• Back

ŽRTVENA SMRT NIJE SMJELA PRISILJAVATI NA VJEROVANJE…

Moja žrtvena smrt na Križu nije smjela prisilno voditi do vjerovanja u Mene kao Boga u covjeku Isusu …. Jer iako je Sama Ljubav prinijela tu žrtvu, iako sam Ja Sâm bio u Njemu sve do Njegove smrti pošto se potpuno sjedinio sa Mnom, i pored toga se ‘Božanstvo’ u Njemu povuklo …. što znaci, On je patio i umro je kao covjek, On se nije pozvao na Svoju moc koju je posjedovao sjedinjenjem sa Mnom ….

On je kao covjek na Sebe uzeo sve patnje i boli i time je otplatio i dokinuo sav dug grijeha koji je teretio cijelo covjecanstvo …. I smrt na Križu morala je dakle biti proces koji se odigrao skroz ljudski, pošto nitko nije smio biti prisiljen na vjeru i svaki neobicni dogadaj bi bio znacio takvu jednu prisilu na vjerovanje ….

Itekako da su neki ljudi bili obuhvaceni odredenim nemirom koji je prouzrocila predstojeca smrt na Križu, odredeni ljudi bili su dotaknuti, i oni su bili potišteni radi presude koja je pala na Onog covjeka kojega nisu smatrali krivim …. No da se radilo o žrtvi koju je prinijelo Sâmo Božanstvo u covjeku Isusu, za to je nedostajalo ikakvog dokaza, i to je moralo tako biti, jer je i prihvacanje milosti djela spasenja isto tako morao biti cin slobodne volje …. inace nije moglo doci do oprosta grijeha nego dobrovoljnom predajom Isusu i priznavanjem Njega Osobno kao Spasitelja svijeta i Božjeg Sina, u Kojem se Sâmo vjecno Božanstvo bilo utjelovilo.

Nitko ne smije biti prisiljen na vjeru, svakom covjeku treba biti dano na volju da li ce Isusa Krista priznati za Iskupitelja svijeta i primiti Njegovu žrtvu milosti. Stoga je i umiranje Isusa bio jedan skroz ljudski dogadaj, koji niti na koji nacin nije prisilno djelovao na ljude koji su prisustvovali trenutku Njegove smrti ili su pak o njemu naknadno saznali. A isto tako i za sve ljude djelo spasenja Isusa ostaje dogadaj u koji mogu vjerovati ali ga i dvojbiti, jer ispravna spoznaja potrebuje odredeni napredak duše, izvjesno okretanje k Meni, Koga onda mogu i poznati u Isusu Kristu.

Covjek koji je još skroz u vlasti Moga protivnika, on nikada nece vjerovati u djelo spasenja Isusa Krista, koliko god da mu je to istinito predoceno …. Jer on to ne želi vjerovati, pošto je još pod utjecajem protivnika koji ce uciniti sve kako bi sprijecio spasenje putem Isusa Krista. Pa i pored toga, ljudi mogu zadobiti skroz ‘uvjerenu’ vjeru u Njega, ako omoguce da ih Moj Duh poduci …. ako putem života Ljubavi po Mojoj volji i dozvole Moj misaoni utjecaj …. No onda to nisu vanjski dokazi koji covjeka uvjere u istinitost djela milosti, nego ce tad’ njegove misli biti upravljane u skladu sa Istinom, i covjek shvaca meduodnose i objašnjenja žrtve Križa, i može vjerovati i bez dokaza.

Svaki dokaz jeste i ostaje prisila vjere za ljude; ali slobodni ispit volje jedina je presudna stvar u zemaljskom životu, tako da se dakle ljudi slobodno moraju odluciti u vezi prihvacanja i priznanja Isusa i Njegove žrtve na Križu …. Covjek nikako nece biti prisiljavan na prihvacanje, tako da svi dogadaji moraju biti predoceni u svoj istinitosti kao što je se zaista i odigralo: to što je osuden poput razbojnika, na najsramotniju smrt, smrt na križu. Svojom silom Isus je uistinu mogao od Sebe odagnati smrt …. Jer, ona Mu je stajala na raspolaganju kroz potpuno sjedinjenje sa Mnom …. No On ju više nije iskoristio, jer je kao potpuno nemocan želio doživjeti smrt kako bi ljudima donio pomoc u nevolji iz koje se sami više ne bi mogli osloboditi ….

