• Back

HRANA ZA DUŠU MORA BITI ZATRAŽENA (ŽELJENA), KAKO BI POSTALA UČINKOVITA...

Sukladno vašoj žudnji, vi ćete primiti... Jer, ako bi vi bili opskrbljeni duhovnom Hranom i bez žudnje, onda ona vama ne bi služila kao Hrana, dok god vi ne osjećate glad i žeđ za njom. Vi stoga sami morate „zatražiti“ (željeti) da budete nahranjeni i napojeni, onda će vama i prići prava hrana, i vaša duša će kroz to postati snažna, i napredovat će u njenom razvoju. No, tijelo objavljuje svoju potrebu, ono priopćava kada mu je potrebna hrana za njegovo održavanje... Duša se međutim često ne može izboriti, budući se ona samo tiho izražava, i njen glas se zanemaruje. Ona je još (po)vučena natrag od tijela, koje ponajprije za sebe samoga koristi ono što duša jednako tako potrebuje. No, duša se ne može zadovoljiti čisto zemaljskom hranom i zemaljskim pićem... Ona treba drugu Hranu, a ovu joj mora osigurati volja čovjeka, dovodeći dušu za Stol Gospodara, gdje ona hranu može neograničeno primati. Volja čovjeka je uvijek spremna brinuti za tijelo, no brinuti za dušu je daleko potrebnije, jer ona nadživljava tijelo, kada za to dođe čas. Onda tijelu ne pomaže ni hrana, ni piće, ni svi lijekovi (ni sva medicina)... Duša, međutim, ostaje postojati, i sada se nalazi u stanju koje odgovara njenom snabdijevanju (zbrinutosti) tijekom njenog zemaljskog postojanja. To vi ljudi trebate uvijek imati na umu, i iz tog razmatranja poticati svoju volju da zadovolji potrebe duše, da je opskrbi Hranom, Pićem i pravim lijekom za njeno stanje, a kroz to će biti osigurana sudbina duše u vječnosti, ona neće trebati gladovati u duhovnom kraljevstvu, nego će imati svoj puni život.

Stoga čovjek mora svjesno dostavljati duši Hranu i Piće, on joj mora prenijeti Božju Riječ, koja je duši prava (ispravna) Hrana, i koja joj osigurava vječni život. Sam čovjek treba željeti primiti Božju Riječ, da se duša nasiti i bude osnažena na njenom hodočašću po Zemlji. Onda će i duša crpiti snagu iz ponuđene joj hrane, koja njoj ne može prići drugačije nego kroz Božju Riječ. A čim čovjek samo želi čuti Božji glas, njemu će njegova želja biti i ispunjena... Sam Bog govori s čovjekom na mnoge načine... On se uključuje u čovjekove misli, On dolazi k njemu u obliku jedne knjige, On govori kroz usta slugu, ili On također govori Sam sa Svojim djetetom, čim ono dolazi direktno k Ocu i želi čuti Njegov glas... Žudnja duše je uvijek uslišena, bez osnaženja ne ostaje nijedna duša, koja pokušava utažiti svoju glad, i pristupiti k Stolu Gospodara... što međutim, uvijek mora poduzeti (narediti) volja čovjeka, što se stoga mora dogoditi svjesno, inače ni najukusnija (najdragocjenija) Hrana, direktna Riječ iz visine... ponuđena od Samoga Boga... ne bi imala nikakav učinak na dušu. Jer, ono što se ne žudi, bilo bi neželjeni dar milosti, koji međutim ne vrši prisilu, i stoga ostaje bez učinka. Zato čovjeku ovaj dar milosti često može prići, bez da od njega bude prepoznat kao takav. Onda Riječi, koje Božja Ljubav dovodi na Zemlju, ostaju bez ikakva dojma (ne ostavljaju nikakav utisak), (dok će) duša koja žudi biti duboko dotaknuta i usrećena (oduševljena). No, kada bi učinak Božanske Riječi na sve ljude bio isti... bez obzira na njihovu želju ili ravnodušnost... onda bi ona prisilno utjecala na dušu, i svaka bi duša morala koračati naviše, no volja bi postala neslobodna, dok se međutim duša u slobodi volje mora odlučiti za prihvaćanje ili odbacivanje. Duša treba snažnu prehranu, želi li ona sazrjeti i koračati naviše, a ona će njoj u svako vrijeme biti ponuđena, no jedino je unutarnja želja presudna za to koju snagu duša crpi iz Hrane... zbog toga čovjek mora i znati o potrebama svoje duše, i o odgovornosti ako joj on uskraćuje nužnu hranu, ako on zanemaruje njene potrebe, te je duša slaba i jadna, kada smrt pristupi čovjeku, i ona se mora odvojiti od njegovog tijela. Sama duša je postala ravnodušna u svojoj želji, inače bi ona mogla iznutra potaknuti čovjeka; a duša mora sada sama snositi posljedice svoje ravnodušnosti, jer ona nastavlja postojati... Ona je stvarno Ja čovjeka, koje ne može proći (nestati). Zato je čovjek uvijek iznova podučavan, ali ne i prisiljavan, jer se duša mora slobodno odlučiti u zemaljskom životu, te ona mora i posljedice pogrešne odluke sada snositi onostranom kraljevstvu._>AMEN

El alimento para el alma debe ser deseado para que sea eficaz....

