• Back

BOŽIĆNA PORUKA

Ja Osobno sam vam bio došao jer sam vam bio potreban u vašoj duhovnoj nevolji.... Ja sam sišao na Zemlju, Ja sam stupio na područje tame i unio sjajno svjetlo, jer Ja Sâm sam bio Vječno Svjetlo Koje svoju svjetlost neprestano emitira u tamu....

Tako da sam dakle uzeo ljudski oblik, jer jedino sam kao čovjek mogao izvršiti ono što je bilo vaš spas iz velike nevolje.... A taj čovjek je bio djetešce Isus, Koje vam je bilo rođeno u svetoj noći.... Jer to djetešce je bilo začeto čisto i bezgrešno Mojom moći i ljubavlju, i stoga je moglo prihvatiti/primiti i Mene Sâmoga kao Vječnu Ljubav.... Njegova duša je bila duša svjetla, koja Mi je mogla služiti za boravak, jer sam se mogao skriti/zakloniti samo u čistoj 'posudi', pošto Moja ljubav inače ne bi mogla zasjati u svom jasnom/sjajnom svjetlu.

Djetešce Isus bilo je ispunjeno duhom ljubavi, jer Njegova duša je sa Sobom na Zemlju donijela ljubav.... Radilo se o ne-palom pra-duhu, Koji Sâm Sebe nije zatvorio pred ljubavlju koja Mu je od Mene neprestano emitirana. I Taj Pra-duh se nije odrekao ljubavi kad Se utjelovio u djetešcetu Isusu, jedino [[što]] je ograničio Svoje obilje/puninu svjetlosti, kako ljude ne bi obasjao svjetlošću koju oni zbog svog nesavršenstva ne bi mogli podnijeti.

Ali pri Njegovom rođenju događale su se neobične stvari, koje su ljudima koji su bili ispunjeni ljubavlju pružale dokaz da je na svijet došao obećani Mesija. Međutim samo Ga je nekolicina njih prepoznala, i djetešce Isus je Svoj životni put započelo kao i svaki drugi čovjek, jer misija, koju je Ono trebalo ispuniti, ljudima nikako nije smjela vršiti pritisak na vjeru, jer On im je trebao samo pokazati put, kojim svaki čovjek mora ići kako bi se iz ponora uzdigao do svjetla....

Ali ljubav u djetešcetu Isusu je katkad djelovala silno, jer ljubav sam bi-o/-la Ja Sâm, Koji sam dakle izabrao ljudski pokrivač/omotač, kako bi za grešno čovječanstvo izveo najveće djelo milosrđa, koje je međutim morao izvesti čovjek, koji je bio sposoban patiti, kako bi otplatio pra-grijeh/dug otpadanja/otpadništva bića od Mene.... Ja Sâm spustio sam se na Zemlju i utjelovio Se(be) u duši svjetla, koja je bila spremna dobrovoljno prevaliti zemaljski put kako bi Mi poslužila kao nastamba.

(25 Prosinac 1962) Još davno prije toga Mesija je bio najavljen ljudima putem vidovnjaka i proroka, i oni ljudi koji su Mi još bili odani u ljubavi, sa žudnjom su Ga iščekivali, i oni su bili ti koji su Ga odmah prepoznali u dječaku Isusu, koji su Njegovu neobičnu mudrost prepoznali kao Božansku i znali da sam im Ja poslao Njega Koji bi im trebao donijeti spas.

Međutim, ni Isus nije smio nametati prisilu vjeri ljudi putem Svoje neobične moći/sile i mudrosti.... I zato se [[samo]] ponekad probijalo Njegovo svjetlo ljubavi i Moj se Duh izražavao/iskazivao kroz Njega, da bi se nakon toga opet povlačio, a čovjek Isus živio je kao i svaki drugi čovjek, jer On im je primjerom trebao pokazati ispravan život, koji su trebali živjeti i ljudi, ako su se htjeli osloboditi od Mog protivnika, koji je mogao biti pobijeđen kroz i putem ljubavi.

I ta se duša.... iako sišla iz sfere svjetla.... morala kretati po luciferskom svijetu, a i zemaljsko tijelo se sastojalo od nesazrelih duhovnih supstanci; za čovjeka Isusa je to bila žestoka borba da ostane Pobjednik protiv svih kušnji kojima se služio Moj protivnik da bi Ga naveo na pad. Međutim, Isus se nije odrekao ljubavi, duša Mu je bila toliko ispunjena ljubavlju prema Meni, Njegovom Bogu i Ocu od vječnosti, da je na taj način bio ispunjen i snagom i svjetlom, čime je mogao činiti čuda i u svôj mudrosti poučavati svoje bližnje. Ali Njegovo tijelo Ga je ipak još ljudski ograničavalo, sve dok nije skroz sazrio, za što je iskoristio Svoj život, sve dok nije izvršio [[to]] istinsko djelo spasenja, koje je upotpunjeno Njegovom patnjom i smrću na križu....

