• Indietro

Il senso della vita – La fede e l’amore

Colui che si sforza di adempiere la Volontà di Dio, ha afferrato pienamente il senso della vita. Chi riconosce sé stesso come la creatura del Padre nel Cielo, sà anche che il Padre gli ha posto in compito per l’esistenza terrena; sa che deve fare tutto ciò che la Sapienza del Padre ha deciso, ed ora si subordinerà naturalmente alla divina Volontà e cercherà di adempire ogni Comandamento del Padre. Se ora mette nel proscenio l’adempimento dei divini Comandamenti, ha anche afferrato pienamente il senso della vita, e la sua vita terrena non sarà davvero senza successo per l’Eternità. Ora il grado d’amore per il Padre determinerà sempre anche la serietà del tendere alla perfezione; tutto ciò che è comandato viene adempiuto volentieri e gioiosamente da chi sta nell’amore per Dio, ed un tale figlio terreno viene quindi anche afferrato dalla Mano del Padre ed attirato dal Suo Amore sù in Alto. Nella conoscenza della sua destinazione sulla Terra è radicata quindi anche la fede. Dapprima l’uomo deve credere in un Creatore, nel Suo Amore, Sapienza ed Onnipotenza e riconoscere sé stesso come un Suo prodotto, allora afferrerà anche il senso della vita e, dato che crede, tenderà anche di vivere totalmente rispetto a questo senso. E così la naturale conseguenza della conoscenza, che considera tutta la sua vita, il suo agire e pensare sempre nella Luce di questa conoscenza, si sforza con tutte le forze di fare ciò che è la Volontà di Dio. Perché riconosce sé stesso come figlio del Padre nel Cielo, e se ora alla base di tutte le azioni dell’uomo è il puro amore per Dio, è stabilito l’intimo rapporto con il Padre, è rinato a nuova vita, alla vita spirituale in mezzo all’ambiente materiale. Ora cerca e trova ovunque il suo Salvatore e Redentore, si libera dal potere del maligno grazie all’amore per il Salvatore, e così la vita terrena con la sua attività terrena soltanto non è importante, è una vita d’accompagnamento della vera esistenza che si adempie da sé. L’uomo tenderà con tutta la volontà alla più alta perfezione, eseguendo ferventissimamente i Comandamenti divini; ed il suo fervore sarà già benedetto sulla Terra, mentre il Padre gratifica abbondantemente il figlio Suo, in prima linea spiritualmente, ma non lo lascia nemmeno languire terrenamente, fin dove serve alla salvezza dell’anima. E così possono afferrare bene il senso della vita solo quegli uomini, ai quali i bisogni terreni sembrano irrilevanti e non importanti, che possono separarsi volentieri e volenterosamente dalla materia e per i quali il divino Salvatore E’ il Simbolo di ogni nostalgia d’amore. Perché il rapporto intimo, il darsi al Salvatore soltanto, renderà comprensibile all’uomo il vero senso della vita. Senza una cosa non sarà possibile afferrare l’altra, potrà rendersi attivo veramente in modo sensato su questa Terra colui, che si tiene davanti agli occhi la meta della Vita nell’Eternità. Chi è troppo afferrato e dominato dalla materia, rivolgerà il suo amore ancora a molte cose, prima che questo sia rivolto unicamente al divino Salvatore. E fino ad allora il tendere verso l’Alto, il sorgere nella Sua Volontà e l’esaudimento dei Suoi Comandamenti, rimarrà per gli uomini un concetto vuoto, perché solo l’amore per Cristo ci rende comprensibile tutto questo. Perciò il figlio terreno si dà sempre al Padre nel Cielo, Gli si ascrive con tutta la volontà, quando ha riconosciuto bene il senso della vita terrena, che è fondata nella fede e nell’amore per Gesù Cristo, il Redentore del mondo.

