• Back

ŽRTVENA SMRT NIJE SMJELA PRISILJAVATI NA VJEROVANJE…

Moja žrtvena smrt na Križu nije smjela prisilno voditi do vjerovanja u Mene kao Boga u covjeku Isusu …. Jer iako je Sama Ljubav prinijela tu žrtvu, iako sam Ja Sâm bio u Njemu sve do Njegove smrti pošto se potpuno sjedinio sa Mnom, i pored toga se ‘Božanstvo’ u Njemu povuklo …. što znaci, On je patio i umro je kao covjek, On se nije pozvao na Svoju moc koju je posjedovao sjedinjenjem sa Mnom ….

On je kao covjek na Sebe uzeo sve patnje i boli i time je otplatio i dokinuo sav dug grijeha koji je teretio cijelo covjecanstvo …. I smrt na Križu morala je dakle biti proces koji se odigrao skroz ljudski, pošto nitko nije smio biti prisiljen na vjeru i svaki neobicni dogadaj bi bio znacio takvu jednu prisilu na vjerovanje ….

Itekako da su neki ljudi bili obuhvaceni odredenim nemirom koji je prouzrocila predstojeca smrt na Križu, odredeni ljudi bili su dotaknuti, i oni su bili potišteni radi presude koja je pala na Onog covjeka kojega nisu smatrali krivim …. No da se radilo o žrtvi koju je prinijelo Sâmo Božanstvo u covjeku Isusu, za to je nedostajalo ikakvog dokaza, i to je moralo tako biti, jer je i prihvacanje milosti djela spasenja isto tako morao biti cin slobodne volje …. inace nije moglo doci do oprosta grijeha nego dobrovoljnom predajom Isusu i priznavanjem Njega Osobno kao Spasitelja svijeta i Božjeg Sina, u Kojem se Sâmo vjecno Božanstvo bilo utjelovilo.

Nitko ne smije biti prisiljen na vjeru, svakom covjeku treba biti dano na volju da li ce Isusa Krista priznati za Iskupitelja svijeta i primiti Njegovu žrtvu milosti. Stoga je i umiranje Isusa bio jedan skroz ljudski dogadaj, koji niti na koji nacin nije prisilno djelovao na ljude koji su prisustvovali trenutku Njegove smrti ili su pak o njemu naknadno saznali. A isto tako i za sve ljude djelo spasenja Isusa ostaje dogadaj u koji mogu vjerovati ali ga i dvojbiti, jer ispravna spoznaja potrebuje odredeni napredak duše, izvjesno okretanje k Meni, Koga onda mogu i poznati u Isusu Kristu.

Covjek koji je još skroz u vlasti Moga protivnika, on nikada nece vjerovati u djelo spasenja Isusa Krista, koliko god da mu je to istinito predoceno …. Jer on to ne želi vjerovati, pošto je još pod utjecajem protivnika koji ce uciniti sve kako bi sprijecio spasenje putem Isusa Krista. Pa i pored toga, ljudi mogu zadobiti skroz ‘uvjerenu’ vjeru u Njega, ako omoguce da ih Moj Duh poduci …. ako putem života Ljubavi po Mojoj volji i dozvole Moj misaoni utjecaj …. No onda to nisu vanjski dokazi koji covjeka uvjere u istinitost djela milosti, nego ce tad’ njegove misli biti upravljane u skladu sa Istinom, i covjek shvaca meduodnose i objašnjenja žrtve Križa, i može vjerovati i bez dokaza.

Svaki dokaz jeste i ostaje prisila vjere za ljude; ali slobodni ispit volje jedina je presudna stvar u zemaljskom životu, tako da se dakle ljudi slobodno moraju odluciti u vezi prihvacanja i priznanja Isusa i Njegove žrtve na Križu …. Covjek nikako nece biti prisiljavan na prihvacanje, tako da svi dogadaji moraju biti predoceni u svoj istinitosti kao što je se zaista i odigralo: to što je osuden poput razbojnika, na najsramotniju smrt, smrt na križu. Svojom silom Isus je uistinu mogao od Sebe odagnati smrt …. Jer, ona Mu je stajala na raspolaganju kroz potpuno sjedinjenje sa Mnom …. No On ju više nije iskoristio, jer je kao potpuno nemocan želio doživjeti smrt kako bi ljudima donio pomoc u nevolji iz koje se sami više ne bi mogli osloboditi ….

