan deze woorden geloof schenkt, zal zich op aarde wel bedenken. Iedere gave is een geschenk van God. Wat de mens is en wat hij bezit, heeft hij alleen maar aan zijn Schepper te danken en hij kan dus niet in het geringste zijn verdienste noemen, dus ook in geen geval zichzelf de eer geven. En alle eigendunk is alleen maar een teken van geestelijke blindheid en daarom zal het bij dezen niet eerder licht worden dan tot ze de waardeloosheid van de aardse schatten ingezien hebben en moeite doen om zich de onvergankelijke rijkdom te verzamelen. Al het wereldse verlangen opgeven, afstand nemen van eer en roem in zich in het wonder van de schepping verdiepen, zal de mens pas het innerlijke oog ontsluiten en dan herkent hij de grootheid van God en de eigen onwaardigheid. Hij zal vragen en zal ontvangen; en zo zal hij voor eeuwig tot de Vader terugkeren, van Wie hij zichzelf door zelfverheffing heeft afgekeerd.

Amen

Auto-exaltação.... Aquele que se exaltar será humilhado.... Auto-Conceito....

Devido à sua força de vontade, você recebe uma medida de graça que pode colocá-lo em um estado de paz interior, pois o chamado do Senhor na adversidade não vai passar despercebido. A fraqueza espiritual e a insatisfação interior são resultado da indelicadeza, e assim o aumento do amor só por si estabelecerá a velha relação com o Pai celestial, e a vontade de alcançá-lo sempre estimulará também a atividade do amor, e todas as dificuldades espirituais serão remediadas. Portanto, agora entrega-te plenamente à nossa influência e começa: Aquele que se exalta será humilhado, e aquele que se esforça por brilhar perante o mundo um dia recordará a sua vida terrena em amargo abandono. É extremamente importante percorrer o caminho da vida terrena com humildade e reconhecimento das próprias fraquezas, pois só assim se pode chegar às alturas. É precisamente a luta contra a vaidade que é meritória para a vida na eternidade. Pois essa arrogância foi a razão da apostasia de Deus e, portanto, é também o maior perigo para a alma na vida terrena. Se o ser humano valoriza tanto seu próprio ego, então falta a primeira condição básica de seu desenvolvimento superior, e primeiro um número indizível de eventos de natureza dolorosa tem que afetar a criança humana, a fim de fazê-lo perceber o quão pouco ele é capaz de fazer a si mesmo e o quão inútil ele é de si mesmo sem a ajuda de Deus. Toda a arrogância desaparecerá diante da morte, mas então o ser humano não poderá mais fazer pleno uso de seu conhecimento, então seu tempo de graça terá passado sem lhe ter trazido sucesso para sua alma. O ser humano deve ter sempre em mente o uso de todo o esplendor e riqueza, todas as honras mundanas e prestígio mundano que seria se de repente tivesse de deixar o vale terrestre.... Só reconhecendo a sua própria fraqueza é que o ser humano se elevará acima de si mesmo, pois só então fará uso da graça do Senhor.... o que o ser humano é capaz de fazer por si mesmo.... No entanto, em autoconceito ele acredita que pode fazer tudo com as suas próprias forças, e o seu autoconceito sobe cada vez mais alto, no entanto a alma cai cada vez mais na escuridão. A primeira deve ser a última.... assim diz o Senhor, e aquele que só acredita nestas palavras estará bem na terra.... Cada presente é um presente de Deus.... O que o ser humano é e o que possui só tem de agradecer ao seu Criador, e por isso não pode, no mínimo, reivindicar mérito para si mesmo, pelo que também não pode de modo algum dar-se a si mesmo a honra, e toda a vaidade é apenas um sinal de cegueira espiritual, e por isso a luz não se tornará naqueles até que tenham reconhecido a inutilidade dos tesouros terrenos e se esforcem por reunir riquezas imperecíveis. Desistir de todos os desejos mundanos, abster-se de honras e glórias e mergulhar nas maravilhas da criação de Deus só abrirá o olho interior do ser humano, e então ele reconhecerá a grandeza de Deus e a sua própria indignidade.... Ele vai perguntar e receber.... e assim retornará eternamente ao Pai de Quem ele mesmo se afastou em autoconceito....

Amém