Según vuestro deseo recibiréis.... Porque aunque el alimento espiritual os sea dado sin deseo, no os servirá de alimento mientras no sintáis hambre y sed de ello. Así que vosotros mismos debéis “desear” que se os alimenten y os den agua, entonces recibiréis el alimento adecuado y vuestra alma se fortalecerá y avanzará en su desarrollo. El cuerpo siempre anuncia su necesidad, se anuncia cuando necesita alimento para su mantenimiento.... Pero el alma muchas veces no puede hacerse respetar porque sólo se expresa en voz baja y entonces su voz no es respetada. Todavía se hace retroceder por el cuerpo, que primero exige para sí lo que el alma también necesita.

Pero el alma no puede estar satisfecha con alimentos y bebidas puramente terrenales.... Necesita otros alimentos, y estos deben ser proporcionados al alma por la voluntad humana, al llevarla a la mesa del Señor, donde puede recibir alimentos ilimitados. La voluntad humana siempre está dispuesta a cuidar del cuerpo, pero es mucho más necesario cuidar del alma, porque esta sobrevive el cuerpo cuando llega su hora. Entonces ni la comida ni la bebida ni ninguna medicina ayudan al cuerpo.... Sin embargo, el alma permanece y se encuentra ahora en estado correspondiente al suministro que recibió durante su existencia terrenal.

Vosotros, los humanos, debéis tener siempre presente esto y a partir de esta consideración, estimular vuestra voluntad para cubrir las necesidades del alma, para proporcionarle comida y bebida y la medicina adecuada para su estado, y así se asegurará el destino del alma en la eternidad, y no necesitará morir de hambre en el reino del más allá, sino tener su vida plena. Por lo tanto, el hombre debe proporcionar conscientemente alimento y bebida al alma; debe impartirla la Palabra de Dios, que es el alimento más adecuado para el alma y la asegura la vida eterna. El hombre mismo debe querer recibir la Palabra de Dios para que el alma quede satisfecha y fortalecida en su peregrinaje sobre la tierra.

Entonces el alma también sacará fuerzas del alimento que se le ofrezca, que no puede recibir sino a través de la Palabra de Dios. Y tan pronto como el hombre mismo desee oír la voz de Dios, también su deseo se cumplirá.... Dios Mismo habla al hombre de muchas maneras.... Interviene en el pensamiento del hombre, entra en forma de un libro, le habla por boca de un criado, o le habla Él Mismo a Su hijo, en cuanto va directamente al Padre y quiere oír Su voz....

El deseo del alma siempre es satisfecho, ningún alma queda sin fuerzas si busca saciar su hambre y acude a la mesa del Señor.... sin embargo, cualquier cosa que la voluntad humana deba realizar, que por lo tanto debe hacerse conscientemente, de lo contario, incluso el alimento más delicioso, la Palabra directa de lo alto.... ofrecida por Dios Mismo.... no tendría ningún efecto en el alma. Porque lo que no se desea sería un don de gracia sin deseo, pero que no ejerce ninguna compulsión y por tanto queda ineficaz.

Por eso muchas veces las personas pueden recibir este don de la gracia sin que ellas las reconozcan como tales. Entonces las Palabras que el amor de Dios guía a la tierra quedarán completamente sin una impresión que conmueve profundamente y haga feliz al alma anhelante. Pero si el efecto de la Palabra divina en todas las personas fuera el mismo.... sin importar su deseo o su indiferencia.... entonces tendría un efecto coercitivo sobre el alma, y cada alma tendría que moverse hacia arriba, pero la voluntad se habría vuelto no libre mientras que el alma debe decidir aceptar o rechazar en libertad de voluntad....

El alma necesita un alimento fuerte si quiere madurar y progresar, u éste se le ofrece en cualquier momento, pero sólo el deseo interior es decisivo qué fuerza extrae el alma del alimento.... Por eso la persona también debe saber acerca de las necesidades de su alma y de la responsabilidad cuando le niega el alimento que necesita, cuando no presta atención a sus necesidades y el alma está débil y miserable, cuando la muerte se acerca a la persona y ésta tiene que abandonar su cuerpo.

El alma misma era indiferente en sus deseos, de lo contrario podría haber empujado a la persona desde dentro; y el alma misma ahora también tiene que soportar las consecuencias de su indiferencia, porque sigue permaneciendo.... El alma es el “Yo” real del ser humano, que no puede perecer. Por eso a la gente se la instruye una y otra vez, pero no se la obliga, porque el alma tiene que decidir libremente en la vida terrenal, y también tiene que soportar las consecuencias de una decisión equivocada en el reino del más allá....

amén