• Terug

Werkzaamheid van de wezens – Herinnering – Liefde

Het verblijf in steeds dezelfde omgeving zou de talloze wezens passief laten worden. Daarom is er voor hen weer een andere verblijfplaats bestemd, waarin hen weer nieuwe taken opwachten en ze zich in een andere richting opwaarts kunnen ontwikkelen. Deze wezens blijven dus niet steeds dezelfde werkzaamheid verrichten, maar slechts zo lang, tot een bepaalde geestelijke trede bereikt is, die dan een overgaan naar een andere sfeer mogelijk maakt.

Zodoende heeft ook het kleinste levende wezen, naast de opdracht om het scheppingswerk van God leven in te blazen, de veel groter opdracht te vervullen om zich te vervolmaken. Het zal noodgedwongen zijn taak vervullen. Het kan niet tegen Gods wil strijden en moet de weg van de opwaartse ontwikkeling gaan.

De ziel wordt ook elke herinnering ontnomen, wanneer ze als laatste belichaming verblijf neemt in het vleselijke lichaam van de mens. Want het bewustzijn van haar voorafgaande lange weg zou haar in zekere zin in een gedwongen toestand plaatsen, waarin de mens dan uit angst en vrees om deze weg nogmaals te moeten gaan, de wil van God zou vervullen en zo als onvrij wezen nooit de graad van het kindschap van God zou kunnen bereiken. En dus ook niet gelijk aan God zou kunnen worden, hetgeen echter het eerste en het laatste streven van een mens moet zijn.

Zo begrijpt u nu ook, hoe wijs de ordening van de goddelijke Schepper is, dat voor u elke kennis van hetgeen voorafging en nog komt, versluierd is. Een volkomen weten sluit een vrije handelswijze, zonder beïnvloed te zijn, van de mens uit.

Steeds zal de mens proberen om uit alles wat hij doet, het grootste voordeel te halen. Maar zijn gang over de aarde moet door de liefde, die geen aards voordeel zoekt, geleid worden. Wat ter wille van loon gedaan wordt, is niet waardevol voor God, maar wat de mens uit liefde volbrengt, wordt gezegend en zal ook zijn loon opleveren.

De eenvoudigste gebeurtenis in het menselijk leven kan, als ze met liefde doorstroomd wordt, opwegen tegen jarenlange arbeid die aards gezien waardevol is. En evenzo kan geen mens zich onttrekken aan het werk aan zijn ziel. Hij moet, als hij het doel wil bereiken, voortdurend werkzaam zijn. (Onderbreking)

Activity of the beings.... Reminder.... Love....

To remain in always the same environment, would let the innumerable beings become inactive, therefore again and again another place of stay is determined for them, in which again new tasks wait for them and they can develop higher in another direction. Therefore these beings do not always remain in the same activity, but only as long as a certain spiritual stage is reached, which then allows a transition into another sphere. Thus, even the smallest living being, apart from the task of enlivening God's work of creation, has to fulfill the far greater task of perfecting itself. It is forced to fulfill it's task, it cannot fight against God's will and has to go the way of higher development.

The soul is also deprived of any recollection when it takes residence in the human flesh-body as the last embodiment. For the consciousness of it's previous long walk would put it, so to speak, into a state of compulsion, in which man would then fulfill the will of God out of fear and dread of having to go this way again and thus, as an unfree being, could never reach the degree of sonship with God..... and therefore also not to become similar to God, what however should be the first and last striving of every man. So you now also understand how wise the orders of the Divine Creator are, that all knowledge about the before and the after is veiled to you....

A complete knowledge of it excludes a free, uninfluenced way of acting of the human being. Man will always try to get the greatest benefit from everything he does. But his walk on earth should be guided by love, which does not seek any earthly advantage..... What is done for the sake of a reward, is not valuable before God - but what man accomplishes out of love, is blessed and will also bring it's reward. The simplest event in human life can, because it is permeated with love, outweigh years of work of earthly value, and likewise, no man can avoid working on his soul.... He must, if he wants to reach the goal, be continuously active....

(Interruption)