• Back

VELIKI PETAK....

Nitko od vas ljudi ne može prosuditi patnju Puta prema Križu i Raspeću, jer je za ljudski pojam ona bila nepodnošljiva, i jedino je snaga Moje Ljubavi za vas, mogla za Mene učiniti mogućim ostvariti ovu najtežu Žrtvu, koja je iznova trebala čovječanstvu osigurati izmirenje s Ocem.... Pa čak i ako pokušate zamisliti Moje Muke i Boli, to će uvijek ostati tek slaba usporedba, jer su one bile nadljudske, bile su tako velike, da je Moja Žrtva na Križu uistinu bila i ostat će jedinstvena, jer „čovjek“ ne bi preživio ovo vrijeme Muka, jer svaki drugi čovjek to ne bi bio u stanju izvršiti, jer bi već i jedan mali dio bio dovoljan da oduzme čovjeku život.

Ali, Ja sam želio patiti i umrijeti, kako bih postigao pravedno pomirenje (ispaštanje, pokoru, zadovoljštinu, poravnanje) za grijehe čovječanstva, htio Sam svu krivnju ljudi uzeti na Sebe i za nju ponuditi Žrtvu Pomirnicu, da bih vratio Ocu Njegovu izgubljenu djecu, koja bez ovog Djela Iskupljenja, nikada više ne bi mogla doći u Njegovu blizinu.... I Ja sam napravio Put, dobrovoljno, i iz Ljubavi prema Ocu i prema Mojoj paloj braći. Znao Sam o teškoj sudbini koja Me je čekala, i zbog toga Sam trpio dvostruko, jer Mi je slika Raspeća bila uvijek pred očima, stalno Sam vidio Put Patnje, koja je vodila do Križa.

Ali, Ja Sam dobrovoljno ispunio ovu Misiju i otkupio od protivnika (Sotone) sve njegove duše koje su bile spremne sebi dopustiti biti otkupljenima od strane Mene. Stoga što Sam znao uzrok ljudskih slabosti, putem Moje smrti na Križu Sam za sve njih stekao osnaženje njihove volje, osvojio Sam za njih bezbrojne Milosti, uz pomoć kojih su iznova mogli dosegnuti visinu, sa koje su jednom pali u najdublji bezdan.... Znao sam to, da oni sami nikada više ne bi mogli dosegnuti visinu, ako im se ne bi pomoglo. I Ja Sam se sažalio na Moju palu braću, jer Sam poznavao blaženstvo Božje blizine, znao Sam čega su se odrekli i da bi zauvijek bili prognani od Očeva lica, ako Jedan ne bi izbrisao veliku krivnju, kojom su se opteretili kroz njihovo prošlo otpadništvo od Oca....

Ali, bio je to iznimno teško Djelo, u punoj svjesnosti o ishodu, preuzimanju na Sebe svih tjelesnih i duševnih boli i koračanja u strahu i jadu, da bih Čin Milosrđa mogao provesti do kraja.... Jer Ja Sam bio čovjek sa svim tjelesnim osjetima, i Moje je razmišljanje bilo uvijek više ljudsko, kada se radilo o izvršenju Posljednje Misije, kada Sam bio zarobljen i bez milosti osuđen na najokrutniju smrt koju bi ljudi mogli zamisliti....

Jer, za dokidanje goleme krivnje, za otklanjanje prvobitnog grijeha bivšeg otpadništva od Boga, bila je nužna ljudska sposobnost patnje.... jer Bog Koji je kao Ljubav bio u Meni, nije mogao patiti, i stoga se povukao u posljednjoj fazi Djela Otkupljenja, što je u Meni prouzročilo neizreciv strah i potaklo Me na ove Riječi: 'Moj Bože, Moj Bože, zašto Si Me ostavio....' Svjesnost Oca u Meni bi bila donijela ublažavanje boli, međutim, mjera Moje boli, opet nije mogla biti dovoljno velika, obzirom na krivnju cijelog čovječanstva, krivnju palih prvobitnih duhova, koje sam Ja želio sačuvati od ponora.... Ja sam htio kao „samo Čovjek“ obaviti Djelo do kraja, i to je razlog zašto Sam Sebe predao volji Oca, koja je također bila Moja volja od početka, tek Sam pred licem smrti jedan kratki trenutak posrnuo, ali onda Sam Se potpuno podložio Njegovoj volji, kada Sam uskliknuo: „Oče, ne Moja, nego Tvoja volja neka bude....“

A Ja Sam zaista podnio veliku Žrtvu, koju ni prije, ni poslije toga čovjek nije i ne bi mogao učiniti, jer je premašivala ljudsku snagu.... Ali Ja Sam Snagu primio od Očeve Ljubavi, jer Ljubav je bila u Meni sve do časa smrti.... inače Ja ne bih bio izrekao Riječi: „Oče, oprosti im, jer ne znaju što čine....“

I tako Sam Ja ostao povezan sa Ocem, iako nisam upotrijebio Snagu Ljubavi da Me izbavi od žrtvene smrti.... Jednom ćete vi također moći doživjeti ovu Moju smrt na Križu, kada budete prebivali u Kraljevstvu Svjetla, i tek tada će vam biti vidljiva Moja ogromna Ljubav, Koja se odnosila na Moju braću, Koja je uzela sve na Sebe, da njima, koji su dobrovoljno izabrali smrt, vrati Život.