A On im je mogao pomoci do slobode, On je mogao osloboditi put ka Ocu, On im je mogao otvoriti kapiju u Kraljevstvo svjetla, no uvijek jedino time što je na Sebe uzeo ogromnu krivicu i time prešao put ka Križu …. Time što je na Sebe uzeo mjeru patnje koju covjek gotovo da ne bi mogao izdržati da Mu pritom Ljubav nije pružila snagu …. Što sam opet bio Ja Sâm …. No On nije iskoristio tu snagu kako bi se oslobodio patnji, vec jedino za to kako bi patnje i najgorcu smrt na križu mogao izdržati …. jer On je covjecanstvo želio iskupiti od grijeha i od smrti ….

Da su Me i Moji vlastiti dvojili bilo je razumljivo, kad su Me iznenada vidjeli lišenog sve sile, kad su morali gledati kako su se sa Mnom odnosili, kako Se Ja nisam branio i nisam primjenio silu, silu koju su tako cesto kod Mene mogli primjetiti …. No tada ne bi bila ispunjena žrtva Križa, i Moj prolazak kao covjeka preko Zemlje bio bi bez svrhe, jer i pored Mojih ucenja i poducavanja ljudi bi i dalje ostali slabi nasuprot Mome protivniku, jer neotplacena krivica grijeha bila je slabost, teret koji je opterecivao covjecanstvo, i kojega se iz vlastite snage nisu mogli osloboditi ….

A radi osnaženja njihove volje Ja Sam dao Svoj život na Križu, za osnaženje volje Ja Sam Osobno uzeo užasni teret grijeha na Sebe i okajao ga kroz najbolnije djelo samilosti koje se ikada dogodilo na ovoj Zemlji i koje se nikada više niti nece dogoditi …. Dao Sam život za sve ljude prošlosti, sadašnjosti i buducnosti, no svaki covjek u slobodnoj volji mora priznati i prihvatiti to Moje djelo spasenja, jer tad priznaje i Mene Samoga, Kome je nekoc otkazao priznanje i stoga je pao u bezdan ….

AMEN

De offerdood mocht niet tot geloof dwingen

Ook mijn offerdood aan het kruis mocht niet leiden tot een gedwongen geloof aan mijn Godheid in de mens Jezus. Want ofschoon de Liefde zelf dit offer heeft gebracht, hoewel Ik zelf in Hem was tot aan Zijn dood omdat Hij zich geheel met Mij had verenigd, trok de Godheid in Hem zich toen terug. Dat wil zeggen: Hij leed en stierf als mens. Hij deed geen beroep meer op Zijn macht die Hij door de vereniging met Mij bezat. Hij heeft als mens alle leed en pijnen op zich genomen en daardoor de grote zondeschuld teniet gedaan, welke op de gehele mensheid drukte. En dus moest ook de kruisdood een gebeuren zijn dat heel menselijk plaatsvond, omdat niemand tot geloof mocht worden gedwongen en elk ongewoon verschijnsel zo’n geloofsdwang zou hebben betekend. Wel werden vele mensen door een onrust bevangen die de kruisdood teweegbracht. Er werden vele mensen ontroerd en ze waren terneergeslagen vanwege het vonnis dat werd voltrokken aan een mens die ze niet voor schuldig hielden.

Maar dat het een offer was dat de Godheid zelf in de mens Jezus volbracht, daarvoor ontbrak elk bewijs. En dit moest ook zo zijn omdat ook het aannemen van de genade van het verlossingswerk een daad van de vrije wil moest zijn, omdat de vergeving van de zonde niet anders kon plaatsvinden dan door de vrijwillige overgave aan Jezus en de erkenning van Hem zelf als Gods Zoon en Verlosser van de wereld in Wie de eeuwige Godheid zich zelf had belichaamd.

Niemand mag tot geloven worden gedwongen. Het moet aan ieder mens vrijstaan Jezus Christus als Verlosser van de wereld te erkennen en Zijn genade-offer aan te nemen. Daarom was de dood van Jezus ook een heel menselijke gebeurtenis die op geen enkele wijze dwingend inwerkte op de mensen die bij zijn stervensuur aanwezig waren of ook naderhand hierover vernamen. En voor alle mensen blijft het verlossingswerk van Jezus ook een aangelegenheid die ze kunnen geloven, maar ook betwijfelen, want het juiste inzicht vraagt om een zekere vooruitgang van de ziel, een toekeren naar Mij. En dan zijn zij ook in staat Mij in Jezus Christus te herkennen.