Dakako da Mu je tijelo kroz Njegov život ljubavi bilo skroz produhovljeno, pa ipak je kao slabi čovjek na Sebe uzeo smrt na križu. I svu Božansku snagu ljubavi dobrovoljno je dao za poslijednje sate Njegovog djela milosrđa, kako bi kao samo čovjek neizrecivo patio i tako umro, otplativši tim najvećim djelom okajanja svih vremena veliki prastari dug cjelokupnog čovječanstva....

Sâma ljubav je bila ono što Ga je pokretalo na to djelo, i ta ljubav bio sam Ja Sâm.... Ali vi to vječno nećete shvatiti, osim ako i sami ne postanete čista ljubav, kao što ste i bili na početku.... Tek tada ćete shvatiti biće/bit ljubavi, tek tada ćete (sa)znati zašto Ja Sâm od grijeha i smrti moram biti priznat kao spasitelj, i tada ćete shvatiti da i zašto smo Isus i Ja jedno, zašto 'Bog' može biti predočen jedino u 'Isusu', i shvatit ćete zašto je 'čovjek' morao izvršiti [[to]] djelo spasenja na Zemlji.... jer, okajanje za takvu jednu ogromnu krivicu kakva je bila vaše nekadašnje otpadništvo od Mene, mogao je prinijeti samo onaj koji je toliko bio ispunjen ljubavlju.... u kome sam se Ja kao Vječna Ljubav mogao nastaniti.... čovjek kakav je bio Isus....

Uistinu je to bilo jedinstveno djelo, i nikada neće prestati učinak [[ili ‘prestati/umanjiti se djelovanje’]] tog djela milosti, kako bi sve [[ono što je]] nekada palo, moglo doći do svog potpunog spasenja/izbavljenja, jer čovjek Isus je umro na križu za sve ljude prošlosti, sadašnjosti i budućnosti i vječno nikada više nije potrebno okajanje za veliku krivicu.... Međutim uvijek će biti potrebna slobodna volja čovjeka, kako bi došlo do spasenja od njegove krivice.

Kad je dijete Isus došlo na svijet, započela je borba sa Mojim protivnikom, koji je do tada sve palo držao u okovima.... Ali Isus je odriješio okove i oduzeo mu duše koje su u svojoj nevolji sada pribjegle Njemu, duše koje su se poslužile Njegovim djelom spasenja i koje su se htjele osloboditi od protivnika....

I vratile su Mi se prve duše, prvi nekada pali pra-duhovi, kao djeca su se vratili nazad u Očevu kuću koju su nekada dobrovoljno napustili, jer čovjek Isus je Svojom smrću na križu otplatio krivicu, i biti će slobodna svaka duša koja Ga prizna, koja svog Boga i Oca prepozna u Njemu, Koji je za čovječanstvo umro na križu.

