• Back

MISLI SU ZRAČENJA IZ DUHOVNOG KRALJEVSTVA

Nitko ne zna svoju vlastitu sudbinu i nitko ju nije u stanju odrediti/odlučiti.... ali svatko zna kako neće zauvijek ostati na Zemlji i kako može biti pozvan sa nje čak sljedećeg dana, da ga također mogu iznenaditi udari sudbine koje on nije u stanju izbjeći/spriječiti. Ali samo nekolicina ljudi se koriste ovim pouzdanim znanjem tako što rade u pravcu života koji slijedi nakon.... u pravcu života u duhovnom kraljevstvu koji traje zauvijek. A ostali ga ne iskorištavaju budući nisu uvjereni u život nakon smrti.... Međutim, također je nemoguće osigurati im dokaz za to pošto bi to cijeli zemaljski život učinilo beskorisnim, kako se njegova svrha tiče potpuno slobodne odluke volje.... ali dokaz bi već rezultirao u prisili volje. Iz tog razloga su ljudi do određene mjere prepušteni njihovim vlastitim šemama, oni žive [[kroz]] zemaljski život bez da točno znaju njegovo značenje i svrhu, usprkos tome oni su u stanju postići jasno razumijevanje ako za tim streme. Jer ljudi su u stanju razmišljati.... Za vrijeme njihovog zemaljskog života oni su primili dar, sposobnost razmišljanja, time intelekt da obrađuje misli i verificira/provjerava njihovu istinitost.... jer ljudi mogu imati ispravne baš kao i pogrešne misli. To je dokaz činjenice da primaju misli sa dvije strane ali da je izbor misli ostavljen njima.... Sama misao, prema tome, nije proizvod kojeg je čovjek sam proizveo i zračio/emanirao prema van već ona najprije pritječe k njemu kao snaga iz duhovnog kraljevstva. Međutim, vi trebate znati kako razmišljanje neće prestati sa smrću vašeg tijela nego da to demonstrira samo-svjesnoj duši njezinu vezu sa Bogom.... utoliko da će, u stanju savršenstva, ona primiti Njegovu duhovnu iluminaciju u obliku misli.... Tome nasuprot, u nesavršenom stanju Božji neprijatelj/protivnik povećava utjecaj [[ili 'dobija mogućnost utjecaja']] nad samo-svjesnim bićem, bez obzira da li ono i dalje živi na Zemlji ili je u kraljevstvu onostranog. Dakle razmišljanje ne prestaje, ono samo može postati zbrkano ili potpuno pogrešno ako je stupanj zrelosti duše nizak i prema tome Božji neprijatelj/protivnik [[Sotona]] ima veći utjecaj od Samog Boga, Koji Sebe nikad neće prisilno nametati već će čekati dok Mu biće sebe ne podredi.... Misli su dakle nešto duhovno, više ili manje korespondentno sa istinom ali uvijek kontribucije/udjeli iz duhovnog kraljevstva, koje se prema tome također mogu klasificirati kao sile.... i opet, sa dobrim ili zlim posljedicama, u zavisnosti o njihovom izvoru. Svatko tko ne vjeruje u nastavak života je zadovoljan sa objašnjenjem kako se misao začinje u samom ljudskom biću. Ali onda bi smrt utrnula svu moć razmišljanja, onda ne bi bilo lako protumačiti koncept 'duše', koja je, u kontrast tijelu.... zemaljsko-materijalnoj izvanjskoj školjci/čauri/ljuski.... unutarnji život ljudskog bića, njegove misli, osjećaji i namjere....

