• Back

MISLI SU ZRAČENJA IZ DUHOVNOG KRALJEVSTVA

Nitko ne zna svoju vlastitu sudbinu i nitko ju nije u stanju odrediti/odlučiti.... ali svatko zna kako neće zauvijek ostati na Zemlji i kako može biti pozvan sa nje čak sljedećeg dana, da ga također mogu iznenaditi udari sudbine koje on nije u stanju izbjeći/spriječiti. Ali samo nekolicina ljudi se koriste ovim pouzdanim znanjem tako što rade u pravcu života koji slijedi nakon.... u pravcu života u duhovnom kraljevstvu koji traje zauvijek. A ostali ga ne iskorištavaju budući nisu uvjereni u život nakon smrti.... Međutim, također je nemoguće osigurati im dokaz za to pošto bi to cijeli zemaljski život učinilo beskorisnim, kako se njegova svrha tiče potpuno slobodne odluke volje.... ali dokaz bi već rezultirao u prisili volje. Iz tog razloga su ljudi do određene mjere prepušteni njihovim vlastitim šemama, oni žive [[kroz]] zemaljski život bez da točno znaju njegovo značenje i svrhu, usprkos tome oni su u stanju postići jasno razumijevanje ako za tim streme. Jer ljudi su u stanju razmišljati.... Za vrijeme njihovog zemaljskog života oni su primili dar, sposobnost razmišljanja, time intelekt da obrađuje misli i verificira/provjerava njihovu istinitost.... jer ljudi mogu imati ispravne baš kao i pogrešne misli. To je dokaz činjenice da primaju misli sa dvije strane ali da je izbor misli ostavljen njima.... Sama misao, prema tome, nije proizvod kojeg je čovjek sam proizveo i zračio/emanirao prema van već ona najprije pritječe k njemu kao snaga iz duhovnog kraljevstva. Međutim, vi trebate znati kako razmišljanje neće prestati sa smrću vašeg tijela nego da to demonstrira samo-svjesnoj duši njezinu vezu sa Bogom.... utoliko da će, u stanju savršenstva, ona primiti Njegovu duhovnu iluminaciju u obliku misli.... Tome nasuprot, u nesavršenom stanju Božji neprijatelj/protivnik povećava utjecaj [[ili 'dobija mogućnost utjecaja']] nad samo-svjesnim bićem, bez obzira da li ono i dalje živi na Zemlji ili je u kraljevstvu onostranog. Dakle razmišljanje ne prestaje, ono samo može postati zbrkano ili potpuno pogrešno ako je stupanj zrelosti duše nizak i prema tome Božji neprijatelj/protivnik [[Sotona]] ima veći utjecaj od Samog Boga, Koji Sebe nikad neće prisilno nametati već će čekati dok Mu biće sebe ne podredi.... Misli su dakle nešto duhovno, više ili manje korespondentno sa istinom ali uvijek kontribucije/udjeli iz duhovnog kraljevstva, koje se prema tome također mogu klasificirati kao sile.... i opet, sa dobrim ili zlim posljedicama, u zavisnosti o njihovom izvoru. Svatko tko ne vjeruje u nastavak života je zadovoljan sa objašnjenjem kako se misao začinje u samom ljudskom biću. Ali onda bi smrt utrnula svu moć razmišljanja, onda ne bi bilo lako protumačiti koncept 'duše', koja je, u kontrast tijelu.... zemaljsko-materijalnoj izvanjskoj školjci/čauri/ljuski.... unutarnji život ljudskog bića, njegove misli, osjećaji i namjere....

