Dankzij jouw wilskracht wordt je een mate van genade toegestuurd die jou in de toestand van innerlijke vrede brengen kan, want het aanroepen van de Heer in de nood sterft niet ongehoord weg. De geestelijke zwakte en innerlijke ontevredenheid is een gevolg van liefdeloosheid, en zo zal alleen toegenomen liefde de oude verhouding tot de hemelse Vader tot stand brengen, en steeds zal de wil om tot Hem te komen ook de liefdadigheid op gang brengen en alle nood van de ziel zal opgeheven zijn.
Geef jij je dan nu met volle aandacht over aan onze invloed en begin: Wie zichzelf verhoogt, zal vernederd worden, en wie er naar streeft voor de wereld te schitteren, zal eens in bittere verlatenheid aan zijn aardse leven denken. Het is buitengewoon belangrijk de weg van (het leven op) de aarde in bescheidenheid en met besef van de eigen zwakte te gaan, omdat alleen dit hem naar de hoogte kan toevoeren. Juist het vechten tegen zelfverheffing is verdienstelijk voor het leven in de eeuwigheid. Want deze verheffing was de reden van de afvalligheid van God, en is daarom ook in het leven op aarde het grootste gevaar voor de ziel.
Wanneer de mens zijn eigen ik zo hoog inschat, dan ontbreekt de voornaamste voorwaarde voor zijn opwaartse ontwikkeling, en dan moeten eerst onnoemelijk veel gebeurtenissen van smartelijke aard op het mensenkind inwerken om het te laten beseffen tot hoe weinig hij zelf in staat is en hoe nietig het uit zichzelf is zonder de hulp van God. Alle verheffing zal verdwijnen in het aangezicht van de dood, maar dan kan de mens zijn besef niet meer uitputtend benutten, dan is zijn tijd van genade verstreken zonder hem het succes voor de ziel gebracht te hebben.
De mens zou zich altijd voor ogen moeten houden welk nut alle luister en rijkdom, alle wereldse eer en werelds aanzien voor hem hebben, als hij plotseling het aardse dal zou moeten verlaten. Alleen in het besef van zijn eigen zwakte groeit de mens boven zichzelf uit, want pas dan zal hij aanspraak maken op de genade van de Heer. Waartoe is de mens vanuit zichzelf in staat? In zelfverheffing echter gelooft hij alles uit eigen kracht te doen en zijn eigendunk stijgt steeds hoger, maar de ziel geraakt meer en meer in duisternis.
“De eersten zullen de laatste zijn”, zo spreekt de Heer en wie steeds maar aan deze woorden geloof schenkt, zal zich op aarde wel bedenken. Iedere gave is een geschenk van God. Wat de mens is en wat hij bezit, heeft hij alleen maar aan zijn Schepper te danken en hij kan dus niet in het geringste zijn verdienste noemen, dus ook in geen geval zichzelf de eer geven. En alle eigendunk is alleen maar een teken van geestelijke blindheid en daarom zal het bij dezen niet eerder licht worden dan tot ze de waardeloosheid van de aardse schatten ingezien hebben en moeite doen om zich de onvergankelijke rijkdom te verzamelen. Al het wereldse verlangen opgeven, afstand nemen van eer en roem in zich in het wonder van de schepping verdiepen, zal de mens pas het innerlijke oog ontsluiten en dan herkent hij de grootheid van God en de eigen onwaardigheid. Hij zal vragen en zal ontvangen; en zo zal hij voor eeuwig tot de Vader terugkeren, van Wie hij zichzelf door zelfverheffing heeft afgekeerd.
Amen
VertalerGrâce à la force de ta volonté il t'arrive une mesure de Grâce qui peut te mettre dans un état de paix intérieure, parce que l'invocation du Seigneur dans la misère ne reste pas inécoutée. La faiblesse spirituelle et l'insatisfaction intérieure est une conséquence de l'absence d'amour, et seulement un amour accru rétablira le vieux rapport avec le Père céleste, et la volonté d'arriver à Lui stimulera toujours l'activité d'amour et toute la misère animique sera éliminée. Donc dédie maintenant toute ton attention à notre influence et nous commençons:
Celui qui s'élève lui-même, sera abaissé et qui tend à briller devant le monde se rappellera un jour de sa vie terrestre dans un abandon amer. Il est immensément important de parcourir la voie de la vie terrestre humblement et en ayant connaissance de sa faiblesse, parce que seulement cela peut le mener en haut. Vraiment combattre contre la fierté sert pour la Vie dans l'Éternité, parce que cette arrogance a été le motif de la chute de Lucifer et donc c’est le plus grand danger pour l'âme dans la vie terrestre. Lorsque l'homme estime trop haut son propre moi, alors il manque la première condition de base de son développement vers le Haut et de très nombreux événements douloureux devront agir sur ce fils d'homme pour lui faire reconnaître combien peu il est lui-même en mesure de faire et combien il n’est rien sans l'Aide de Dieu. Toute son arrogance disparaîtra à l’approche de la mort, mais alors l'homme ne pourra plus exploiter jusqu'au bout sa connaissance, et il aura passé son temps de Grâce sans que celui-ci lui ait procuré du succès pour son âme. L'homme devrait toujours avoir devant les yeux à quoi servent toute la splendeur et la richesse, tous les honneurs du monde et la réputation mondaine, s'il devait laisser tout à coup la vallée terrestre. Ce n’est qu’en reconnaissant ses faiblesses que l'homme se dépassera lui-même, parce que seulement alors il profitera de la Grâce du Seigneur, chose que l'homme peut faire tout seul, mais dans l'auto-élévation il croit faire tout avec sa force, et sa prétention monte toujours plus haut, mais l'âme arrive toujours davantage dans l'obscurité. Les premiers seront les derniers, ainsi parle le Seigneur, et celui qui a toujours confiance dans Ses Paroles se rappellera bien de la Terre. Chaque Don est un Cadeau de Dieu. Ce que l'homme est et ce qu’il possède il le doit uniquement à son Créateur et donc il ne peut absolument pas prétendre pour lui au moindre mérite, donc il ne peut s’attribuer en rien l'honneur à lui-même et chaque prétention est un signe de cécité spirituelle et à lui il ne lui arrivera pas la Lumière avant qu'il n'ait reconnu l'inutilité des trésors terrestres et ne s’efforce pas de ramasser une richesse impérissable. Seul le renoncement à tous les désirs mondains, la prise de distance avec l’honneur et la renommée et un plongeon dans les Miracles de la Création de Dieu ouvrira à l'homme l'œil intérieur, et alors il reconnaitra la Grandeur de Dieu et sa propre indignité. Il demandera et recevra et ainsi il reviendra pour l’éternité au Père dont il s'est éloigné par auto-élévation.
Amen
Vertaler