• Terug

Het beïnvloeden van zwakke mensen door laagstaande geesten

In de nabijheid van de aarde houdt zich overwegend de wereld van de geesten op die door de duivel te zeer aan de materie gebonden waren en die daarom niet in staat zijn zich vrij te maken van de begeerte naar de goederen van de wereld.

Die zielen worstelen onafgebroken. Ze kunnen zich niet losmaken en ze vinden wederom niet de vervulling van hun begeerten. En daarom proberen ze zich voortdurend meester te maken van de wil van zwakke mensen en ze verleiden hen om de begeerten waardoor ze gekweld worden, uit te voeren. En zodoende brengen zulke geesten in de omgeving uitermate veel schade toe aan de zielen op aarde die zelf al te zeer tot zulke verlangens geneigd zijn. Ze zullen steeds gevaar lopen door zulke laagstaande krachten uit de geestenwereld in beslag genomen te worden, wanneer ze zichzelf niet inspannen om hun driften en begeerten de baas te worden. Dit kunnen ze wel, wanneer ze maar willen en wanneer ze uit het gebed de nodige kracht halen om weerstand te bieden en ze hun toevlucht nemen tot de goede geesten die zo'n verlangen maar wat graag vervullen. In de werkzaamheid van zowel de kwade als ook van de goede geesten is alleen al te herkennen welke macht al deze wezens eigen is, en dat het steeds aan de vrije wil van de mens is overgelaten van welke macht hij gebruik wil maken. Het ergste gevaar voor de ziel van de mens is de hang naar de wereld en haar goederen. Hiervan maken de geesten met dezelfde aard zeer goed gebruik. En het gevaar is altijd groter, hoe gewilliger de aardse mens erop ingaat, tot hij uiteindelijk zo verstrikt raakt in de boeien van zulke slechte wezens, dat hij zich er nauwelijks uit kan losmaken en dat steeds alleen de goddelijke genade hem bijstand kan verlenen, als hij er maar naar verlangt.

Hoe groot de gevaren van de verzoekingen voor de menselijke ziel ook zijn, de hulpvaardige wezens zijn nochtans in gelijke mate aanwezig. Alleen moet juist de eigen wil steeds werkzaam zijn om de verbinding met hen te zoeken en dan worden ze ook nooit zonder bijstand gelaten.

Want de Goedheid en Liefde van de hemelse Vader zorgt onafgebroken voor zijn schepselen en in korte tijd kan zich een totale verandering voltrekken van zo'n mens die op het wereldse belust is, zodat de pracht en de vergankelijke goederen van de wereld geen indruk meer op hem maken, omdat de ziel zich nu op haar eigenlijke bestemming gericht heeft en vanaf dat ogenblik de nietigheid van de aardse wereld inziet. Dan is ook de invloed van de kwade geesten heel gering doordat ze het verzet beseffen dat hun van die kant wordt geboden. Want een sterke beïnvloeding kan steeds alleen plaatsvinden, waar de wil van de mens hen tegemoet komt, nooit echter daar, waar tegen zulke zwakheden en begeerten uit vrije wil wordt gestreden.

Zo zal dan ook de geestenwereld aan gene zijde steeds geplaagd worden door tegenwerkingen en daardoor moet ze ook zelf een rijper inzicht krijgen en de nietigheid van de wereld leren begrijpen. Dit is des te moeilijker, hoe dieper ze nog in de boeien van de materie smachten. Toch zal ook voor hen het uur van de verlossing slaan, waartoe de mensen op aarde oneindig veel kunnen bijdragen wanneer zij in de geest deze wezens steeds weer proberen aan te tonen hoe nietig en hoe schadelijk alle aardse goederen zijn voor de ziel en hoe veel succesvoller een streven naar geestelijk goed is voor de ziel.

Amen

UTJECAJ NEPLEMENITIH DUHOVNIH BIĆA NA SLABE LJUDE....

U najbližoj blizini Zemlje pretežno se zadržava duhovni svijet, kojeg je demon držao preusko vezanim uz materiju, i koji zato nije sposoban osloboditi se žudnje za dobrima svijeta. To je neprestana borba takvih duša.... one se ne mogu odvojiti, i još ne nalaze ispunjenje svojih žudnji.... i zato oni stalno nastoje ovladati voljom slabih ljudi, i navesti ih da ispunjavaju njihove mučne žudnje, pa su takva duhovna bića u okruženju izuzetno škodljiva za duše na Zemlji, koje su i same previše sklone takvim žudnjama. One će uvijek riskirati da budu zaposjednute od takvih neplemenitih snaga iz duhovnog svijeta, ako se one same ne trude postati gospodar (zagospodariti, ovladati) svojim nagonima (instinktima) i žudnjama, što one doista i mogu, ako samo žele, te iz molitve dobiju potrebnu snagu za odupiranje, i uzmu utočište kod dobrih duhovnih bića, koja pre-rado udovoljavaju takvim željama. U aktivnosti zlih, kao i dobrih duhovnih bića, već se samo po sebi treba spoznati koja je moć svojstvena svim tim bićima, i da je uvijek prepušteno slobodnoj volji u čovjeku, koju moć on želi koristiti. Najgora opasnost za ljudsku dušu je prianjanje za svijet i njegova dobra. Ovim se jako koriste srodna duhovna bića, i opasnost je to veća što voljnije zemaljski čovjek u to ulazi, sve dok se on naposljetku toliko ne zaplete u spone takvih zlih bića, da se sam teško može osloboditi, i uvijek mu jedino Božanska milost može pružiti pomoć, ako on samo za ovom čezne.... Koliko god bile velike opasnosti iskušenja za duše ljudi, u istoj su međutim mjeri na poziciji i bića spremna pomoći, samo upravo vlastita volja uvijek mora biti aktivna da traži vezu s ovima, i oni onda nikada neće ostati bez pomoći. Jer dobrota i Ljubav nebeskog Oca neprekidno skrbi za Svoje stvorenje, i u kratkom vremenu se može ostvariti potpuna preobrazba jednog takvog čovjeka koji žudi svijet, tako da raskoš svijeta i prolazna dobra više ne mogu na njega ostaviti utisak, budući se duša okrenula svom stvarnom određenju, i od tog trenutka nadalje prepoznaje ništavnost zemaljskog svijeta.... Onda je i utjecaj zlih duhovnih bića neznatniji, u spoznaji otpora koji im je suprotstavljen s takve strane, jer se snažni utjecaj može dogoditi jedino tamo gdje im volja čovjeka izlazi ususret, nikada međutim tamo gdje se iz slobodne volje bori protiv takvih slabosti i žudnji. Tako je i svijet onostranih duhova stalno mučen otporima, i oni na tome i sami trebaju sazrjeti u njihovoj spoznaji, i naučiti shvatiti ništavnost svijeta, što je njima to teže, što dublje čame u sponama materije, no i za ove će kucnuti čas izbavljenja, čemu ljudi na Zemlji mogu beskrajno mnogo pridonijeti, ako oni ovim bićima uvijek iznova nastoje u duhu predočiti, koliko su ništavna i za dušu štetna sva zemaljska dobra, i koliko je za dušu mnogo uspješnija težnja za duhovnim dobrom.

AMEN