• Back

NADVLADAVANJE MATERIJE....

Nema čovjeka koji može produhoviti svoju dušu. tj. učiniti da se ona sjedini s duhovnom iskrom u njoj, čije srce je još naklonjeno materiji, jer on na glas duha u sebi neće obraćati pažnju, njegovo razmišljanje, nastojanja i postupci uvijek će biti samo svjetovno usmjereni i on će biti zaslužan za to što njegova duša gladuje, dok će tijelu davati sve što ono traži. Duša i duh sjediniti će se tek onda kad čovjek nadvlada samoljublje, kad isključi zemaljske žudnje i obrati pažnju na ono što traži duh koji se trudi dušu privući k Ocu, koji se trudi utjecati na nju da ona uspostavi vezu sa Mnom, kako bih i Ja Osobno onda putem Duha mogao vršiti utjecaj na dušu.

Mora se dakle uvijek imati na umu to da su dva kraljevstva koja se čovjeka trude privući, no ona su po svojoj prirodi potpuno različita.... Zemaljsko kraljevstvo nudi samo materijalna blaga, a duhovno kraljevstvo blaga koja su neprolazna.... No ova potonja ne mogu se tako dobro zamijetiti kao zemaljska blaga, pa se čovjek stoga radije trudi da dođe u posjed onoga što je vidljivo i opipljivo. Ali duhovna blaga nisu tako očita, i zato samo rijetki ljudi njima teže.

No cilj i svrha zemaljskog života je produhovljavanje duše, jer duša onda mijenja svoje boravište i prelazi u duhovno kraljevstvo, jednom kad je došao trenutak odlaska sa ove Zemlje; tada tijelo propada a s njim i sve za čim je ono žudjelo na Zemlji.... a duša nastavlja postojati, i ako je već na Zemlji uspjela postići produhovljavanje, onda ona u sjajnoj svjetlosnoj odori ulazi u duhovno kraljevstvo i blažena je....

No ako je tijelo u zemaljskom životu uživalo prednost, tad je duša vrijedna žaljenja, jer ona ne može proći [[(prestati postojati)]], i u skladu s njenim stanjem zrelosti je onda i njen daljnji život u duhovnom kraljevstvu. A to često znači i jedan duhovni zastoj kojega može slijediti povratak u dubinu. Jer duša je tada svoj zemaljski život uzaludno prevalila, nije postigla nikakav duhovni napredak pošto je materiji pridavala previše vrijednosti, umjesto da ju nadvlada.

Čovjek mora proći kroz materijalni svijet, on mora pokušati postati gospodar a ne sluga ili rob materije, jer tad on u svom razvoju ne ide naprijed, tad duša neće postići zrelost koja joj omogućuje da se sjedini s duhom u njoj.... Čovjek mora nadvladati samoljublje, onda je on gospodar materije, onda se on nje može osloboditi, i onda će on to radosno i činiti, a onda je spoznao svrhu svog zemaljskog života i ispunio ju. Tada se on voljno da voditi od svog duha, i tada Ja Sâm mogu na njega djelovati, i on sasvim izvjesno mora rasti, pošto će Moje djelovanje u njemu uistinu imati duhovni uspjeh.... pošto duh u njemu tada hrli prema Duhu Ocu od vječnosti te je omogućeno sjedinjenje, za koje uvjet baš i jeste produhovljena duša, koja se potpuno odvezala od materije, koja samo teži duhovnom kraljevstvu i stupila je na put povratka u Očinsku Kuću.

I čovjek se uvijek treba pitati samo to koliko je njegova Ljubav usmjerena samo na njega samoga.... Tek tada, kad je on nadvladao samoga sebe, i njegova Ljubav prema Meni postigla je taj stupanj da je omogućeno sjedinjenje, koje je onda vječno neraskidivo....

AMEN

Transcendendo a Matéria....

Nenhum ser humano pode espiritualizar a sua alma, isto é, ajudá-la a unir-se à centelha espiritual dentro de si, que ainda virou o seu coração para a matéria, pois não prestará atenção à voz do espírito dentro de si, o seu pensar, o seu querer e o seu agir só será sempre orientado para o mundo e deixará a sua alma em carência, enquanto fará tudo ao corpo que exige. A alma e o espírito só chegarão a um acordo quando o homem vencer o amor egoísta, quando ele eliminar os desejos terrenos e prestar atenção ao que o espírito exige, que tenta atrair a alma para o Pai, que tenta determiná-la para estabelecer a ligação comigo, de modo que Eu mesmo agora posso influenciar a alma também através do espírito. Assim, é preciso ter sempre em mente que existem dois reinos que tentam cativar o ser humano, mas que diferem completamente um do outro na sua natureza.... O reino terreno só oferece bens materiais, o reino espiritual, porém, tais bens que são imperecíveis.... Mas estes últimos não podem ser percebidos tão bem como os bens terrenos e, por isso, o ser humano procura antes entrar na posse daquilo que é visível e tangível. Os bens espirituais, porém, não são tão abertamente perceptíveis e, portanto, apenas poucas pessoas se esforçam por eles. A espiritualização da alma, porém, é a meta e o propósito da vida terrena, porque a alma mudará então a sua morada e passará para o reino espiritual quando chegar a hora da partida desta terra; então o corpo perecerá e com ele tudo aquilo por que lutou na terra.... mas a alma permanecerá, e se já foi capaz de alcançar a espiritualização na terra então entrará no reino espiritual com uma radiante vestimenta de luz e será feliz.... Mas, se o corpo teve prioridade na vida terrena, então a alma é lamentável, pois não pode passar, mas, de acordo com seu estado de maturidade, sua vida futura está então no reino espiritual. E isso muitas vezes significa também uma paralisação espiritual, que pode ser seguida por um declínio para o abismo. Pois então cobriu sua vida terrena em vão, não alcançou progresso espiritual, porque deu demasiado valor à matéria em vez de superá-la. O ser humano tem de passar pelo mundo material, tem de tentar tornar-se mestre, mas não deve tornar-se um servo ou escravo da matéria, pois assim não progredirá no seu desenvolvimento, então a alma não alcançará a maturidade que a ajuda a unir-se ao seu espírito em si mesma.... O ser humano tem de vencer o amor egoísta, então ele será o mestre da matéria, então ele poderá se despojar dele, e então ele também o fará alegremente, e então ele terá reconhecido o seu propósito de vida terrena e também o terá cumprido. Então ele se deixará guiar pelo seu espírito, e assim eu mesmo poderei influenciá-lo e ele terá de ascender irrevogavelmente, porque o meu trabalho nele será então verdadeiramente bem sucedido espiritualmente...., porque o espírito nele empurrará então para o eterno Pai-Espírito e a unificação poderá ocorrer, o que requer precisamente uma alma espiritualizada que se desapegou completamente da matéria, que apenas se esforça pelo reino espiritual e tomou o caminho de retorno à casa do seu Pai. E o ser humano só deve perguntar a si mesmo até que ponto o seu amor ainda se aplica a si mesmo.... Pois só quando ele tiver superado a si mesmo é que o seu amor por Mim terá atingido o grau que a união pode ter, o que agora é eternamente indissolúvel...._>Amém