Duša je vječna, stoga će ona, da bi nastavila živjeti nakon smrti, biti sposobna nastaviti razmišljati, osjećati i htjeti.... Nešto što je živo, samo-svjesno, mora biti u stanju prikazati ove karakteristike: da ono može misliti, osjećati i htjeti. Sve dok te sposobnosti ne postoje, biće je i dalje u stanju ograničenja u kojem se ono ne može smatrati potpuno odgovornim za njegova djelovanja. Ali biću je dan zadatak tijekom njegova života na Zemlji, posljedično tome, ono također mora biti sposobno razmišljati i htjeti i sukladno tome djelovati.... Zbog toga, sporna stvar je da ono sebe mora dobrovoljno prilagoditi Božanskom redu kojeg je poreklo kada se odmetnulo od Boga. Budući je njegovo odmetništvo od Boga rezultiralo u silasku u tamu, to jest u potpunom nedostatku realizacije, ono sada mora, kako bi donijelo slobodnu odluku volje ponovno biti uvedeno/upoznato sa znanjem koje mu pritječe iz duhovnog kraljevstva a koje od strane ljudskog bića može biti prihvaćeno ili također ponovno odbijeno. Ljudske misli su prema tome takvi uplivi, ali one mogu doći i iz kraljevstva svjetla baš kao i iz kraljevstva tame. Sàmo ljudsko biće je opskrbljeno sa darom intelekta kako bi bilo u stanju baviti/nositi se sa mislima koje mu pritječu. Ali oštrina intelekta nije toliko presudna kao srce koje je voljno ljubiti kako bi bilo prijemčivo za misaone valove iz kraljevstva svjetla.... Posljedično tome, stupanj realizacije će biti sukladan tome [[= u smislu, 'stupanj realizacije/spoznaje se potpuno slaže sa kvalitetom srca koje je voljno ljubiti, tj. sa čovjekovom kvalitetom ljubavi/dobrote']] i čovjeku koji živi život ljubavi će biti lakše donijeti ispravnu odluku.... dok su bezosjećajnoj osobi poslane misli iz kraljevstva tame i ona je više voljna prihvatiti ove i na taj način postaje rastuće više porobljena od strane Božjeg neprijatelja/protivnika [[Sotone]]. Ljudsko biće zasigurno vjeruje kako su misli njegovi vlastiti duhovni proizvodi, da on, po vrlini njegovog intelekta i njegove izvanjski primljene naobrazbe, njih sam stvara.... u tom slučaju, međutim, njegova bi duša bila u potpunosti prazna u trenutku smrti, ali ona je, u stvari, stvarno Ja ljudskog bića i prema tome ne može prestati razmišljati, osjećati i željeti.... ona stoga ostaje u području misaonih valova ali je stvorila ili može i dalje stvoriti sferu koju sada okupira. Iako će njezino razmišljanje biti slabo i zbrkano u mračnim sferama, unatoč tome, ona može razmišljati.... i također posvijetliti/pročistiti/razjasniti ovo razmišljanje ako to želi. Misao je duhovna snaga koja ne može nestati, iz tog razloga će svaka misao također imati neki rezultat, negativan.... ako pritječe iz kraljevstva tame i prihvaćena je, ili pozitivan.... ako izvire u kraljevstvu svjetla i biva prihvaćena u ljudskim srcima. Zbog toga, sàmo ljudsko biće jedino treba dokazati njegovu voljnost prihvaćanja time što će žudjeti za kontaktom sa kraljevstvom svjetla. Iz tog razloga ni jedan čovjek neće nikad dozvoliti dobrim mislima da se pojave u njemu ako je u potpunosti zarobljen od strane neprijatelja/protivnika [[Sotone]], budući on sam ne proizvodi misli nego one pritječu k njemu poput valova, on im mora dopustiti da ga okruže da bi one imale blagotvorno djelovanje na njega.... da bi mu dodijelile znanje koje mu pomaže donijeti ispravnu odluku. Jer to [[= donošenje ispravne odluke]] je jedini zadatak u životu svakog pojedinačnog čovjeka, na račun čega je njemu bilo dozvoljeno utjeloviti se na Zemlji.

AMEN

생각은 영적 영역에서 발산 된다.

