• Indietro

Il sicuro segnale del desiderio per la Verità

Il nocciolo della Verità può essere trovato solo se viene desiderato coscientemente. Gli uomini credono bensì, che sarebbe sempre Verità ciò che a loro sembra accettabile, e dato che gli uomini sono diversi nella volontà di accettazione, di conseguenza dovrebbero esistere differenti Verità. Ma la pura Verità rimane sempre ed eternamente la stessa. E chi vi aspira, non può camminare nell’errore. Ma quando l’uomo aspira alla Verità, se ogni uomo pensa di desiderare null’altro che la Verità?! Un sicuro segnale del desiderio per la Verità è la volontaria rinuncia a ciò che l’uomo ha riconosciuto prima come Verità, ed una volontaria apertura del cuore per ricevere la Verità dall’Alto. Questo lo testimonia la sua volontà per la pura Verità, perché riconoscerà sempre una certa mancanza in tutte le tradizioni, ora potrà ben discernere l’opera d’uomo da ciò che viene direttamente dall’Alto. E se vuole solo la pura Verità, dapprima deve escludere tutto ciò che è di origine umana. Si deve attenere precisamente alla Parola divina ricevuta e cercare di far proprio il meno possibile una proprietà spirituale di ciò che viene trasmesso scolasticamente ai prossimi. Deve rimanere assolutamente coerente, cioè far sempre parlare a sé la Parola dall’Alto, prima che riconosca la parola trasformata come Verità. Deve avere una certa sicurezza nei confronti dell’avversario, che sostiene sovente la parola cambiata, che non corrisponde alla Volontà divina. Non deve accontentarsi del suo pensare d’intelletto, ma cogliere in Aiuto sempre ed ovunque il Consiglio di Dio e quindi desiderare sempre la Forza da Dio, per riconoscere ora la purissima Verità, e dev’essere pronto a rinunciare alle sue opinioni prese prima, se queste non coincidono con ciò che viene offerto dall’Alto.

Amen

Een betrouwbaar kenmerk van het verlangen naar de waarheid

De kern van de waarheid kan pas dan gevonden worden, wanneer er bewust naar verlangd wordt. De mensen staan weliswaar in het geloof, dat steeds dát de waarheid is, wat voor hen aannemelijk lijkt en omdat de mensen dus op verschillende manieren bereid zijn om aan te nemen, zou het verschillende waarheden moeten geven. Maar de zuivere waarheid blijft eeuwig en altijd dezelfde. En degene, die haar nastreeft, kan nooit verdwalen.

Maar wanneer streeft de mens naar de waarheid? Als toch elk mens denkt naar niets anders dan naar de waarheid te verlangen? Een zeker kenmerk van het verlangen naar de waarheid is het bereidwillig opgeven van datgene, wat de mens voorheen als waarheid erkend heeft en een bereidwillig openen van het hart om de waarheid van boven te ontvangen. Dit laat zijn wil naar de zuivere waarheid blijken, want hij zal steeds in alle overleveringen een zeker gebrek herkennen. Hij zal nu wel mensenwerk weten te onderscheiden van datgene, wat direct van boven komt.

En als het hem om de zuivere waarheid te doen is, moet hij allereerst alles afscheiden, wat van menselijke oorsprong is. Hij moet zich nauwkeurig aan het ontvangen goddelijke woord houden en zo weinig mogelijk proberen om zich dat, wat schools aan de medemensen overgedragen werd, tot geestelijk eigendom te maken. Hij moet enorm consequent blijven. Dat wil zeggen dat hij steeds eerst het woord van boven tot zich laat spreken, voordat hij het omgevormde woord als waarheid erkent. Hij moet een bepaalde zekerheid hebben ten opzichte van de tegenstander, die dat vaak veranderde woord, dat niet met de goddelijke wil overeenkomt, vertegenwoordigt.

Hij mag met zijn verstandsmatige denken niet tevreden zijn, maar altijd en overal de raad van God te hulp vragen en dus steeds naar de kracht uit God verlangen om nu de zuiverste waarheid te herkennen en hij moet bereid zijn om zijn vooropgezette meningen op te geven, als deze niet overeenstemmen met hetgeen van boven aangeboden werd.

Amen