• Terug

Werkzaamheid van de wezens – Herinnering – Liefde

Het verblijf in steeds dezelfde omgeving zou de talloze wezens passief laten worden. Daarom is er voor hen weer een andere verblijfplaats bestemd, waarin hen weer nieuwe taken opwachten en ze zich in een andere richting opwaarts kunnen ontwikkelen. Deze wezens blijven dus niet steeds dezelfde werkzaamheid verrichten, maar slechts zo lang, tot een bepaalde geestelijke trede bereikt is, die dan een overgaan naar een andere sfeer mogelijk maakt.

Zodoende heeft ook het kleinste levende wezen, naast de opdracht om het scheppingswerk van God leven in te blazen, de veel groter opdracht te vervullen om zich te vervolmaken. Het zal noodgedwongen zijn taak vervullen. Het kan niet tegen Gods wil strijden en moet de weg van de opwaartse ontwikkeling gaan.

De ziel wordt ook elke herinnering ontnomen, wanneer ze als laatste belichaming verblijf neemt in het vleselijke lichaam van de mens. Want het bewustzijn van haar voorafgaande lange weg zou haar in zekere zin in een gedwongen toestand plaatsen, waarin de mens dan uit angst en vrees om deze weg nogmaals te moeten gaan, de wil van God zou vervullen en zo als onvrij wezen nooit de graad van het kindschap van God zou kunnen bereiken. En dus ook niet gelijk aan God zou kunnen worden, hetgeen echter het eerste en het laatste streven van een mens moet zijn.

Zo begrijpt u nu ook, hoe wijs de ordening van de goddelijke Schepper is, dat voor u elke kennis van hetgeen voorafging en nog komt, versluierd is. Een volkomen weten sluit een vrije handelswijze, zonder beïnvloed te zijn, van de mens uit.

Steeds zal de mens proberen om uit alles wat hij doet, het grootste voordeel te halen. Maar zijn gang over de aarde moet door de liefde, die geen aards voordeel zoekt, geleid worden. Wat ter wille van loon gedaan wordt, is niet waardevol voor God, maar wat de mens uit liefde volbrengt, wordt gezegend en zal ook zijn loon opleveren.

De eenvoudigste gebeurtenis in het menselijk leven kan, als ze met liefde doorstroomd wordt, opwegen tegen jarenlange arbeid die aards gezien waardevol is. En evenzo kan geen mens zich onttrekken aan het werk aan zijn ziel. Hij moet, als hij het doel wil bereiken, voortdurend werkzaam zijn. (Onderbreking)

Atividade dos seres.... Recolha.... Love....

Permanecer sempre no mesmo ambiente deixaria os inúmeros seres ficarem inativos, por isso estão sempre destinados a outro lugar de residência onde novas tarefas os esperam e podem se desenvolver mais alto em outra direção. Assim, estes seres nem sempre permanecem na mesma atividade, mas apenas até que um certo nível espiritual seja alcançado, o que então lhes permite passar para outra esfera. Assim, mesmo o menor ser vivo, além da tarefa de animar a obra de Deus na criação, tem de cumprir a tarefa muito maior de se aperfeiçoar a si mesmo. Ela cumprirá compulsoriamente a sua tarefa, não pode lutar contra a vontade de Deus e deve tomar o caminho do desenvolvimento superior. A alma também é privada de toda a recordação quando se instala no corpo carnal do ser humano como sua última encarnação. Pois a consciência da sua longa vida anterior colocá-la-ia, por assim dizer, num estado de compulsão em que o ser humano cumpriria então a vontade de Deus por medo e pavor de ter de retomar este caminho e, assim, como um ser não livre, nunca seria capaz de atingir o grau de filantropia a Deus.... e assim também não se tornar como Deus, o que, no entanto, deveria ser o primeiro e o último esforço de todo ser humano. Então você agora também entende como são sábios os decretos do Criador divino que todo o conhecimento do antes e do depois é velado de você.... O conhecimento completo destas regras exclui um curso de acção livre e sem influência por parte do ser humano. O ser humano sempre se esforçará para obter o maior benefício de tudo o que ele faz. No entanto, as suas acções na terra devem ser guiadas pelo amor que não procura vantagens terrestres.... O que é feito em nome de uma recompensa não tem valor diante de Deus, mas o que o ser humano realiza por amor é abençoado e também resultará na sua recompensa. O acontecimento mais simples da vida humana, por ser permeado pelo amor, pode superar anos de trabalho de valor terreno e, da mesma forma, nenhum ser humano pode escapar ao trabalho da sua alma..... Se ele quer alcançar a meta, deve continuar ativo.... (interrupção)