아무도 자신의 운명을 알지 못하고 어느 누구도 자신의 운명을 정할 수 없다. 그러나 모든 사람은 자신이 이 세상에서 영원히 머무르지 않고 다음날 부름받을 수 있다는 것을 알고 자신이 피할 수 없는 운명을 갑작스럽게 맞이할 수 있다는 것을 안다. 그러나 이런 확실한 지식을 단지 가장 적은 수의 사람들이 사후의 삶인 영의 나라의 영원한 삶을 위해 준비하면서 활용한다. 그들에게 죽음 후의 삶에 대한 확신이 없기 때문에 그들은 삶을 활용하지 않는다.

그러나 그들에게 사후의 삶에 대한 증거를 주는 일은 불가능하다. 왜냐면 그러면 이런 일이 이 땅의 모든 삶의 길을 쓸모 없게 만들 것이기 때문이다. 이 땅의 삶의 목적은 의지가 완전한 자유롭게 결정하게 하는 일이다. 그러나 증거는 이미 의지에 강요할 것이다. 그러므로 사람들이 스스로 헤쳐 나가야 하고 자신이 존재하는 의미와 목적에 대한 정확한 지식 없이 이 땅의 삶을 살아야 한다. 그럴지라도 그들이 선명한 깨달음을 얻기를 추구하면, 그들은 선명한 깨달음을 얻을 수 있다. 왜냐면 사람들이 생각할 수 있기 때문이다. 그들은 이 땅의 삶의 기간을 위해 생각하는 능력을 선물을 받았다. 즉 생각을 정리할 수 있고 생각이 진리인지 시험할 수 있는 이성을 선물로 받았다. 그러나 그들은 올바르게 생각할 수 있고 잘못되게 생각할 수 있다.

이런 일은 사람들에게 양측에서 생각이 전달 된다는 증거이다. 그러나 그들이 어떤 생각을 택할지는 그들 자신에게 맡겨져 있다. 그러므로 생각 자체는 사람이 스스로 만든 것이 아니다. 즉 사람이 자신 안에서 생성되게 해서 밖으로 발산하는 것이 아니고 영의 나라에서 온 힘으로 생각이 사람 자신에게 흘러간다. 그러나 너희는 너희의 육체의 죽음으로 너희의 생각이 멈추지 않고 혼이 온전한 상태에서 하나님의 영적인 발산을 생각의 형체로 받는 점에서 자신을 의식하는 혼의 생각이 하나님과 상관성을 증명한다는 것을 알아야 한다.

반면에 하나님의 대적자가 온전하지 못한 상태에 있는 자신을 의식하는 존재가 아직 이 땅에 거하든 또는 저세상의 나라에 거하든 이런 존재에 대한 영향력을 얻는다. 그러므로 생각은 멈추지 않고 단지 혼란스럽게 되거나 또는 완전히 잘못될 수 있다. 혼의 성숙한 정도가 낮으면, 하나님의 대적자가 하나님 자신보다 더 큰 영향력을 가질 수 있다. 하나님은 절대로 자신의 뜻을 강제로 관철시키지 않고 존재 자신이 스스로 하나님께 항복할 때까지 기다린다. 그러므로 생각은 어떤 영적인 것이고 크거나 적게 진리에 합당하다. 그러나 생각은 항상 영의 나라에서 온다. 그러므로 생각은 힘이라고 부를 수 있다. 다시 이 힘은 이 힘의 출처에 따라 좋은 결과를 나타내거나 또는 나쁜 결과를 나타낸다.

계속되는 삶을 믿지 않는 사람은 생각이 인간 자신 안에서 나온다는 설명으로 만족한다. 그러면 죽음이 모든 생각할 수 있는 능력을 사라지게 할 것이고 혼이라는 개념을 또한 단순하게 설명할 수 없다. 혼은 세상적이고 물질적인 겉형체인 육체와 상반되는 생각하고 느끼고 원하는 인간의 내면의 삶이고 혼은 불멸하다. 그러므로 혼이 죽음 후에도 계속 살아야 한다면, 혼은 계속해서 생각하고 느끼고 원할 수 있게 될 것이다. 살아 있는 자신을 의식하는 어떤 존재는 그가 생각하고 느끼고 원할 수 있는 이런 특성들을 보여줄 수 있어야만 한다. 이런 능력이 없는 동안에는 존재는 아직 묶임을 받은 상태에 있고 그러면 그의 행동에 대해 그에게 전적으로 책임을 물을 수 없다.

