• Back

VELIKI PETAK....

Nitko od vas ljudi ne može prosuditi patnju Puta prema Križu i Raspeću, jer je za ljudski pojam ona bila nepodnošljiva, i jedino je snaga Moje Ljubavi za vas, mogla za Mene učiniti mogućim ostvariti ovu najtežu Žrtvu, koja je iznova trebala čovječanstvu osigurati izmirenje s Ocem.... Pa čak i ako pokušate zamisliti Moje Muke i Boli, to će uvijek ostati tek slaba usporedba, jer su one bile nadljudske, bile su tako velike, da je Moja Žrtva na Križu uistinu bila i ostat će jedinstvena, jer „čovjek“ ne bi preživio ovo vrijeme Muka, jer svaki drugi čovjek to ne bi bio u stanju izvršiti, jer bi već i jedan mali dio bio dovoljan da oduzme čovjeku život.

Ali, Ja sam želio patiti i umrijeti, kako bih postigao pravedno pomirenje (ispaštanje, pokoru, zadovoljštinu, poravnanje) za grijehe čovječanstva, htio Sam svu krivnju ljudi uzeti na Sebe i za nju ponuditi Žrtvu Pomirnicu, da bih vratio Ocu Njegovu izgubljenu djecu, koja bez ovog Djela Iskupljenja, nikada više ne bi mogla doći u Njegovu blizinu.... I Ja sam napravio Put, dobrovoljno, i iz Ljubavi prema Ocu i prema Mojoj paloj braći. Znao Sam o teškoj sudbini koja Me je čekala, i zbog toga Sam trpio dvostruko, jer Mi je slika Raspeća bila uvijek pred očima, stalno Sam vidio Put Patnje, koja je vodila do Križa.

Ali, Ja Sam dobrovoljno ispunio ovu Misiju i otkupio od protivnika (Sotone) sve njegove duše koje su bile spremne sebi dopustiti biti otkupljenima od strane Mene. Stoga što Sam znao uzrok ljudskih slabosti, putem Moje smrti na Križu Sam za sve njih stekao osnaženje njihove volje, osvojio Sam za njih bezbrojne Milosti, uz pomoć kojih su iznova mogli dosegnuti visinu, sa koje su jednom pali u najdublji bezdan.... Znao sam to, da oni sami nikada više ne bi mogli dosegnuti visinu, ako im se ne bi pomoglo. I Ja Sam se sažalio na Moju palu braću, jer Sam poznavao blaženstvo Božje blizine, znao Sam čega su se odrekli i da bi zauvijek bili prognani od Očeva lica, ako Jedan ne bi izbrisao veliku krivnju, kojom su se opteretili kroz njihovo prošlo otpadništvo od Oca....

Ali, bio je to iznimno teško Djelo, u punoj svjesnosti o ishodu, preuzimanju na Sebe svih tjelesnih i duševnih boli i koračanja u strahu i jadu, da bih Čin Milosrđa mogao provesti do kraja.... Jer Ja Sam bio čovjek sa svim tjelesnim osjetima, i Moje je razmišljanje bilo uvijek više ljudsko, kada se radilo o izvršenju Posljednje Misije, kada Sam bio zarobljen i bez milosti osuđen na najokrutniju smrt koju bi ljudi mogli zamisliti....

Jer, za dokidanje goleme krivnje, za otklanjanje prvobitnog grijeha bivšeg otpadništva od Boga, bila je nužna ljudska sposobnost patnje.... jer Bog Koji je kao Ljubav bio u Meni, nije mogao patiti, i stoga se povukao u posljednjoj fazi Djela Otkupljenja, što je u Meni prouzročilo neizreciv strah i potaklo Me na ove Riječi: 'Moj Bože, Moj Bože, zašto Si Me ostavio....' Svjesnost Oca u Meni bi bila donijela ublažavanje boli, međutim, mjera Moje boli, opet nije mogla biti dovoljno velika, obzirom na krivnju cijelog čovječanstva, krivnju palih prvobitnih duhova, koje sam Ja želio sačuvati od ponora.... Ja sam htio kao „samo Čovjek“ obaviti Djelo do kraja, i to je razlog zašto Sam Sebe predao volji Oca, koja je također bila Moja volja od početka, tek Sam pred licem smrti jedan kratki trenutak posrnuo, ali onda Sam Se potpuno podložio Njegovoj volji, kada Sam uskliknuo: „Oče, ne Moja, nego Tvoja volja neka bude....“

A Ja Sam zaista podnio veliku Žrtvu, koju ni prije, ni poslije toga čovjek nije i ne bi mogao učiniti, jer je premašivala ljudsku snagu.... Ali Ja Sam Snagu primio od Očeve Ljubavi, jer Ljubav je bila u Meni sve do časa smrti.... inače Ja ne bih bio izrekao Riječi: „Oče, oprosti im, jer ne znaju što čine....“

I tako Sam Ja ostao povezan sa Ocem, iako nisam upotrijebio Snagu Ljubavi da Me izbavi od žrtvene smrti.... Jednom ćete vi također moći doživjeti ovu Moju smrt na Križu, kada budete prebivali u Kraljevstvu Svjetla, i tek tada će vam biti vidljiva Moja ogromna Ljubav, Koja se odnosila na Moju braću, Koja je uzela sve na Sebe, da njima, koji su dobrovoljno izabrali smrt, vrati Život.

A svatko se također može sada vratiti u Život, tko Me dobrovoljno prepozna kao njegovog Spasitelja i tko želi da Sam Ja umro također za njega, da on također pripadne otkupljenima, za koje Sam prolio Svoju Krv i koji kroz Moju Krv nalaze oproštenje njihove krivnje grijeha koja ih je držala odvojenima od Oca, i koje Sam stoga Ja iskupio Mojom smrću na Križu.