Een mens die nog geheel in de macht van mijn tegenstander is, zal nooit aan het verlossingswerk van Jezus Christus geloven, al zou hem dit ook nog zo waarheidsgetrouw worden beschreven. Want hij wil het niet geloven, omdat hij nog onder de invloed van de tegenstander staat die alles zal doen om een verlossing door Jezus Christus te verhinderen.

En toch kunnen mensen ook een zeer overtuigd geloof in Hem verkrijgen wanneer ze het mogelijk maken dat mijn geest hen onderricht, wanneer ze door een leven in liefde naar mijn wil ook mijn inwerken door middel van gedachten toelaten. Er zijn dan echter geen uiterlijke bewijzen die de mens overtuigen van de waarheid van het goddelijk werk van barmhartigheid. Veeleer worden dan zijn gedachten in overeenstemming met de waarheid geleid en de mens begrijpt de verbanden en de beweegreden van het kruisoffer en dan kan hij ook zonder bewijzen geloven. Elk bewijs is en blijft voor de mensen een dwang om te geloven, maar alleen het beproeven van de vrije wil is doorslaggevend in het aardse bestaan. En zo moeten de mensen ook vrij beslissen om Jezus en Zijn kruisoffer aan te nemen en te erkennen. De mens wordt geenszins gedwongen tot aanname en daarom moeten alle gebeurtenissen naar waarheid worden beschreven, zoals het zich ook werkelijk heeft toegedragen: zoals de veroordeling van een misdadiger die tot de schandelijkste dood werd veroordeeld, tot de dood aan het kruis.

Met Zijn macht zou Jezus waarlijk deze dood van zich hebben kunnen afwenden, want ze stond Hem ter beschikking door de volledige vereniging met Mij. Maar Hij gebruikte ze niet meer, omdat Hij als geheel machteloos de dood wilde ondergaan om de mensen hulp te brengen in een nood waaruit ze zichzelf niet zouden hebben kunnen bevrijd. Maar Hij kon hen helpen vrij te worden. Hij kon de weg vrij maken naar de Vader. Hij kon voor hen de poort naar het lichtrijk openen, maar altijd alleen doordat Hij een mate van lijden op zich nam die nauwelijks een mens zou hebben kunnen verdragen wanneer niet de Liefde hem de kracht daartoe zou hebben gegeven - Die wederom Ik zelf was.

Maar Hij gebruikte deze kracht niet om zich van Zijn lijden te ontdoen, doch alleen om het lijden en de bitterste dood aan het kruis uit te kunnen houden. Want Hij wilde de mensheid verlossen van zonde en dood. Dat ook de mijnen aan Mij twijfelden was begrijpelijk, want ze zagen Mij toch plotseling gespeend van al mijn kracht toen ze moesten toezien hoe men met Mij omging, toen Ik Me niet verweerde en de macht niet gebruikte die ze zo vaak bij Mij hadden kunnen vaststellen.

Maar dan zou het kruisoffer niet zijn volbracht. En ook zou mijn weg als mens over de aarde doelloos zijn geweest, omdat de mensen ondanks mijn leringen en onderrichtingen steeds krachteloos zouden zijn gebleven tegenover mijn vijand. Want de niet teniet gedane zondeschuld was de zwakheid, de last die op de mensheid drukte, waarvan ze uit eigen kracht niet vrij konden worden. En om hun wil te versterken ben Ik aan het kruis gestorven. Om hun wil te versterken nam Ik zelf de reusachtige last van de zonde op Mij en deed ze teniet door het meest smartelijke werk van erbarmen dat zich op deze aarde ooit had voltrokken en zich ook nooit meer voltrekken zal.

Ik stierf voor alle mensen van het verleden, van het heden en van de toekomst. Maar ieder mens moet in vrije wil dit verlossingswerk van Mij inzien en aannemen, want dan erkent hij ook Mij zelf, aan Wie hij eens zijn erkenning heeft onthouden en waarom hij in de diepte is gestort.

Amen