그러나 존재는 이 땅의 삶 동안에 과제가 주어졌고 그러므로 존재는 생각하고 의지를 갖고 생각과 의지대로 행할 수 있어야만 하고 존재는 이제 하나님을 떠났을 때 어겼던 하나님의 질서에 자유의지로 순종해야 한다. 존재가 하나님을 떠나 타락한 일로 전적으로 어두움에 빠졌기 때문에 즉 전적으로 깨달음이 없게 되었기 때문에 존재는 이제 자유의지로 결정하도록 지식을 다시 얻게 돼야만 한다. 이런 지식이 이제 영의 나라에서 그에게 흘러 가고 사람이 이제 받아들일 수 있거나 다시 거부할 수 있다.

그러므로 인간의 생각은 빛의 나라에서 나올 수 있고 또한 어두움의 나라에서 나올 수 있는 흐름이다. 사람은 자신에게 흘러오는 생각을 헤아려 보도록 이성을 선물로 받았다. 그러나 빛의 영역에서 온 생각의 물결을 이해하기 위해 이성의 날카로움은 사랑을 행할 준비가 된 심장보다 적게 결정적인 역활을 한다. 그러므로 이해하는 일은 또한 깨달음의 정도에 상응하고 사랑의 삶을 사는 사람에게 올바른 결정을 내리는 일이 쉽게 될 것이다. 반면에 어두움의 나라에서 온 생각이 사랑이 없는 사람에게 흘러가고 그는 이런 생각을 더 쉽게 받아들이고 그로 인해 점점 더 하나님의 대적자에게 빠진다.

사람은 생각이 자기 자신의 영적인 산물로 믿고 자신이 이성의 힘과 외부로부터 주어지는 가르침을 통해 만들어 낸다고 믿는다. 그러나 그렇다면 죽음의 순간에 사람의 진정한 나이고 그러므로 생각과 느낌과 원하는 일을 잃을 수 없고 계속하여 생각의 파장의 영역에 거하지만 그러나 혼이 이제 활동하는 영역을 스스로 창조했거나 또는 아직 창조할 수 있는 그의 혼이 완전히 비어 있게 될 것이다.

혼의 생각은 어두운 영역에서 연약하고 전적으로 혼란스럽게 될 것이다. 그러나 혼은 생각할 수 있고 혼이 원하면, 이런 생각을 해명할 수 있다. 생각은 사라질 수 없는 영적인 힘이다. 그러므로 모든 생각은 어떤 결과이든 결과가 나타나게 한다. 생각이 어두움의 영역에서 흘러나와 영접을 받으면, 부정적인 결과가 나타나고 생각이 빛의 나라에서 나와 인간의 심장 안으로 들어가면, 긍정적인 결과가 나타난다. 그러므로 사람 자신이 빛의 나라와 연결을 이루기를 원하면서 자신의 받아들일 준비가 된 자세를 증명하기 만하면 된다.

그러므로 대적자에게 묶여 있는 사람에게 절대로 선한 생각이 나타나지 않게 될 것이다. 왜냐면 그 자신이 생각을 만들어내는 것이 아니고 같은 파장을 가진 생각이 그에게 흘러가기 때문이다. 생각이 그에게 구원하는 효과를 주고 생각이 그에게 올바른 결정을 내리도록 도움을 주는 깨달음을 전해주려면, 그는 이런 생각이 자신을 감싸도록 만들어야만 한다. 왜냐면 올바른 결정을 내리는 일이 모든 사람의 이 땅의 삶의 목표이고 사람은 이런 목표의 달성을 목적으로 이 땅으로 육신을 입도록 허락을 받기 때문이다.

아멘