Dankzij jouw wilskracht wordt je een mate van genade toegestuurd die jou in de toestand van innerlijke vrede brengen kan, want het aanroepen van de Heer in de nood sterft niet ongehoord weg. De geestelijke zwakte en innerlijke ontevredenheid is een gevolg van liefdeloosheid, en zo zal alleen toegenomen liefde de oude verhouding tot de hemelse Vader tot stand brengen, en steeds zal de wil om tot Hem te komen ook de liefdadigheid op gang brengen en alle nood van de ziel zal opgeheven zijn.
Geef jij je dan nu met volle aandacht over aan onze invloed en begin: Wie zichzelf verhoogt, zal vernederd worden, en wie er naar streeft voor de wereld te schitteren, zal eens in bittere verlatenheid aan zijn aardse leven denken. Het is buitengewoon belangrijk de weg van (het leven op) de aarde in bescheidenheid en met besef van de eigen zwakte te gaan, omdat alleen dit hem naar de hoogte kan toevoeren. Juist het vechten tegen zelfverheffing is verdienstelijk voor het leven in de eeuwigheid. Want deze verheffing was de reden van de afvalligheid van God, en is daarom ook in het leven op aarde het grootste gevaar voor de ziel.
Wanneer de mens zijn eigen ik zo hoog inschat, dan ontbreekt de voornaamste voorwaarde voor zijn opwaartse ontwikkeling, en dan moeten eerst onnoemelijk veel gebeurtenissen van smartelijke aard op het mensenkind inwerken om het te laten beseffen tot hoe weinig hij zelf in staat is en hoe nietig het uit zichzelf is zonder de hulp van God. Alle verheffing zal verdwijnen in het aangezicht van de dood, maar dan kan de mens zijn besef niet meer uitputtend benutten, dan is zijn tijd van genade verstreken zonder hem het succes voor de ziel gebracht te hebben.
De mens zou zich altijd voor ogen moeten houden welk nut alle luister en rijkdom, alle wereldse eer en werelds aanzien voor hem hebben, als hij plotseling het aardse dal zou moeten verlaten. Alleen in het besef van zijn eigen zwakte groeit de mens boven zichzelf uit, want pas dan zal hij aanspraak maken op de genade van de Heer. Waartoe is de mens vanuit zichzelf in staat? In zelfverheffing echter gelooft hij alles uit eigen kracht te doen en zijn eigendunk stijgt steeds hoger, maar de ziel geraakt meer en meer in duisternis.
“De eersten zullen de laatste zijn”, zo spreekt de Heer en wie steeds maar aan deze woorden geloof schenkt, zal zich op aarde wel bedenken. Iedere gave is een geschenk van God. Wat de mens is en wat hij bezit, heeft hij alleen maar aan zijn Schepper te danken en hij kan dus niet in het geringste zijn verdienste noemen, dus ook in geen geval zichzelf de eer geven. En alle eigendunk is alleen maar een teken van geestelijke blindheid en daarom zal het bij dezen niet eerder licht worden dan tot ze de waardeloosheid van de aardse schatten ingezien hebben en moeite doen om zich de onvergankelijke rijkdom te verzamelen. Al het wereldse verlangen opgeven, afstand nemen van eer en roem in zich in het wonder van de schepping verdiepen, zal de mens pas het innerlijke oog ontsluiten en dan herkent hij de grootheid van God en de eigen onwaardigheid. Hij zal vragen en zal ontvangen; en zo zal hij voor eeuwig tot de Vader terugkeren, van Wie hij zichzelf door zelfverheffing heeft afgekeerd.
