이 땅의 과제를 그의 상급과 비교를 해서 보여준다면, 이 땅의 과제는 쉽다고 할 수 있다. 왜냐하면 영광을 영원히 누리기 위해 단지 짧은 시간의 투쟁만이 필요하기 때문이다. 나이가 들수록 세상의 기쁨을 향한 포기를 하기가 더 쉬워진다. 따라서 영원한 축복을 얻을 가능성이 더 커진다. 다른 한편으로 그가 자신의 욕망을 멈추는 일은, 그 안에 세상을 향한 욕망이 이제는 갖지 않게 되는 일은, 죽음 이후의 삶을 생각하는 일은 단지 그의 의지에 달려 있다.
세계의 현자들은 다시 말해 자신이 현자라고 믿는 사람들은 세상에서의 성취를 노년에 이르기까지 우선에 둔다. 말하자면 그들은 세상에서의 성취를 향한 충동을 잃지 않도록 두려워하며 돌본다. 그들의 초점은 가능한 한 오랫동안 젊은이들과 동일하게 요구 사항을 충족시킬 수 있는데 있다. 그런 생각은 잘못된 인간의 생각이다. 왜냐하면 사람은 이제는 삶의 성취를 요구하지 않는 그의 혼에 감사해야 하기 때문이다. 소위 노년으로 인해 나타나는 현상은 올바른 목표를 향한 발걸음이기 때문에 기쁨으로 맞이해야 한다. 그러나 억제되지 않은 삶의 즐거움 가운데 사람은 성숙할 수 없다. 세상의 욕망과 영적 성장은 결코 동시에 충족될 수 없다. 그러므로 사람들이 늙어서도 두려워하며 일정한 신체적 탄력을 유지하기를 원하는 일은 애석한 일이다.
육체는 실제 육체의 이 땅의 활동을 수행할 수 있다. 이 활동이 단지 의무의 수행이고, 인류의 안녕에 봉사하는 한, 육체에 활동할 힘을 줄 것이다. 그러나 다른 한편으로는 분산되지 않는 삶의 즐거움에 빠지기 위해 이 힘을 사용하기를 원하고, 이런 이유로 몸이 젊고 생산적으로 머물기를 원한다면, 힘과 지속적인 탄력을 향한 그런 욕망은 순전히 세상 적이라고 할 수 있고, 결코 하나님의 뜻대로 잘 활용한다고 할 수 없다. 사람이 영적인 연결을 이룬 후에는 하늘에 계신 아버지가 사람에게 좋은 것이 무엇이든, 그것을 이미 사람들에게 주실 것이다. 그러나 이 땅의 모든 감각과 수단으로 사람에게 좋은 것을 얻기 위해 하는 노력은 가치가 없다. 왜냐하면 사람이 우선하여 현세적인 것을 생각하고, 영원한 안녕을 생각하지 않고, 세상의 것의 무상함을 생각하지 않기 때문이다.
거대한 사건이 곧 세상 모든 것의 무상함을 너희 눈앞에 보여줄 것이다. 그때부터 자신의 삶을 다르게 평가하고, 영적인 추구를 위해 전념하는 사람에게는 복이 있다. 세상이 세상의 계획과 계산에 전혀 맞지 않는 경험에 직면하게 되면, 완전히 영적 영역으로 돌아설 기회가 있다. 왜냐하면 인간의 생각이 안정에서 벗어나기 때문이다. 그가 이제 이 기회를 잡는다면, 이 세상에 일어나는 사건은 인간의 혼에 말할 수 없이 유익한 영향을 미칠 수 있다. 따라서 또한 그의 영원 가운데 형편에 말할 수 없이 유익한 영향을 미칠 수 있다. 옳은 일을 하려는 의지가 단지 자신에게서 나와야만 한다. 다른 모든 것은 하늘의 아버지가 자신의 손으로 사랑의 보살핌으로 돌본다.
아버지는 이제 자신의 의지로 일하는 사람을 볼 수 있게 인도한다. 이를 통해 구하는 혼은 하나님의 역사를 깨닫고 기꺼이 하나님의 인도를 자원하여 따른다. 그러나 단지 자신과 자신의 신체적 안녕만을 우선에 두는 사람의 의지는 오직 이 땅의 이익만을 위한다. 그런 사람에게 영원한 신성에 대한 지식을 또는 올바르게 생각하도록 강요할 수 없다. 왜냐하면 인간의 의지는 자유롭고, 인간의 의지는 영원토록 간섭을 받지 않을 것이기 때문이다. 이로써 모든 존재가 완전한 자유의지로 하나님과 올바른 관계를 구하고 찾아야 하기 때문이다.