Amen

De zin van het leven – Geloof en liefde

Degene die zich inspant om de wil van God te vervullen, heeft de zin van het leven begrepen. Wie zichzelf als schepsel van de Vader in de hemel herkent, die weet ook, dat de Vader hem een opdracht heeft gegeven voor het bestaan op aarde. Hij weet, dat hij alles moet doen, wat de wijsheid van de Vader besloten heeft. En hij zal zich nu natuurlijk aan de goddelijke wil onderwerpen en proberen om elk gebod van de Vader te vervullen. Plaatst hij nu de vervulling van de goddelijke geboden op de voorgrond, dan heeft hij ook geheel en al de zin van het leven begrepen en zijn leven op aarde zal voor de eeuwigheid niet zonder succes zijn.

Nu zal steeds de graad van liefde voor de Vader ook de oprechtheid van het streven naar volmaaktheid bepalen. Degene die in de liefde voor God opgaat, zal alle geboden graag en opgewekt vervullen. En zo’n mensenkind zal dus ook door de Vaderhand gegrepen en door Zijn liefde omhoog getrokken worden. Het geloof wortelt dus ook in het besef van zijn bestemming op aarde. De mens moet eerst in een Schepper geloven, in Diens liefde, wijsheid en almacht en zichzelf als Zijn product herkennen. Dan zal hij ook de zin van het leven begrijpen en, omdat hij gelooft, er ook naar streven om volledig te voldoen aan de zin van het leven.

En zo is dan het natuurlijke gevolg van het besef, dat hij zijn gehele leven zijn handelen en denken steeds in het licht van dit besef beschouwt en zich naar kracht inspant om dat te doen wat de wil van God is. Want hij herkent zichzelf als het kind van de Vader in de hemel, en als nu aan alle handelingen van de mens de zuivere liefde tot God ten grondslag ligt, is een innige verhouding met de Vader tot stand gebracht. Het is tot een nieuw leven wedergeboren. Tot een geestelijk leven, te midden van de materiële omgeving. Het zoekt en vindt nu overal zijn Heiland en Verlosser. Het bevrijdt zich uit de macht van het kwaad op grond van de liefde voor de Heiland.

En zo is het aardse leven met zijn aardse activiteiten slechts het onbelangrijke, zichzelf vervullende parallelleven van het eigenlijke bestaan. De mens zal met zijn hele wil naar de grootst mogelijke volmaaktheid streven, naar het ijverigst opvolgen van de goddelijke geboden en zijn ijver zal reeds op aarde gezegend zijn, doordat de Vader Zijn kind overvloedig bedenkt. In de eerste plaats geestelijk, maar Hij zal het aards ook geen gebrek laten lijden, voor zover dat nuttig is voor het zielenheil.

En zo zijn alleen deze mensen in staat om de zin van het leven goed te begrijpen, voor wie de aardse behoeften onbelangrijk en onbeduidend lijken, die graag en bereidwillig in staat zijn om zich van de materie te scheiden en voor wie de goddelijke Heiland de belichaming van al het vurige verlangen naar liefde is. Want de innige verhouding, het zich overgeven aan de Heiland, zal de mensen pas de ware bedoeling van het leven begrijpelijk maken. Zonder het ene, zal het ook niet mogelijk zijn om het andere te begrijpen. Degene die steeds het leven in de eeuwigheid als doel voor ogen houdt, zal pas werkelijk zinvol op deze aarde werkzaam kunnen zijn.

Degene die te zeer door de materie gegrepen en beheerst wordt, zal zijn liefde nog op vele zaken richten, voordat deze enkel en alleen de goddelijke Heiland betreft. En zo lang zal voor de mensen ook het streven naar boven, het opgaan in Zijn wil en het vervullen van Zijn geboden een leeg begrip blijven, want alleen de liefde voor Christus maakt dit begrijpelijk voor ons. Daarom geeft het mensenkind zich steeds aan de Vader in de hemel in eigendom, het wijdt het zich met volledige wil aan Hem, als het de zin van het leven op aarde goed beseft heeft, omdat die gebaseerd is op het geloof en op de liefde voor Jezus Christus, de Verlosser van de wereld.

Amen