Amen
Vertaler너희는 너희의 의지력으로 인해 내면의 평화 상태에 들어갈 수 있는 어느 정도의 은혜를 얻게 될 것이다. 왜냐하면 곤경 가운데 주님을 향한 부름이 들리지 않고 사라지지 않기 때문이다. 영적인 연약함과 내면의 불만은 사랑이 없는 결과이다. 그러므로 유일하게 사랑이 커지는 일이 하늘의 아버지와 옛 관계를 회복하고, 아버지에게 다가가려는 의지를 자극하고, 항상 사랑을 행하도록 자극하고, 모든 혼의 위험을 해결한다. 그러므로 너는 완전히 우리의 영향력에 주의를 기울이고 시작하라:
자신을 높이는 사람은 겸손해지게 될 것이다. 세상 앞에서 광을 내려고 애쓰는 사람은 언젠가는 버림받은 가운데 쓰라리게 그의 이 땅의 삶을 기억하게 될 것이다. 자신의 약점을 겸손하게 깨닫고, 이 땅의 길을 겸손하게 가는 일이 매우 중요하다. 왜냐하면 단지 그런 삶이 너희를 높은 곳으로 이끌 수 있기 때문이다. 바로 자신을 높이는 일에 대한 투쟁이 특히 영원한 생명을 얻을 수 있게 해주는 아주 큰 유익을 준다. 그런 교만이 하나님을 떠난 이유였기 때문에 그러므로 이 땅의 삶에서도 혼에게 가장 큰 위험은 교만이다. 사람이 자신의 자아를 너무 중요하게 생각한다면, 그가 높이 성장하기 위한 첫 번째 기본 조건을 갖추지 못한 것이다. 그러면 그가 스스로는 얼마나 적은 일을 할 수 있는 지를 깨닫도록 하기 위해, 하나님의 도움 없이는 자신이 얼마나 무의미한지를 깨닫도록 하기 위해, 표현할 수 없게 고통스러운 종류의 많은 일들이 먼저 인간 자녀에게 일어나야만 한다.
모든 교만은 죽음 앞에서 사라지게 될 것이다. 그러면 인간은 그의 깨달음을 더 이상 남김없이 사용할 수 없고, 그의 은혜의 시간이 그에게 혼을 위한 성공을 주지 못한 채 지나간다. 사람이 갑자기 이 땅의 골짜기를 떠나야 한다면, 모든 영광과 부유함과 모든 세상의 명예와 세상의 명성이 자신에게 실제 유익한 것이 무엇인지 항상 염두에 두어야 한다. 사람이 단지 자신의 연약함을 인식할 때, 사람은 자신을 넘어 성장할 수 있다. 왜냐하면 그러면 그가 주님의 은혜를 요청할 것이기 때문이다. 사람이 스스로 무엇을 할 수 있느냐? 그러나 사람은 교만한 가운데 모든 것을 자신의 힘으로 할 수 있다고 믿고, 그의 자만심은 항상 더 커진다. 그러나 혼은 점점 더 어두워진다. "먼저 된 자가 나중이 될 것이다." 라고 주님은 말한다. 이 말을 믿는 사람은 누구나 이 땅에서 생각에 잠기게 될 것이다.
모든 선물은 하나님이 주신 것이다. 사람이 무엇이 된 일에 대해, 그가 소유하게 된 것에 대해 유일하게 그의 창조주에게 그는 감사해야만 한다. 따라서 그는 공덕을 최소한이라도 자신의 것으로 주장할 수 없다. 그러므로 모든 자만은 단지 영적인 눈이 멀었다는 신호일 뿐이다. 이 때문에 사람이 세상의 보물의 무가치 함을 인식하고, 불멸의 부를 모으려고 노력할 때까지 빛을 얻지 못할 것이다. 그들이 세상의 모든 욕망을 포기하고, 명예와 명성에서 멀리하고, 하나님의 창조의 기적에 자신을 몰입시키는 일이 먼저 그 사람의 내면의 눈을 뜨게 할 것이다. 그러면 그는 하나님의 위대함과 자신의 무가치함을 깨닫게 될 것이다. 그는 구할 것이고 받게 될 것이다. 이로써 그는 자신의 교만으로 등을 돌린 아버지께 영원히 돌아갈 것이다.
아멘
Vertaler