• Back

VELIKI PETAK....

Nitko od vas ljudi ne može prosuditi patnju Puta prema Križu i Raspeću, jer je za ljudski pojam ona bila nepodnošljiva, i jedino je snaga Moje Ljubavi za vas, mogla za Mene učiniti mogućim ostvariti ovu najtežu Žrtvu, koja je iznova trebala čovječanstvu osigurati izmirenje s Ocem.... Pa čak i ako pokušate zamisliti Moje Muke i Boli, to će uvijek ostati tek slaba usporedba, jer su one bile nadljudske, bile su tako velike, da je Moja Žrtva na Križu uistinu bila i ostat će jedinstvena, jer „čovjek“ ne bi preživio ovo vrijeme Muka, jer svaki drugi čovjek to ne bi bio u stanju izvršiti, jer bi već i jedan mali dio bio dovoljan da oduzme čovjeku život.

Ali, Ja sam želio patiti i umrijeti, kako bih postigao pravedno pomirenje (ispaštanje, pokoru, zadovoljštinu, poravnanje) za grijehe čovječanstva, htio Sam svu krivnju ljudi uzeti na Sebe i za nju ponuditi Žrtvu Pomirnicu, da bih vratio Ocu Njegovu izgubljenu djecu, koja bez ovog Djela Iskupljenja, nikada više ne bi mogla doći u Njegovu blizinu.... I Ja sam napravio Put, dobrovoljno, i iz Ljubavi prema Ocu i prema Mojoj paloj braći. Znao Sam o teškoj sudbini koja Me je čekala, i zbog toga Sam trpio dvostruko, jer Mi je slika Raspeća bila uvijek pred očima, stalno Sam vidio Put Patnje, koja je vodila do Križa.

Ali, Ja Sam dobrovoljno ispunio ovu Misiju i otkupio od protivnika (Sotone) sve njegove duše koje su bile spremne sebi dopustiti biti otkupljenima od strane Mene. Stoga što Sam znao uzrok ljudskih slabosti, putem Moje smrti na Križu Sam za sve njih stekao osnaženje njihove volje, osvojio Sam za njih bezbrojne Milosti, uz pomoć kojih su iznova mogli dosegnuti visinu, sa koje su jednom pali u najdublji bezdan.... Znao sam to, da oni sami nikada više ne bi mogli dosegnuti visinu, ako im se ne bi pomoglo. I Ja Sam se sažalio na Moju palu braću, jer Sam poznavao blaženstvo Božje blizine, znao Sam čega su se odrekli i da bi zauvijek bili prognani od Očeva lica, ako Jedan ne bi izbrisao veliku krivnju, kojom su se opteretili kroz njihovo prošlo otpadništvo od Oca....

Ali, bio je to iznimno teško Djelo, u punoj svjesnosti o ishodu, preuzimanju na Sebe svih tjelesnih i duševnih boli i koračanja u strahu i jadu, da bih Čin Milosrđa mogao provesti do kraja.... Jer Ja Sam bio čovjek sa svim tjelesnim osjetima, i Moje je razmišljanje bilo uvijek više ljudsko, kada se radilo o izvršenju Posljednje Misije, kada Sam bio zarobljen i bez milosti osuđen na najokrutniju smrt koju bi ljudi mogli zamisliti....

Jer, za dokidanje goleme krivnje, za otklanjanje prvobitnog grijeha bivšeg otpadništva od Boga, bila je nužna ljudska sposobnost patnje.... jer Bog Koji je kao Ljubav bio u Meni, nije mogao patiti, i stoga se povukao u posljednjoj fazi Djela Otkupljenja, što je u Meni prouzročilo neizreciv strah i potaklo Me na ove Riječi: 'Moj Bože, Moj Bože, zašto Si Me ostavio....' Svjesnost Oca u Meni bi bila donijela ublažavanje boli, međutim, mjera Moje boli, opet nije mogla biti dovoljno velika, obzirom na krivnju cijelog čovječanstva, krivnju palih prvobitnih duhova, koje sam Ja želio sačuvati od ponora.... Ja sam htio kao „samo Čovjek“ obaviti Djelo do kraja, i to je razlog zašto Sam Sebe predao volji Oca, koja je također bila Moja volja od početka, tek Sam pred licem smrti jedan kratki trenutak posrnuo, ali onda Sam Se potpuno podložio Njegovoj volji, kada Sam uskliknuo: „Oče, ne Moja, nego Tvoja volja neka bude....“

A Ja Sam zaista podnio veliku Žrtvu, koju ni prije, ni poslije toga čovjek nije i ne bi mogao učiniti, jer je premašivala ljudsku snagu.... Ali Ja Sam Snagu primio od Očeve Ljubavi, jer Ljubav je bila u Meni sve do časa smrti.... inače Ja ne bih bio izrekao Riječi: „Oče, oprosti im, jer ne znaju što čine....“

I tako Sam Ja ostao povezan sa Ocem, iako nisam upotrijebio Snagu Ljubavi da Me izbavi od žrtvene smrti.... Jednom ćete vi također moći doživjeti ovu Moju smrt na Križu, kada budete prebivali u Kraljevstvu Svjetla, i tek tada će vam biti vidljiva Moja ogromna Ljubav, Koja se odnosila na Moju braću, Koja je uzela sve na Sebe, da njima, koji su dobrovoljno izabrali smrt, vrati Život.