A On im je mogao pomoci do slobode, On je mogao osloboditi put ka Ocu, On im je mogao otvoriti kapiju u Kraljevstvo svjetla, no uvijek jedino time što je na Sebe uzeo ogromnu krivicu i time prešao put ka Križu …. Time što je na Sebe uzeo mjeru patnje koju covjek gotovo da ne bi mogao izdržati da Mu pritom Ljubav nije pružila snagu …. Što sam opet bio Ja Sâm …. No On nije iskoristio tu snagu kako bi se oslobodio patnji, vec jedino za to kako bi patnje i najgorcu smrt na križu mogao izdržati …. jer On je covjecanstvo želio iskupiti od grijeha i od smrti ….

Da su Me i Moji vlastiti dvojili bilo je razumljivo, kad su Me iznenada vidjeli lišenog sve sile, kad su morali gledati kako su se sa Mnom odnosili, kako Se Ja nisam branio i nisam primjenio silu, silu koju su tako cesto kod Mene mogli primjetiti …. No tada ne bi bila ispunjena žrtva Križa, i Moj prolazak kao covjeka preko Zemlje bio bi bez svrhe, jer i pored Mojih ucenja i poducavanja ljudi bi i dalje ostali slabi nasuprot Mome protivniku, jer neotplacena krivica grijeha bila je slabost, teret koji je opterecivao covjecanstvo, i kojega se iz vlastite snage nisu mogli osloboditi ….

A radi osnaženja njihove volje Ja Sam dao Svoj život na Križu, za osnaženje volje Ja Sam Osobno uzeo užasni teret grijeha na Sebe i okajao ga kroz najbolnije djelo samilosti koje se ikada dogodilo na ovoj Zemlji i koje se nikada više niti nece dogoditi …. Dao Sam život za sve ljude prošlosti, sadašnjosti i buducnosti, no svaki covjek u slobodnoj volji mora priznati i prihvatiti to Moje djelo spasenja, jer tad priznaje i Mene Samoga, Kome je nekoc otkazao priznanje i stoga je pao u bezdan ….

AMEN

La muerte en sacrificio no debía forzar a creer....