Duša je vječna, stoga će ona, da bi nastavila živjeti nakon smrti, biti sposobna nastaviti razmišljati, osjećati i htjeti.... Nešto što je živo, samo-svjesno, mora biti u stanju prikazati ove karakteristike: da ono može misliti, osjećati i htjeti. Sve dok te sposobnosti ne postoje, biće je i dalje u stanju ograničenja u kojem se ono ne može smatrati potpuno odgovornim za njegova djelovanja. Ali biću je dan zadatak tijekom njegova života na Zemlji, posljedično tome, ono također mora biti sposobno razmišljati i htjeti i sukladno tome djelovati.... Zbog toga, sporna stvar je da ono sebe mora dobrovoljno prilagoditi Božanskom redu kojeg je poreklo kada se odmetnulo od Boga. Budući je njegovo odmetništvo od Boga rezultiralo u silasku u tamu, to jest u potpunom nedostatku realizacije, ono sada mora, kako bi donijelo slobodnu odluku volje ponovno biti uvedeno/upoznato sa znanjem koje mu pritječe iz duhovnog kraljevstva a koje od strane ljudskog bića može biti prihvaćeno ili također ponovno odbijeno. Ljudske misli su prema tome takvi uplivi, ali one mogu doći i iz kraljevstva svjetla baš kao i iz kraljevstva tame. Sàmo ljudsko biće je opskrbljeno sa darom intelekta kako bi bilo u stanju baviti/nositi se sa mislima koje mu pritječu. Ali oštrina intelekta nije toliko presudna kao srce koje je voljno ljubiti kako bi bilo prijemčivo za misaone valove iz kraljevstva svjetla.... Posljedično tome, stupanj realizacije će biti sukladan tome [[= u smislu, 'stupanj realizacije/spoznaje se potpuno slaže sa kvalitetom srca koje je voljno ljubiti, tj. sa čovjekovom kvalitetom ljubavi/dobrote']] i čovjeku koji živi život ljubavi će biti lakše donijeti ispravnu odluku.... dok su bezosjećajnoj osobi poslane misli iz kraljevstva tame i ona je više voljna prihvatiti ove i na taj način postaje rastuće više porobljena od strane Božjeg neprijatelja/protivnika [[Sotone]]. Ljudsko biće zasigurno vjeruje kako su misli njegovi vlastiti duhovni proizvodi, da on, po vrlini njegovog intelekta i njegove izvanjski primljene naobrazbe, njih sam stvara.... u tom slučaju, međutim, njegova bi duša bila u potpunosti prazna u trenutku smrti, ali ona je, u stvari, stvarno Ja ljudskog bića i prema tome ne može prestati razmišljati, osjećati i željeti.... ona stoga ostaje u području misaonih valova ali je stvorila ili može i dalje stvoriti sferu koju sada okupira. Iako će njezino razmišljanje biti slabo i zbrkano u mračnim sferama, unatoč tome, ona može razmišljati.... i također posvijetliti/pročistiti/razjasniti ovo razmišljanje ako to želi. Misao je duhovna snaga koja ne može nestati, iz tog razloga će svaka misao također imati neki rezultat, negativan.... ako pritječe iz kraljevstva tame i prihvaćena je, ili pozitivan.... ako izvire u kraljevstvu svjetla i biva prihvaćena u ljudskim srcima. Zbog toga, sàmo ljudsko biće jedino treba dokazati njegovu voljnost prihvaćanja time što će žudjeti za kontaktom sa kraljevstvom svjetla. Iz tog razloga ni jedan čovjek neće nikad dozvoliti dobrim mislima da se pojave u njemu ako je u potpunosti zarobljen od strane neprijatelja/protivnika [[Sotone]], budući on sam ne proizvodi misli nego one pritječu k njemu poput valova, on im mora dopustiti da ga okruže da bi one imale blagotvorno djelovanje na njega.... da bi mu dodijelile znanje koje mu pomaže donijeti ispravnu odluku. Jer to [[= donošenje ispravne odluke]] je jedini zadatak u životu svakog pojedinačnog čovjeka, na račun čega je njemu bilo dozvoljeno utjeloviti se na Zemlji.

AMEN

Gedachten zijn uitstralingen uit het geestelijke rijk

Geen mens kent zijn levenslot en geen mens kan het bepalen. Maar ieder mens weet dat zijn leven op deze wereld niet eeuwig is, dat hij de volgende dag reeds opgeroepen kan worden - dat hij ook door slagen van het noodlot verrast kan worden, die hij niet kan afwenden. Doch deze stellige kennis benutten maar zeer weinig mensen door naar dat leven toe te werken dat hierna komt, naar het leven in het geestelijke rijk, dat eeuwig duurt. Zij benutten het daarom niet omdat zij van een leven nä de dood niet overtuigd zijn. Het is echter ook onmogelijk hun daar een bewijs voor te geven, want dat zou de gehele aardse levensweg nutteloos maken, waarvan het doel een geheel vrije wilsbeslissing is, een bewijs echter zou leiden tot het uitoefenen van dwang op de wil.

Daarom dus zijn de mensen als het ware op zichzelf aangewezen, zij gaan door het aardse leven zonder precieze kennis van een zin en doel, maar kunnen toch tot een duidelijk inzicht komen als zij daarnaar streven. Want de mensen kunnen denken. Zij hebben een gave meegekregen voor de tijd van hun aardse leven - het denkvermogen - dus ook het verstand om de gedachten te kunnen verwerken en de waarheid ervan te onderzoeken - want zij kunnen zich bezig houden met ware maar ook met verkeerde gedachten. Dit is ook een bewijs dat hun vanuit twee kanten de gedachten worden toegezonden, het blijft echter aan henzelf overgelaten aan welke gedachten zij de voorkeur geven.

De gedachte op zich is dus geen eigen product, dat de mens in zichzelf voortbrengt en het naar buiten laat stralen, maar hij stroomt hemzelf eerst toe als kracht uit het geestelijke rijk. U moet echter weten dat met de lichamelijke dood voor u het denken niet ophoudt, maar dat dit voor de ik-bewuste ziel de saamhorigheid met GOD aantoont in zoverre, dat zij in de staat van volmaaktheid ZIJN geestelijke uitstralingen in de vorm van gedachten ontvangt. In de onvolmaakte toestand daarentegen krijgt de tegenstander van GOD invloed op het ik-bewuste wezen, onverschillig of het nog op de aarde vertoeft of in het rijk hierna.

