• Back

KRISTOVO ROĐENJE.... II.

Nitko ne može prosuditi dubinu Božanske ljubavi koja je sebe izrazila u činjenici da je Bog Osobno sišao na Zemlju kako bi ostvario čin Spasenja umjesto čovječanstva. On se sažalio nad ljudskom ogromnom krivnjom grijeha, jer sami grešnici ga nisu bili sposobni iskupiti pošto je prekršaj protiv Božje ljubavi bio počinjen potpuno svjesno.... ne zato što je nesavršenstvo učinilo biće nesposobnim prepoznati svoj prekršaj protiv Boga već zato što su ta bića bila osvjetljena blistavim svjetlom prepoznavajući tako Boga u Njegovoj moći i slavi.... Međutim, oni Ga nisu bili u stanju vidjeti i prema tome su, usprkos toj spoznaji, slijedili onog koji je sebe predstavio kao Boga i Stvoritelja.... i oni su ga slijedili jer su ga bili u stanju vidjeti iako su znali da je on, također, bio samo proizvod Božje stvaralačke volje i Božje snage. Ogromnost krivnje počiva u činjenici da su bića bila osvijetljena svjetlom realizacije i usprkos tome su se okrenuli od svoga Boga i Stvoritelja od vječnosti. I za njih je bilo nemoguće iskupiti ovu ogromnu krivnju, jer oni više nisu bili u stanju poništiti grijeh, oni su ostali opterećeni sa njime, i jedina opcija za Boga je bila Osobno iskupiti grijeh.... ali to se, opet, moglo dogoditi jedino unutar okvira Božanske pravde, pošto svaka krivnja zahtjeva okajanje da bi se mogla iskupiti. I kako bi napravio to okajanje za čovječanstvo, Bog je sišao na Zemlju i ostvario čin Spasenja u čovjeku Isusu....

Bog Osobno nije bio u stanju patiti ali On je želio uzeti patnju na Sebe koju je ljudska rasa zaslužila uslijed grijeha njihovog prethodnog otpadništva od Boga.... I to je razlog zašto je ljudsko biće, u Čijoj se kućici/čahuri Bog Osobno utjelovio, uzelo patnju na Sebe.... Vječna Ljubav, Koja je tako željela ponuditi žrtvu, žrtvu okajanja za ogromnu krivnju.... Ljudsko biće sa srcem prepunim ljubavi je dozvolilo da Ga prikucaju na križ za cijelu ljudsku rasu, i ljubav jedina Ga je motivirala ostvariti ovaj čin samilosti/milosrđa. Ljudsko biće sa svim ljudskim slabostima i strahovima se zaputilo gorkom zemaljskom stazom i ljubav u njemu je neprestano rasla, jer Bog Osobno je bio u ovom ljudskom biću i prema tome su riječi i djela čovjeka Isusa bili uvijek jedino motivirani sa ljubavlju, baš kao što je ljubav konačno hodala gorkom stazom patnje te istrpjela i umrla na križu. To nije bio proizvoljan čin ljudskog bića Koje je Sebe žrtvovalo za Svoja bližnja ljudska bića poradi dobiti, ljubav ga je prosto podstaknula ostvariti čin samilosti, pošto je znao da njihov put do kraljevstva svjetla jeste i mora ostati zatvoren za njih ako najprije nisu bili oslobođeni od njihove krivnje grijeha.... On je znao od čega se prvobitni grijeh sastojao i da oni sami od sebe nikad ne bi bili u stanju ispraviti ga [[u smislu, ‘napraviti ona djela koja bi taj grijeh mogla ispraviti’]]. I prema tome On se dobrovoljno prijavio da bi Bogu ponudio žrtvu okajanja kako bi iskupio Svoja bližnja ljudska bića.... U svoj istini, međutim, ljubav unutar Njega Ga je ponukala na to [[bila je tome uzrok]]; bila je to Sâma Vječna Ljubav, Koja je tako željela iskupiti ljude od njihove nezamislive krivnje, jer Vječno Božanstvo se sklonilo u ljudskom biću u potpunom izobilju.

I zato Božja ljudska manifestacija treba biti shvaćena tako da je Vječna Ljubav Sebe utjelovila u ljudskom biću Koje je Sebe pripremilo na način da je Vječna Ljubav bila sposobna boraviti u Njemu i da je stoga sve što je ljudsko biće Isus napravio u zemaljskom životu bilo u svoj istini napravljeno od strane Boga Osobno.... da je ‘ljubav’ određivala sve naume, misli i akcije ljudskog bića Isusa, da je ljudsko biće zasigurno patilo i umrlo na križu ali da je Bog Osobno bio u tom čovjeku, da je On prema tome ostvario čin Spasenja za čovječanstvo. Jedino kada ljudi shvate da je Bog Ljubav će oni također razumjeti problem Božje manifestacije i razumjet će da su Bog i Isus Krist jedno, da oni nisu dvije osobe, i da se Božanska Jednota [[Jedinstvo]] ne može sporiti, pošto je ljubav prožela ljudsku kućicu/čahuru i prema tome je izvanjska forma ljudskog bića Isusa bila također vidljiva forma Sâme Božanske Ljubavi, da oni nisu bili odvojena Bića već uvijek jedino Bog Osobno. Problem Božje Manifestacije se može jedino riješiti na ovaj način, ali onda će čovjeku također biti lako priznati Isusa, i on će u Njemu pronači pribježište i zazivajući Njega on će zazivati Boga Osobno, priznavajući Ga na taj način. I njegov prvobitni grijeh će biti izbrisan, pošto je Bog Osobno sišao na Zemlju zbog njegovog grijeha i umjesto njega ostvario čin Spasenja, čin okajanja.