AMEN

Mensagem de Natal 1962

Eu mesmo vim até si porque precisava de Mim na sua grande adversidade espiritual.... Desci à terra, entrei no reino das trevas e trouxe uma luz brilhante, pois eu mesmo era a Luz da eternidade que irradia constantemente o seu brilho para a escuridão.... E assim tomei a forma de um ser humano, porque só como ser humano fui capaz de realizar aquilo que significava a salvação para vós da grande adversidade.... E este ser humano foi o menino Jesus, que vos nasceu na noite santa.... Pois esta criança foi concebida pura e sem pecado pelo Meu poder e amor e, por isso, também foi capaz de Me receber a Mim mesmo como o Amor Eterno dentro de Mim mesmo.... A sua alma era uma alma de luz que também Me podia servir de morada, porque só Me podia abrigar num recipiente puro, caso contrário o Meu amor não teria podido brilhar na sua luz brilhante. O menino Jesus foi preenchido pelo espírito de amor, pois a Sua alma trouxe o amor com ele à terra.... Era um espírito original não caído, que não se fechava ao amor que constantemente lhe irradiava de Mim. E este espírito original não renunciou ao amor quando Ele se encarnou no Menino Jesus, excepto que Ele reteve a Sua abundância radiante de luz para não iluminar as pessoas com um brilho que elas não podiam suportar devido ao seu estado imperfeito. Mas ao seu nascimento aconteceram coisas invulgares que deram às pessoas que estavam cheias de amor a prova de que o Messias prometido tinha vindo ao mundo. Contudo, apenas alguns O reconheceram e o menino Jesus começou a sua vida terrena como qualquer outro ser humano, pois a missão que Ele tinha de cumprir não lhe era de modo algum permitida para forçar as pessoas a acreditar, pois Ele (Jesus) tinha apenas o objectivo de lhes mostrar o caminho que todo o ser humano tem de percorrer para ascender do abismo à luz.... Mas o amor no menino Jesus por vezes teve um efeito avassalador, pois Eu mesmo era o Amor, que assim tinha escolhido a concha humana para realizar a maior obra de misericórdia para a humanidade pecadora, que, no entanto, tinha de ser realizada por um ser humano capaz de sofrer para expiar o pecado original de apostasia dos seres de Mim.... Eu próprio desci à terra e encarnei-Me numa alma de luz que voluntariamente quis percorrer o caminho terreno para Me servir como morada. (25.12.1962) Muito antes de o Messias já ter sido proclamado às pessoas através de videntes e profetas, e as pessoas que ainda me eram devotadas com amor aguardavam-no com saudade, e foram estes que O reconheceram logo no menino Jesus, que reconheceram a Sua incomum sabedoria como divina e souberam que O enviei a eles Quem lhes devia trazer a salvação. No entanto, nem mesmo Jesus foi autorizado a forçar a fé das pessoas através da sua extraordinária força e sabedoria.... E por isso a Sua brilhante luz de amor por vezes irrompeu certamente, e o Meu espírito expressou-se por Ele, mas sempre se retirou novamente, e o homem Jesus passou pela vida terrena como qualquer outro ser humano, pois Ele foi destinado a exemplificar-lhes a vida certa que as pessoas também tinham de viver se quisessem fugir do Meu adversário, que só podia ser derrotado através e com amor. E desde que a alma.... embora descendente do reino da luz.... agora tinha de se mover no meio do mundo luciférico e o corpo terreno também consistia em substâncias espirituais imaturas, era uma dura batalha para o homem Jesus permanecer vitorioso contra todas (em todas) as tentações O meu adversário costumava trazê-lo à queda. No entanto Jesus não tinha renunciado ao amor, a sua alma estava tão cheia de amor por Mim, seu Deus e Pai da eternidade, que por isso estava também cheio de força e luz e, portanto, capaz de fazer milagres e instruir os seus semelhantes em toda a sabedoria. O seu corpo, contudo, ainda lhe impôs restrições humanas enquanto ainda não tinha amadurecido completamente, mas usou a sua vida terrena para este fim até realizar o verdadeiro trabalho de Salvação, que pôs fim ao seu sofrimento e morte na cruz.... O seu corpo já estava certamente quase espiritualizado através da sua vida de amor, no entanto, tomou sobre si a sua morte na cruz como um ser humano fraco. E Ele deu voluntariamente toda a força divina de amor pelas últimas horas da Sua obra de misericórdia, a fim de sofrer e morrer de forma indescritível como mero ser humano e assim redimir o grande pecado original de toda a humanidade através desta maior obra de expiação de todos os tempos.... Foi apenas o amor que O moveu para este trabalho, e este amor foi I Myself.... Mas eternamente só compreenderá isto se também se tornar puro amor, como era no início.... Só então compreenderás a essência do amor, só então saberás porque é que Eu próprio devo ser reconhecido como o teu Redentor do pecado e da morte, e então também compreenderás isso e porque é que Jesus e eu somos um, porque é que 'Deus' só pode ser concebível para ti em 'Jesus', e compreenderás porque é que um 'ser humano' teve de realizar este acto de Salvação na terra.... por uma expiação de uma culpa tão imensa como a tua anterior apostasia de Mim só pôde ser realizada por um ser humano que estava tão cheio de amor.... em quem eu podia tomar morada como o Eterno Amor.... como o homem que Jesus era.... Foi verdadeiramente um acto único, e nunca mais cessará o efeito deste acto de graça, para que todos os seres espirituais outrora caídos possam encontrar a sua completa redenção, porque Jesus morreu na cruz por todas as pessoas do passado, do presente e do futuro e, eternamente, já não é necessária a expiação da grande culpa.... Contudo, a livre vontade do próprio homem será sempre e para sempre necessária a fim de encontrar a redenção da sua culpa. Quando o menino Jesus veio ao mundo, começou a batalha com o Meu adversário, que até então tinha guardado tudo o que tinha caído em ..... Mas Jesus soltou os laços e agora arrancou as almas d'Aquele que se refugiou Nele na sua adversidade, que fez uso do Seu acto de Salvação e queria ser libertado do adversário.... E as primeiras almas, os primeiros espíritos originais outrora caídos, voltaram para Mim, voltaram como crianças à casa do Pai que outrora tinham deixado voluntariamente, pois o homem que Jesus tinha pago a dívida com a Sua morte na cruz, e cada alma torna-se livre que O reconhece, que reconhece o seu Deus e Pai Nele que morreu pela humanidade na cruz...._>Ámen