A svatko se također može sada vratiti u Život, tko Me dobrovoljno prepozna kao njegovog Spasitelja i tko želi da Sam Ja umro također za njega, da on također pripadne otkupljenima, za koje Sam prolio Svoju Krv i koji kroz Moju Krv nalaze oproštenje njihove krivnje grijeha koja ih je držala odvojenima od Oca, i koje Sam stoga Ja iskupio Mojom smrću na Križu.

AMEN

Good Friday....

Nenhum de vós, humanos, pode medir o sofrimento da crucificação e da crucificação, pois para os padrões humanos eles eram insuportáveis, e só a força do Meu amor por vós me permitiu realizar este sacrifício mais difícil, que se destinava a ganhar novamente a reconciliação da humanidade com o Pai.... E independentemente de tentarem imaginar a Minha agonia e dor, esta será sempre apenas uma fraca comparação, pois eram sobre-humanos, eram tão grandes que o Meu sacrifício na cruz foi e continuará a ser verdadeiramente único, porque um "ser humano" não teria sobrevivido a este tempo de agonia, porque qualquer outro ser humano não teria sido capaz de a levar a cabo, pois mesmo uma pequena parte teria sido suficiente para tirar a vida ao ser humano. Mas eu queria sofrer e morrer para fazer a justa expiação pelos pecados da humanidade, queria tomar sobre Mim toda a culpa da humanidade e oferecer o sacrifício da expiação por ela, a fim de restaurar os Seus filhos perdidos ao Pai, que nunca mais se teria aproximado d'Ele sem este acto de Salvação.... E eu andei no caminho.... voluntariamente e por amor ao Pai e aos Meus irmãos caídos. Eu sabia do difícil destino que me aguardava e por isso sofri duas vezes, pois a imagem da crucificação estava sempre diante dos Meus olhos, eu sempre vi o caminho do sofrimento que levou à cruz.... Mas eu cumpri esta missão de minha livre vontade e comprei todas as almas do adversário que estavam dispostas a deixar-se redimir por Mim. Pois eu conhecia a causa da fraqueza das pessoas e através da Minha crucificação adquiri para todas elas um reforço da sua vontade, adquiri para elas bênçãos sem número, com a ajuda das quais conseguiram atingir novamente a altura de onde outrora tinham caído à mais baixa profundidade..... Eu sabia que eles nunca mais conseguiriam atingir a altura por si mesmos se não fossem ajudados. E os Meus irmãos caídos tiveram pena de Mim, pois conhecia a felicidade da proximidade de Deus, sabia o que eles tinham doado e que estavam eternamente banidos da presença do Pai se Não se redimisse a grande culpa em que tinham incorrido através da sua apostasia passada do Pai.... Mas foi um trabalho extremamente difícil, com plena consciência do resultado, tomar sobre si todo o sofrimento físico e espiritual e percorrer um curso com medo e dificuldades, para poder realizar o trabalho de misericórdia até ao fim.... Pois eu era um ser humano com todos os sentimentos corporais, e o meu pensamento era sempre mais humano quando se tratava da execução da última missão, quando fui levado cativo e impiedosamente condenado à morte mais cruel que os homens poderiam imaginar.... Para a redenção da culpa imensurável, a redenção da culpa original da antiga apostasia de Deus, exigia a capacidade do ser humano de sofrer.... porque Deus, que estava de facto em Mim como Amor, não podia sofrer e assim Ele retirou-se para a última fase do acto de Salvação, que desencadeou um medo indescritível em Mim e me levou a dizer: Meu Deus, Meu Deus, porque Me abandonaste....? A consciência do Pai em Mim teria sido um alívio da dor, mas a medida da Minha dor novamente não poderia ser suficientemente grande tendo em conta a culpa de toda a humanidade, a culpa de todos os espíritos originais apóstatas que eu queria salvar da profundidade.... Eu queria completar a obra como "mero ser humano" e por isso rendi-me à vontade do Pai, que tem sido também a Minha vontade desde o início, apenas vacilando por pouco tempo face à morte, mas depois curvei-me completamente à Sua vontade quando exclamei: "Pai, não a Minha vontade, mas a Tua seja feita....". E fiz realmente um sacrifício difícil que nem antes nem depois de um homem ter realizado e poder realizar porque excedeu a força humana.... mas tirei força do amor do Pai, pois o amor permaneceu em Mim até à hora da morte.... caso contrário não teria proferido as palavras "Pai, perdoa-lhes, pois eles não sabem o que fazem....". E assim eu estava e permaneci unido ao Pai, embora não tenha usado o poder do amor para fugir à morte sacrificial.... Um dia ser-vos-á também permitido experimentar a Minha crucificação quando habitardes no reino da luz, e só então vos será evidente o Meu maior do que grande amor, que se destinava aos Meus irmãos, que tudo tomaram sobre si para devolver a vida àqueles que tinham escolhido voluntariamente a morte. E todos podem agora também voltar à vida, que Me reconhece livremente como seu Redentor e Me quer morrer também por ele, para que também ele possa pertencer aos remidos pelos quais derramei o Meu sangue e que encontram o perdão através do Meu sangue da sua culpa de pecado que os manteve separados do Pai e que por isso expiei através da Minha morte na cruz...._>Ámen