• Back

HRANA ZA DUŠU MORA BITI ZATRAŽENA (ŽELJENA), KAKO BI POSTALA UČINKOVITA...

Sukladno vašoj žudnji, vi ćete primiti... Jer, ako bi vi bili opskrbljeni duhovnom Hranom i bez žudnje, onda ona vama ne bi služila kao Hrana, dok god vi ne osjećate glad i žeđ za njom. Vi stoga sami morate „zatražiti“ (željeti) da budete nahranjeni i napojeni, onda će vama i prići prava hrana, i vaša duša će kroz to postati snažna, i napredovat će u njenom razvoju. No, tijelo objavljuje svoju potrebu, ono priopćava kada mu je potrebna hrana za njegovo održavanje... Duša se međutim često ne može izboriti, budući se ona samo tiho izražava, i njen glas se zanemaruje. Ona je još (po)vučena natrag od tijela, koje ponajprije za sebe samoga koristi ono što duša jednako tako potrebuje. No, duša se ne može zadovoljiti čisto zemaljskom hranom i zemaljskim pićem... Ona treba drugu Hranu, a ovu joj mora osigurati volja čovjeka, dovodeći dušu za Stol Gospodara, gdje ona hranu može neograničeno primati. Volja čovjeka je uvijek spremna brinuti za tijelo, no brinuti za dušu je daleko potrebnije, jer ona nadživljava tijelo, kada za to dođe čas. Onda tijelu ne pomaže ni hrana, ni piće, ni svi lijekovi (ni sva medicina)... Duša, međutim, ostaje postojati, i sada se nalazi u stanju koje odgovara njenom snabdijevanju (zbrinutosti) tijekom njenog zemaljskog postojanja. To vi ljudi trebate uvijek imati na umu, i iz tog razmatranja poticati svoju volju da zadovolji potrebe duše, da je opskrbi Hranom, Pićem i pravim lijekom za njeno stanje, a kroz to će biti osigurana sudbina duše u vječnosti, ona neće trebati gladovati u duhovnom kraljevstvu, nego će imati svoj puni život.

Stoga čovjek mora svjesno dostavljati duši Hranu i Piće, on joj mora prenijeti Božju Riječ, koja je duši prava (ispravna) Hrana, i koja joj osigurava vječni život. Sam čovjek treba željeti primiti Božju Riječ, da se duša nasiti i bude osnažena na njenom hodočašću po Zemlji. Onda će i duša crpiti snagu iz ponuđene joj hrane, koja njoj ne može prići drugačije nego kroz Božju Riječ. A čim čovjek samo želi čuti Božji glas, njemu će njegova želja biti i ispunjena... Sam Bog govori s čovjekom na mnoge načine... On se uključuje u čovjekove misli, On dolazi k njemu u obliku jedne knjige, On govori kroz usta slugu, ili On također govori Sam sa Svojim djetetom, čim ono dolazi direktno k Ocu i želi čuti Njegov glas... Žudnja duše je uvijek uslišena, bez osnaženja ne ostaje nijedna duša, koja pokušava utažiti svoju glad, i pristupiti k Stolu Gospodara... što međutim, uvijek mora poduzeti (narediti) volja čovjeka, što se stoga mora dogoditi svjesno, inače ni najukusnija (najdragocjenija) Hrana, direktna Riječ iz visine... ponuđena od Samoga Boga... ne bi imala nikakav učinak na dušu. Jer, ono što se ne žudi, bilo bi neželjeni dar milosti, koji međutim ne vrši prisilu, i stoga ostaje bez učinka. Zato čovjeku ovaj dar milosti često može prići, bez da od njega bude prepoznat kao takav. Onda Riječi, koje Božja Ljubav dovodi na Zemlju, ostaju bez ikakva dojma (ne ostavljaju nikakav utisak), (dok će) duša koja žudi biti duboko dotaknuta i usrećena (oduševljena). No, kada bi učinak Božanske Riječi na sve ljude bio isti... bez obzira na njihovu želju ili ravnodušnost... onda bi ona prisilno utjecala na dušu, i svaka bi duša morala koračati naviše, no volja bi postala neslobodna, dok se međutim duša u slobodi volje mora odlučiti za prihvaćanje ili odbacivanje. Duša treba snažnu prehranu, želi li ona sazrjeti i koračati naviše, a ona će njoj u svako vrijeme biti ponuđena, no jedino je unutarnja želja presudna za to koju snagu duša crpi iz Hrane... zbog toga čovjek mora i znati o potrebama svoje duše, i o odgovornosti ako joj on uskraćuje nužnu hranu, ako on zanemaruje njene potrebe, te je duša slaba i jadna, kada smrt pristupi čovjeku, i ona se mora odvojiti od njegovog tijela. Sama duša je postala ravnodušna u svojoj želji, inače bi ona mogla iznutra potaknuti čovjeka; a duša mora sada sama snositi posljedice svoje ravnodušnosti, jer ona nastavlja postojati... Ona je stvarno Ja čovjeka, koje ne može proći (nestati). Zato je čovjek uvijek iznova podučavan, ali ne i prisiljavan, jer se duša mora slobodno odlučiti u zemaljskom životu, te ona mora i posljedice pogrešne odluke sada snositi onostranom kraljevstvu._>AMEN

O alimento para a alma deve ser desejado para ser eficaz....