Het denken houdt dus niet op, het kan alleen verward of geheel verkeerd zijn als de graad van rijpheid van de ziel nog laag is en GOD's tegenstander grotere invloed heeft dan GOD Zelf, DIE Zich nooit door dwang laat gelden - maar wacht tot het wezen zelf zich aan HEM overgeeft.

De gedachten zijn dus iets geestelijks, meer of minder volgens de waarheid, maar toch steeds uitstralingen uit het geestelijke rijk, die daarom ook als krachten kunnen worden betiteld, wederom met een goede of slechte uitwerking - al naar hun plaats van herkomst. Wie niet aan een voortleven gelooft, neemt genoegen met de verklaring, dat de gedachte zijn oorsprong in de mens zelf heeft. In dat geval echter zou de dood elk denkvermogen van de mens uitwissen, dan is ook het begrip "ziel" niet eenvoudig te verklaren, de ziel is nml.in tegenstelling tot het lichaam d.i. de aardse materiële uiterlijke vorm - het innerlijke leven, het denken, voelen en willen van de mens.

De ziel is onvergankelijk, dus zal zij ook verder denken, voelen en willen kunnen als zij zal verder leven na de dood. Iets levends, ik-bewusts moet deze kenmerken kunnen laten zien, dat het denken, voelen en willen kan. Zolang deze bekwaamheden niet aanwezig zijn bevindt het wezen zich nog in een gebonden toestand, waarin het nog niet geheel verantwoordelijk gesteld kan worden voor zijn doen. Maar voor de tijd van het aardse leven is het wezen echter een opdracht gegeven, dus moet het in staat zijn te denken en te willen - en daarmee overeenkomstig te handelen.

Het gaat er nu om dat het wezen zich vrijwillig in de goddelijke ordening schikt, die het omvergestoten had toen het zich van GOD afkeerde. Daar het door deze afval van GOD in 'n duistere toestand geraakte, d.w.z.in totale onwetendheid, zo moet het nu t.b.v. een vrije wilsbeslissing ook weer in een kennis worden binnengeleid die hem nu vanuit het geestelijke rijk toestroomt - en nu door de mens kan worden aangenomen maar ook weer afgewezen. De gedachten van de mens zijn dus zulke stromen die hem toevloeien en die zowel uit het lichtrijk, als ook uit het rijk van de duisternis kunnen komen. De mens zelf is met de gave van het verstand uitgerust, om zich met de hem toestromende gedachten kritisch bezig te kunnen houden. De scherpte van het verstand is echter veel minder doorslaggevend dan een hart dat bereid is liefde te geven, om zich voor de gedachtengolven uit het lichtrijk te openen.

Dus zal ook de graad van inzicht daaraan beantwoorden en de juiste beslissing zal de mens - die een leven in liefde leidt - ook gemakkelijk vallen. Terwijl aan de liefdeloze mens de gedachten uit het rijk van de duisternis toegezonden worden, die hij gewilliger aanneemt en daardoor ook steeds meer een prooi wordt van de tegenstander van GOD.

De mens gelooft wel dat de gedachten zijn eigen geestesproduct zijn, dat hij ze zelf voortbrengt krachtens zijn verstand en het hem van buitenaf gegeven onderricht. Maar het zou dan op het moment van de dood volkomen leeg zijn in zijn ziel, die echter het eigenlijke "ik" van de mens is en die daarom het denken, voelen en willen niet verliezen kan. Die zich dus voortaan nog steeds in het bereik van gedachtengolven bevindt, maar zichzelf die sfeer geschapen heeft of nog scheppen kan waarin zij zich nu beweegt. Haar denken zal weliswaar in donkere gebieden zwak en geheel verward zijn - maar zij kan denken en ook dat denken zuiveren - als zij dat wil.

De gedachte is geestelijke kracht die nooit vergaan kan, en daarom heeft elke gedachte ook op de ene of andere wijze invloed, negatief als hij uit het rijk van de duisternis stroomt en opgenomen wordt, positief als hij komt uit het lichtrijk en ingang vindt in open mensenharten.

De mens zelf behoeft alleen maar te bewijzen dat hij de bereidheid heeft te ontvangen, doordat hij met het Lichtrijk in verbinding wenst te staan. Dus zal nooit die mens goede gedachten in zich laten opkomen die zich geheel in de ban van de tegenstander bevindt, omdat hij niet zelf de gedachten voortbrengt, maar ze hem toestromen gelijk golven waardoor hij zich moet laten omspoelen, als ze een heilzame uitwerking op hem moeten hebben ,als zij hem inzicht moeten overbrengen dat hem helpt de juiste beslissing te nemen. Want dit alleen is het doel van het aardse leven van ieder mens persoonlijk, waarvoor de mens zich op de aarde mocht belichamen.

Amen