A svatko se također može sada vratiti u Život, tko Me dobrovoljno prepozna kao njegovog Spasitelja i tko želi da Sam Ja umro također za njega, da on također pripadne otkupljenima, za koje Sam prolio Svoju Krv i koji kroz Moju Krv nalaze oproštenje njihove krivnje grijeha koja ih je držala odvojenima od Oca, i koje Sam stoga Ja iskupio Mojom smrću na Križu.

AMEN

Viernes Santo....

Ninguno de ustedes humanos, puede medir el sufrimiento del camino de crucifixión y de la crucifixión misma, ya que, según los criterios humanos, eran insoportables, y sólo la fuerza de Mi amor por ustedes Me hizo posible llevar a cabo este durísimo sacrificio que tenía por objeto ganar nuevamente la reconciliación de la humanidad con el Padre.... Y no importa si tratan de imaginar Mi agonía y dolor, siempre será sólo una débil comparación, porque fueron sobrehumanos, fueron tan grandes que Mi sacrificio en la cruz fue y seguirá siendo verdaderamente único, porque un "ser humano" no habría sobrevivido a este tiempo de agonía, porque cualquier otro ser humano no habría sido capaz de llevarlo a cabo, porque incluso una pequeña parte habría sido suficiente para quitarle la vida al ser humano. Pero quise sufrir y morir para hacer la justa expiación de los pecados de la humanidad, quise cargar con toda la culpa de la humanidad y ofrecer el sacrificio de expiación por ella para devolver al Padre a sus hijos perdidos, que nunca hubieran podido volver a acercarse a Él sin este acto de Salvación.... Y caminé por el sendero.... voluntariamente y por amor al Padre y a Mis hermanos caídos. Sabía del difícil destino que Me esperaba y por eso sufrí doblemente, porque la imagen de la crucifixión estaba siempre ante Mis ojos, siempre vi el camino del sufrimiento que llevaba a la cruz.... Pero Yo cumplí esta misión por Mi propia voluntad y compré del adversario todas sus almas que estaban dispuestas a dejarse redimir por Mí. Porque conocí la causa de la debilidad de las personas y por medio de Mi crucifixión adquirí para todas ellas fortalecimiento de su voluntad, adquirí para ellas bendiciones sin número, con la ayuda de las cuales podían llegar de nuevo a la altura desde la que una vez habían caído a lo más bajo..... Sabía que nunca podrían volver a alcanzar la altura por sí mismos si no se les ayudaba. Y Me apiadé de Mis hermanos caídos, porque conocía la dicha de la cercanía a Dios, sabía lo que habían desechado y que estaban eternamente desterrados de la presencia del Padre si Alguien no redimía la gran culpa en la que habían incurrido por su pasada apostasía del Padre.... Pero fue un trabajo sumamente difícil, con plena conciencia del resultado, asumir todo el dolor físico y espiritual y recorrer un camino con miedo y penurias, para poder llevar a cabo la obra de misericordia hasta el final.... Porque Yo era un ser humano con todos los sentimientos y emociones corporales, y Mi pensamiento era siempre más humano cuando se trataba de la ejecución de la última misión, cuando fui tomado cautivo y condenado sin piedad a la muerte más cruel que los hombres pudieron imaginar.... Porque la redención de la culpa inconmensurable, la redención de la culpa original de la antigua apostasía de Dios, requería la capacidad de sufrimiento de un ser humano.... porque Dios, que sí estaba en Mí como Amor, no podía sufrir y por eso se retiró para la última fase del acto de Salvación, lo que desencadenó en Mí un miedo indecible y Me llevó a decir: Dios mío, Dios mío, ¿por qué Me has abandonado....? La conciencia del Padre en Mí habría sido un alivio del dolor, pero por otra parte la medida de Mi dolor no podía ser lo suficientemente grande en vista de la culpa de toda la humanidad, la culpa de todos los espíritus originales apóstatas a los que Yo quería salvar de la profundidad.... Quise completar la obra como "solo ser humano" y por eso Me rendí a la voluntad del Padre, que también ha sido Mi voluntad desde el principio, pero sólo vacilando por un corto tiempo ante la muerte, pero luego Me incliné completamente a Su voluntad cuando exclamé: "Padre, no se haga Mi voluntad, sino la Tuya....". Y verdaderamente hice un sacrificio difícil que ni antes ni después un hombre había logrado ni podía lograr porque excedía las fuerzas humanas.... pero saqué fuerzas del amor del Padre, porque el amor permaneció en Mí hasta la hora de la muerte.... De lo contrario, no habría pronunciado las palabras: "Padre, perdónalos, porque no saben lo que hacen...." Y así estuve y permanecí unido al Padre, aunque no usé el poder del amor para evadirme de la muerte sacrificial.... Un día también se les permitirá a ustedes ser testigos presenciales de Mi crucifixión cuando habiten en el reino de la luz, y sólo entonces se les hará evidente Mi amor más que grande, que estaba destinado a Mis hermanos, que lo tomó todo sobre sí para devolver la vida a los que habían elegido voluntariamente la muerte. Y ahora también puede volver a la vida todo aquel que Me reconozca libremente como su Redentor y quiera que Yo haya muerto también por él, para que también pueda pertenecer a los redimidos para los que derramé Mi sangre y que por Mi sangre encuentran el perdón de su culpa por el pecado que les mantenía separados del Padre y que, por tanto, expié con Mi muerte en la cruz....

Amén