아멘
TranslatorDe opdracht op aarde is gemakkelijk te noemen, wanneer de prijs daar tegenover geplaatst wordt. Want er is slechts een korte tijd van worstelen voor nodig om voor eeuwig de heerlijkheid te kunnen genieten. Hoe ouder de mens wordt, des te makkelijker valt hem ook het offer om af te zien van aardse vreugden en dus wordt ook het verkrijgen van de eeuwige zaligheid uitzichtrijker. En het is opnieuw alleen zijn wil, dat hij aan het verlangen, dat in hem niets meer naar de wereld verlangt en hij aan het leven na de dood denkt, een einde maakt.
De wijzen van de wereld, dat wil zeggen degenen, die geloven het te zijn, zetten aardse vervulling tot op hoge ouderdom op de voorgrond. Ze zijn er in zekere zin angstvallig op bedacht om juist deze drang naar vervulling niet verloren te laten gaan. Hun aandacht is er op gericht om zo lang mogelijk aan dezelfde eisen te kunnen voldoen als de jeugd. En dat is verkeerd menselijk denken, want de mens moet de ziel, die niet meer naar levensvervulling verlangt, eerder dankbaar zijn. De zogenaamde ouderdomsverschijnselen moeten opgewekt begroet worden, want zij zijn schreden naar het juiste doel. Maar in ongeremd levensgenot kan de mens onmogelijk rijpen. Er kan nooit aan beide, de verlangens van de wereld en de geestelijke vooruitgang, voldaan worden.
En zo is het alleen maar betreurenswaardig, wanneer de mensen zich angstvallig inspannen om tot op hoge leeftijd een zekere lichamelijke elasticiteit te behouden. Het lichaam kan dan wel zijn aardse werkzaamheid vervullen, en daartoe zal hem ook kracht gegeven worden, zolang deze bezigheid juist alleen maar plichtsvervulling is en het welzijn van de mens dient. Maar als ze deze alleen maar graag verrichten om zich anderzijds aan ongedeeld levensgenot te kunnen overgeven, en het lichaam slechts om die reden jong en in staat om veel te presteren willen laten blijven, is zo’n verlangen naar kracht en steeds gelijkblijvende elasticiteit juist een zuiver aards verlangen te noemen en is nooit in goddelijke zin goed te keuren.
Wat goed is voor de mensen, als ze eenmaal de geestelijke verbinding tot stand gebracht hebben, zal de Vader in de hemel hun al doen toekomen. Het is echter waardeloos om daar met alle aardse zintuigen en middelen naar te streven, want de mens denkt juist in de eerste plaats aan het tijdelijke, maar niet aan het eeuwige welzijn en aan zijn vergankelijkheid.
Een geweldig gebeuren zal jullie binnenkort deze vergankelijkheid van al het aardse onder ogen brengen. En goed voor degene, die vanaf dat moment zijn leven anders waardeert en na innerlijke strijd geestelijk streeft. Zodra de wereld met een gebeurtenis geconfronteerd wordt, dat geheel en al niet in haar plannen en berekeningen past, wordt er ook gelegenheid geboden tot volledige omwenteling op geestelijk gebied. Want de mens wordt wat zijn denken betreft uit evenwicht gebracht, en wanneer hij deze gelegenheid nu benut, kan dit wereldgebeuren van onnoemelijke zegenrijke invloed zijn op de ziel van de mens en dus ook voor zijn toestand in de eeuwigheid.
Alleen de wil om het juiste te doen, moet een eigen product zijn. Al het andere neemt de hemelse Vader met liefdevolle zorg in Zijn handen. Hij leidt de mens, wiens wil eigenmachtig werkzaam werd, nu zo zichtbaar, dat de zoekende ziel het goddelijk heersen herkent en zich gewillig aan deze leiding overgeeft.
De wil van degene, die echter steeds alleen zichzelf en zijn lichamelijke welzijn op de voorgrond plaatst, is alleen op werelds voordeel gericht, en zo’n mens kan ook nooit door de eeuwige Godheid tot inzicht of tot juist denken gedwongen worden, want de wil van de mens is vrij, en die zal in de eeuwigheid niet aangetast worden, opdat elk wezen in de volste wilsvrijheid de juiste verhouding tot God zal zoeken en vinden._>Amen
Translator