AMEN

그리스도의 탄생.

어떤 사람도 사람들을 위한 구속사역을 완성하기 위해 하나님 자신이 이 땅에 임함으로 표현 된 하나님의 사랑의 깊이를 측량할 수 없다. 측량할 수 없는 사람들의 죄짐이 그를 긍휼히 여기게 했다. 왜냐면 이 죄가 가장 전적으로 죄를 의식하는 가운데 하나님의 사랑에 대항하는 죄였기 때문에 존재의 부족함이 하나님을 대항하는 죄를 깨닫지 못하게 하지 않았고 이 존재가 가장 밝은 빛 가운데 있었고 그러므로 권세와 영광의 하나님을 깨달을 수 있었기 때문에 죄인이 스스로 이 죄를 해결할 수 없기 때문이다.

그러나 그들은 하나님을 볼 수 없었기 때문에 더 나은 깨달음과는 반대로 자신을 창조주 하나님으로 주장한 자를 따랐다. 비록 그들이 그가 하나님의 창조의지와 능력의 작품임을 알았지만 그들이 그를 볼 수 있었기 때문에 그를 따랐다. 존재들에게 깨달음의 빛이 있었고 그럴지라도 그들의 영원한 창조주 하나님을 떠났다는 것이 그들의 큰 죄이다.

그들은 이런 큰 죄를 스스로 해결할 수 없었다. 그들이 죄를 짓지 않은 것처럼 더 이상 만들 수 없었다. 그들은 이로써 짐을 진 상태가 되었다. 단지 하나님 만이 이 죄를 사해줄 수 있는 가능성을 가지게 되었다. 그러나 이 죄를 사해주는 일은 단지 하나님의 공의 안에서 일어날 수 있었다. 왜냐면 모든 죄가 사함을 받기 위해 속죄를 요구하기 때문이다.

인류를 위해 이런 속죄를 행하기 위해 하나님이 이 땅에 임했고 인간 예수 안에서 구속역사를 완성했다. 하나님 자신이 고난을 당할 수 없다. 그러나 그는 인류가 한때 하나님의 뜻을 떠남으로 스스로 지은 죄짐을 자신이 지기를 원했다. 그러므로 그의 형체 안에서 하나님 자신이 육신을 입은 한 사람이 이 짐을 자신이 짊어졌다. 이런 큰 죄에 대한 속죄의 희생 제사를 드리기 원하는 것은 영원한 사랑이었다. 심장이 사랑으로 충만한 사람이 모든 인류를 위해 자신을 십자가에 못박게 했다. 사랑 만이 그로 하여금 이런 긍휼의 역사를 행하게 했다.

모든 인간적인 연약함과 두려움을 가진 한 사람이 고통스러운 이 땅의 길을 갔다. 그 안에서 사랑이 항상 증가되었다. 왜냐면 하나님 자신이 그 사람 안에 있었기 때문이다. 그러므로 결국에 사랑이 가장 고통스러운 고난의 길을 가고 십자가에서 고통을 당하고 죽은 것처럼 항상 단지 사랑이 인간 예수의 말과 행동을 정했다. 자신의 유익 때문에 자신을 이웃들을 위해 희생한 한 사람의 비양심적인 행동이 아니라 단지 사랑이 그로 하여금 이런 긍휼의 역사를 행하게 했고 그가 먼저 사람들이 죄짐을 벗지 못하면, 그들에게 빛의 나라를 향한 문이 닫혀 있었고 닫혀 있어야만 함을 알았기 때문이다.

그는 무엇이 원죄인지 알았고 그들이 절대로 그들 자신의 능력으로 이 죄를 해결할 수 없음을 알았다. 그러므로 그는 자신의 이웃들을 구원하기 위해 하나님께 속죄 제사를 드리기 위해 자신을 제공했다. 그러나 그로 하여금 이렇게 하게 한 것은 진실로 그 안의 사랑이었다. 그러므로 사람들을 그들의 측량할 수 없는 죄로부터 구원하기 원했던 것은 영원한 사랑 자체였다. 왜냐면 사람 안에 영원한 신성이 모든 충만함으로 거했기 때문이다. 그러므로 이제 인간 예수가 이 땅에서 행한 모든 일은 진실로 그 안에 거한 하나님 자신이 행한 것이다.

사랑이 인간 예수가 원하는 것과 생각하는 것과 행하는 것을 정했다. 그러므로 실제 고통당하고 십자가에 죽은 것은 사람이지만 하나님 자신이 이 사람 안에 있었다. 그러므로 하나님이 모든 사람을 위해 구속사역을 완성한 것이다. 사람들이 하나님이 사랑임을 이해할 때 비로소 그들은 하나님이 인간이 되신 것을 이해할 수 있을 것이다.

그들은 하나님과 예수그리스도가 하나라는 것을 이해하게 될 것이고 두 존재가 아니라 신적으로 하나 임에 이의를 제기해서는 안됨을 이해할 것이다. 왜냐면 사랑이 인간적인 형체를 채웠고 이로써 인간의 겉형체인 예수가 바로 볼 수 있는 형태로써 서로 다른 존재가 아닌 항상 바로 하나님 자신인 신적인 사랑 자신이기 때문이다.

단지 이렇게 하나님이 인간이 된 문제를 해결할 수 있다. 그러면 예수를 인정하는 일이 사람들에게 쉽게 될 것이다. 사람들은 예수에게 도피할 것이고 예수를 부름으로 하나님 자신을 부르게 되고 그러므로 하나님을 인정할 것이다. 그의 원죄는 해결될 것이다. 왜냐면 하나님 자신이 그의 죄의 속죄를 위해 이 땅에 임했고 그를 위해 속죄의 역사인 구속사역을 완성했기 때문이다.

아멘