De acordo com o seu desejo você receberá.... Pois mesmo que o alimento espiritual vos seja fornecido sem desejo, não vos servirá de alimento enquanto não sentirdes fome e sede por ele. Portanto, deveis "desejar" ser alimentados e regados, então também recebereis o alimento certo e a vossa alma será fortalecida e progredirá no seu desenvolvimento. Agora o corpo faz saber a sua necessidade, anuncia-se quando precisa de alimento para a sua manutenção. A alma, no entanto, muitas vezes não pode afirmar-se porque só se expressa silenciosamente e a sua voz não é então respeitada. Ainda é empurrada para trás pelo corpo, que primeiro reclama para si o que a alma, no entanto, também precisa. Mas a alma não pode contentar-se com comida e bebida terrena puramente terrena..... Ela precisa de outro alimento, e este tem que ser fornecido pela vontade do ser humano, levando a alma à mesa do Senhor, onde ela pode receber alimento ilimitado. A vontade do ser humano está sempre pronta para prover ao corpo, mas é muito mais necessário prover à alma, pois ela viverá mais do que o corpo quando chegar a sua hora. Então nem comida nem bebida, nem todos os medicamentos.... vão ajudar o corpo. A alma, porém, permanece e está agora num estado correspondente aos seus cuidados durante a sua existência na Terra. Vós, humanos, deveis ter sempre isto em mente e, por esta consideração, estimular a vossa vontade de satisfazer as necessidades da alma, de lhe proporcionar comida e bebida e o remédio certo para o seu estado, e o destino da alma na eternidade estará assim assegurado, ela não precisará de viver em carência no reino do além, mas terá a sua vida plena. Assim o ser humano deve conscientemente prover a alma de comida e bebida, deve transmitir-lhe a Palavra de Deus que é o alimento próprio da alma e assegura a sua vida eterna. O próprio ser humano deve querer receber a Palavra de Deus para que a alma seja saciada e fortalecida em sua peregrinação pela Terra. Então, a alma também vai tirar força do alimento que lhe é oferecido, que não pode receber de outra forma que não seja através da Palavra de Deus. E assim que apenas o próprio ser humano desejar ouvir a voz de Deus, o seu desejo também será realizado.... O próprio Deus fala ao ser humano de muitas maneiras.... Ele intervém nos pensamentos do ser humano, Ele vem a ele na forma de um livro, Ele fala pela boca de um servo, ou Ele mesmo fala com Seu filho quando ele vai diretamente para o Pai e quer ouvir Sua voz.... O desejo da alma é sempre concedido, nenhuma alma permanece sem revigoramento que procura satisfazer a sua fome e vem à mesa do Senhor.... que, no entanto, tem de ser sempre impulsionada pela vontade do ser humano, o que, portanto, tem de acontecer conscientemente, caso contrário, mesmo a comida mais deliciosa, a Palavra directa de cima.... oferecido pelo próprio Deus.... não teria efeito sobre a alma. Pois o que não é desejado seria um dom de graça sem desejo, mas que não exerce nenhuma compulsão e, portanto, permanece ineficaz. É por isso que muitas vezes as pessoas podem receber este dom de graça sem o reconhecerem como tal. Então as Palavras, que o amor de Deus guia para a Terra, permanecem inteiramente sem impressão, que tocarão e deleitarão uma alma desejosa do modo mais profundo. Mas se o efeito da Palavra divina sobre todas as pessoas fosse o mesmo.... independentemente do seu desejo ou indiferença...., então teria um efeito convincente sobre a alma, e cada alma teria de ascender, mas a vontade ter-se-ia tornado inabalável, enquanto que a alma tem de decidir em liberdade de vontade para aceitar ou rejeitar.... A alma precisa de um alimento forte se quer amadurecer e progredir, e também lhe é oferecido a todo o momento, mas só o desejo interior é decisivo quanto à força que a alma tira do alimento...., razão pela qual o ser humano deve saber também das necessidades da sua alma e da responsabilidade se lhe nega o alimento que necessita, se não presta atenção às suas necessidades e a alma é fraca e miserável quando a morte se aproxima do ser humano e este tem de deixar o seu corpo. A própria alma tem sido indiferente ao seu desejo, caso contrário poderia ter empurrado o ser humano a partir de dentro; e a própria alma deve agora suportar também as consequências da sua indiferença, pois ela permanece.... É o verdadeiro eu do ser humano, que não pode falecer. É por isso que o ser humano é sempre instruído, mas também não forçado, pois a alma deve decidir livremente na vida terrena, e agora também deve suportar as consequências de uma decisão errada no reino do além...._>Amém