• Terug

Werkzaamheid van de wezens – Herinnering – Liefde

Het verblijf in steeds dezelfde omgeving zou de talloze wezens passief laten worden. Daarom is er voor hen weer een andere verblijfplaats bestemd, waarin hen weer nieuwe taken opwachten en ze zich in een andere richting opwaarts kunnen ontwikkelen. Deze wezens blijven dus niet steeds dezelfde werkzaamheid verrichten, maar slechts zo lang, tot een bepaalde geestelijke trede bereikt is, die dan een overgaan naar een andere sfeer mogelijk maakt.

Zodoende heeft ook het kleinste levende wezen, naast de opdracht om het scheppingswerk van God leven in te blazen, de veel groter opdracht te vervullen om zich te vervolmaken. Het zal noodgedwongen zijn taak vervullen. Het kan niet tegen Gods wil strijden en moet de weg van de opwaartse ontwikkeling gaan.

De ziel wordt ook elke herinnering ontnomen, wanneer ze als laatste belichaming verblijf neemt in het vleselijke lichaam van de mens. Want het bewustzijn van haar voorafgaande lange weg zou haar in zekere zin in een gedwongen toestand plaatsen, waarin de mens dan uit angst en vrees om deze weg nogmaals te moeten gaan, de wil van God zou vervullen en zo als onvrij wezen nooit de graad van het kindschap van God zou kunnen bereiken. En dus ook niet gelijk aan God zou kunnen worden, hetgeen echter het eerste en het laatste streven van een mens moet zijn.

Zo begrijpt u nu ook, hoe wijs de ordening van de goddelijke Schepper is, dat voor u elke kennis van hetgeen voorafging en nog komt, versluierd is. Een volkomen weten sluit een vrije handelswijze, zonder beïnvloed te zijn, van de mens uit.

Steeds zal de mens proberen om uit alles wat hij doet, het grootste voordeel te halen. Maar zijn gang over de aarde moet door de liefde, die geen aards voordeel zoekt, geleid worden. Wat ter wille van loon gedaan wordt, is niet waardevol voor God, maar wat de mens uit liefde volbrengt, wordt gezegend en zal ook zijn loon opleveren.

De eenvoudigste gebeurtenis in het menselijk leven kan, als ze met liefde doorstroomd wordt, opwegen tegen jarenlange arbeid die aards gezien waardevol is. En evenzo kan geen mens zich onttrekken aan het werk aan zijn ziel. Hij moet, als hij het doel wil bereiken, voortdurend werkzaam zijn. (Onderbreking)

존재의 활동.... 조언.... 사랑....

같은 환경에 계속하여 머무는 일은 무수한 존재들을 활동하지 못하게 할 것이다. 그러므로 그들에게 항상 또 다시 다른 거주지를 정해주고, 새 거주지에서 새로운 임무가 그들을 기다리고, 그들이 다른 방향으로 더 높이 발전할 수 있다. 그러므로 이 존재들은 항상 동일한 활동에 머무는 것이 아니라 특정 영적 수준에 도달할 때까지만 머물고, 다른 영역으로 갈 수 있다. 하나님의 창조물을 살아 있게 하는 작업과는 별개로, 가장 작은 생명체조차도 자신을 완성에 이르게 하는 훨씬 더 큰 과제를 수행해야만 한다. 창조물은 강제적으로 임무를 완수해야만 하게 될 것이고, 하나님의 뜻에 맞서 싸울 수 없고, 더 높은 성장의 길을 가야만 한다.

혼이 또한 마지막으로 육신을 입게 되는 사람의 육체 안에 머물 때 혼은 모든 기억을 박탈당한다. 왜냐하면 혼이 이 전의 긴 여정을 의식할 경우 혼을 강요를 받는 상태로 만들 것이고, 이로써 사람이 이 과정을 다시 한번 가야만 하게 될 것에 대한 두려움과 공포 때문에 하나님의 뜻을 성취할 것이고, 이로써 자유롭지 못한 존재로써 절대로 하나님의 자녀권에 도달할 정도가 될 수 없고 때문에 모든 인간의 첫 번째이자 마지막 노력이 되어야 하는 하나님과 같이 될 수 없기 때문이다. 그러므로 너희는 이제 이 전과 이 후에 대한 모든 지식이 너희에게서 가려져 있게 한 창조주 하나님의 조치가 얼마나 현명한 지 이해할 수 있다.

이에 대한 완전한 지식이 자유롭고 영향을 받지 않는 인간 행동 방식을 보장하지 못한다. 사람은 항상 자신이 하는 모든 일에서 가장 큰 이익을 얻기 위해 노력할 것이다. 그러나 이 땅에서 그의 삶이 이 땅의 이익을 추구하지 않는 사랑에 의해 인도되야 한다. 상을 위해 행하는 일은 하나님 앞에 가치가 없지만, 사람이 사랑으로 행하는 일은 복이 있고 또한 그 일에 대한 상을 받게 될 것이다. 인간의 삶에서 가장 단순한 일이 사랑으로 넘치기 때문에 수년간의 세속적으로 가치가 있는 일보다 더 클 수 있고, 마찬가지로 어느 누구도 자신의 혼에 대한 작업을 피할 수 없다. 그가 자신의 목표를 달성하려면 계속해서 일해야만 한다.

(중단)