Incluso Mi muerte sacrificial en la cruz no debía conducir de manera forzada a la fe en Mi Deidad en el hombre Jesus.... Porque aunque el Amor mismo ofreció este sacrificio, aunque Yo mismo estuve en Él hasta Su muerte, porque Se había unido completamente a Mí, la "Deidad" en Él sin embargo se retrajo.... es decir, sufrió y murió como un ser humano, ya no reclamó Su poder que poseía a través de la unión con Mí.... Tomó sobre sí todo el sufrimiento y el dolor como ser humano y redimió así la gran culpa del pecado que pesaba sobre toda la humanidad.... Y, por tanto, la muerte en la cruz también tuvo que ser un proceso totalmente humano, porque no se podía obligar a nadie a creer y toda aparición inusual habría supuesto esa compulsión a creer.... Ciertamente, muchas personas se vieron embargadas por una inquietud que les causó la muerte en la cruz, muchas personas se vieron conmovidas y deprimidas por el juicio que se llevó a cabo sobre una persona a la que no consideraban culpable.... Sin embargo, el hecho de que fue un sacrificio que la Deidad Misma realizó en el ser humano Jesús carecía de toda evidencia, y también tenía que ser así, porque la aceptación de las bendiciones del acto de Salvación también tenía que ser un acto de libre voluntad.... porque el perdón del pecado no podía tener lugar de ninguna otra manera que a través de la devoción voluntaria a Jesús y el reconocimiento de Él mismo como Hijo de Dios y Redentor del mundo, en Quien la Deidad eterna Misma se había encarnado. Nadie puede ser obligado a creer, cada persona debe ser libre de reconocer a Jesucristo como Redentor del mundo y aceptar su sacrificio de gracia. Por eso, la muerte de Jesús fue un acontecimiento completamente humano que no tuvo en absoluto un efecto convincente sobre las personas que presenciaron su hora de muerte o que oyeron hablar de ella después. Y el acto de salvación de Jesús también sigue siendo un asunto para que todas las personas puedan creer pero también dudar, porque el discernimiento correcto requiere un cierto progreso del alma, una inclinación hacia Mí a quien entonces también son capaces de reconocer en Jesucristo. Una persona que todavía está completamente bajo el control de Mi adversario nunca creerá en el acto de Salvación de Jesucristo, no importa cuán verazmente se le explique.... Pues no quiere creerlo porque todavía está bajo la influencia del adversario que hará todo lo posible para impedir una redención por medio de Jesucristo. Sin embargo, las personas también pueden obtener una fe completamente convencida en Él si permiten que Mi espíritu los instruya.... si a través de una vida en amor según Mi voluntad también permiten Mi influencia mental.... Pero entonces no es ninguna evidencia externa la que convence al ser humano de la verdad de la obra de misericordia divina, sino que sus pensamientos son guiados de acuerdo a la verdad, y el ser humano entenderá las correlaciones y el motivo del sacrificio en la cruz, y será capaz de creer incluso sin evidencia. Toda prueba es y sigue siendo una obligación de fe para las personas; sin embargo, la prueba de la libre voluntad es el único factor decisivo en la vida terrenal, y por lo tanto las personas también deben decidir libremente aceptar y reconocer a Jesús y su sacrificio en la cruz....El ser humano no está de ninguna manera obligado a aceptar, y por lo tanto todos los eventos deben ser retratados en su verdad como realmente sucedieron: como la condena de un criminal que fue sentenciado a la muerte más vergonzosa, a la muerte en la cruz. Con Su poder, Jesús podría verdaderamente haber apartado de Si esta muerte...., ya que tal poder estaba a Su disposición a través de su completa unión Conmigo...., pero Él ya no lo utilizó, porque quiso sufrir la muerte en completa impotencia para llevar ayuda a las personas en una adversidad de la que no podían liberarse por sí mismas.... Pero Él pudo ayudarles a liberarse, pudo despejar el camino hacia el Padre, pudo abrirles la puerta del Reino de la Luz, pero siempre solo por medio de haber asumidohaber una enorme culpa sobre sí mismo y con esto haber tomado el camino a la cruz.... asumiendo una medida de sufrimiento que casi ningún ser humano hubiera podido soportar si el amor no le hubiera dado la fuerza para hacerlo.... amor que a su vez era Yo mismo.... Pero no utilizó esta fuerza para librarse de Su sufrimiento, sino sólo para poder soportar el sufrimiento y la muerte más amarga en la cruz.... Porque quiso redimir a la humanidad del pecado y de la muerte.... Era comprensible que los Míos también dudaran de Mí, pues Me vieron de repente despojado de todo poder cuando tuvieron que ver cómo Me trataban, cómo no Me defendía y no usaba el poder que tantas veces habían podido observar en Mí.... Pero entonces el sacrificio en la cruz no se habría realizado, y Mi caminar por la tierra como ser humano también habría sido inútil, porque a pesar de Mis enseñanzas e instrucciones las personas siempre habrían permanecido en la debilidad frente a Mi enemigo, pues la culpa no redimida del pecado era la debilidad, la carga que pesaba sobre la humanidad de la que no podía liberarse por su propia fuerza.... Y para el fortalecimiento de su voluntad morí en la cruz, para el fortalecimiento de su voluntad Yo mismo tomé la inmensa carga del pecado sobre Mí y la redimí a través de la obra de misericordia más dolorosa que jamás haya tenido lugar en esta tierra y que nunca más tendrá lugar.... He muerto por todos los hombres del pasado, del presente y del futuro, pero cada ser humano debe reconocer y aceptar libremente Mi acto de Salvación, porque entonces Me reconocerá también a Mí mismo, a Quien una vez se negó a reconocer y por eso cayó en el abismo....

Amén