AMEN

Goede Vrijdag (2)

Geen van u mensen kan de mate van het lijden van de kruisweg en de kruisiging in zijn volle omvang beseffen. Want voor menselijke begrippen waren ze ondraaglijk en alleen de kracht van mijn liefde voor u maakte het Mij mogelijk dit zwaarste offer te volbrengen dat de mensheid weer de verzoening met de Vader moest opleveren. En of u ook probeert u mijn kwellingen en pijnen voor te stellen, het zal steeds slechts een zwakke vergelijking blijven. Want ze waren bovenmenselijk. Ze waren zo groot dat mijn kruisoffer waarlijk uniek is geweest en blijven zal, omdat een "mens" deze tijd van kwellingen niet zou hebben doorstaan. Omdat ieder ander mens het niet ten uitvoer zou hebben kunnen brengen, want al een gering deel zou voldoende zijn geweest om de mens het leven te ontnemen.

Maar Ik wilde lijden en sterven om de rechtvaardige boete te doen voor de zonden van de mensheid. Ik wilde alle schuld van de mensen op Me nemen en het zoenoffer aanbieden om de Vader Zijn verloren kinderen terug te geven die zonder dit werk van verlossing nooit meer in Zijn nabijheid zouden hebben kunnen komen. En Ik ben de weg gegaan - vrijwillig en uit liefde voor de Vader en voor mijn gevallen broeders. Ik was op de hoogte van het zware lot dat Mij wachtte en heb daarom dubbel geleden. Want steeds stond Mij het beeld van de kruisiging voor ogen, steeds zag Ik de lijdensweg die naar het kruis voerde.

Maar Ik vervulde deze missie in vrije wil en kocht de tegenstander al zijn zielen af die bereid waren zich door Mij te laten verlossen. Want Ik was op de hoogte van de reden van de zwakte van de mensen en verwierf voor hen allen door mijn kruisdood versterking van hun wil. Ik verwierf voor hen talloze genaden, met behulp waarvan ze weer de hoogte konden bereiken van waaruit ze eens waren neergestort in de diepte. Ik wist dat ze nooit alleen weer opwaarts konden gaan wanneer ze niet zouden worden geholpen. En Ik had medelijden met mijn gevallen broeders, want Ik kende de gelukzaligheid van Gods nabijheid. Ik wist wat ze hadden prijsgegeven en dat ze eeuwig van het aangezicht van de Vader waren verbannen wanneer er niet Een de grote schuld teniet deed die ze door hun vroegere afval van de Vader op zich hadden geladen.

Maar het was een buitengewoon zware opgave om in het volle bewustzijn van de afloop alle lichamelijke en geestelijke pijnen op zich te nemen en een tocht te gaan in angst en nood om het werk van erbarmen door te kunnen zetten tot aan het einde. Want Ik was een mens met alle lichamelijke gevoelens. En steeds meer menselijk was mijn denken toen het richting het uitvoeren van de laatste missie ging, toen Ik gevangen werd genomen en meedogenloos werd veroordeeld tot de gruwelijkste dood die de mensen zich konden indenken.

Want om de onmetelijke schuld te delgen, om de delging van de oer-schuld van de vroegere afval van God, was het nodig dat een mens in staat was te lijden, omdat God Die wel als Liefde in Mij was, niet kon lijden en Hij zich bijgevolg uit de laatste fase van het verlossingswerk terugtrok, wat in Mij een onuitsprekelijke angst teweeg bracht en Mij tot de woorden dreef: "Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij verlaten". Het bewustzijn van de Vader in Mij zou een verzachting van de pijnen zijn geweest, maar de mate van mijn pijnen kon wederom niet groot genoeg zijn gezien de schuld van de gehele mensheid, de schuld van alle afgevallen oer-geesten die Ik wilde redden uit de diepte. Ik wilde, als "alleen maar mens" het werk volbrengen en daarom gaf Ik Me over aan de wil van de Vader die ook mijn wil is geweest vanaf het begin, alleen tegen de achtergrond van de dood voor korte tijd onzeker werd. Maar Ik onderwierp Me vervolgens geheel aan Zijn wil toen Ik uitriep: "Vader, niet mijn wil, maar Uw wil geschiede".

En Ik heb waarlijk een zwaar offer gebracht dat noch tevoren, noch daarna een mens had volbracht en volbrengen kon, omdat het de menselijke kracht te boven ging. Uit de liefde van de Vader putte Ik echter de kracht, want de liefde bleef in Mij tot aan het uur van de dood, daar Ik anders de woorden niet zou hebben uitgesproken: "Vader, vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen".

En dus was en bleef Ik met de Vader verbonden, alhoewel Ik de kracht van de liefde niet aanwendde om Me aan de offerdood te onttrekken. Eens zult ook u mijn kruisdood mogen meebeleven, wanneer u in het rijk van het licht vertoeft. En dan pas zal voor u ook mijn overgrote liefde duidelijk zijn die mijn broeders gold, die alles op zich nam om diegenen het leven terug te geven die vrijwillig de dood hadden gekozen.

En ieder kan nu ook weer tot leven komen die in vrije wil Mij erkent als Zijn Verlosser en wil dat Ik ook voor hem gestorven mag zijn, dat ook hij mag horen bij degenen die verlost zijn, voor wie Ik mijn bloed heb vergoten en die door mijn bloed vergeving krijgen van hun zondenschuld die hen van de Vader gescheiden hield en die Ik dus van schuld en zonde heb bevrijd door mijn dood aan het kruis.

Amen