• Back

VELIKA NEVOLJA DUŠA U ONOSTRANOM....

Duše kojima nedostaje svjetla trpe veliku nevolju u onostranom. Bilo bi doista dovoljno opisati ovo stanje vama ljudima na Zemlji da vas se navede živjeti vaš život na Zemlji drugačije, ali to bi bio kraj vaše slobode volje; gonjeni strahom da vas ne zatekne ista sudbina vi bi se neizbježno potrudili ponašati se drugačije, tako uistinu ispuniti ono što se od vas očekuje ali ne sami od sebe, motivirani slobodnom voljom. Ipak trebate znati o sudbini duše, ona će vam biti priopćena, i onda je i dalje na vama u to/nju povjerovati i o tome/njoj izvući vaše vlastite zaključke....

Pri ulasku u kraljevstvo onostranog te su duše izgubile sve što su ljubile na Zemlji, one ne posjeduju ništa, jer prijeko mogu ponijeti jedino što su duhovno stekle, a to je ono što im uglavnom nedostaje. Pošto su živjele bezbožan način života one su okružene najgušćom tamom i potpuno su bespomoćne, ipak nisu bezosjećajne, jer njihovo im okruženje uzrokuje patnju/bol i užas, a ove boli/patnje i užasi će također biti doživljeni od strane duše koja je bez ikakvog straha i moćno primjenjivala na Zemlji što ju je naknadno uronilo u tamu.... Ove će neopisive patnje onda ili probuditi dušinu žudnju da izbjegne to stanje ili će povećati njezine zle instinkte tako da će ona također tražiti zadovoljenje u ovom carstvu, što znači da će sebe potpuno podrediti silama tame. Ipak čak i duše koje nisu napustile njihov zemaljski život u takvoj grešnosti, ali čiji život je bio lišen ljubavi i nezainteresiran za sve duhovne zamisli, su u vrlo teškoj situaciji, jer one su, također, izuzetno mučene od strane tame, iako njihova volja, s vremena na vrijeme, propušta slabo svjetlo ako duša još nije potpuno otvrdnuta, tako da će pitati za svjetlo, jer jedino će žudnja omogućiti duši postići svjetlo.

Ali svim dušama nedostaje snage željeti što je ispravno.... i sukladno zakonu vječnosti njima se ne može dati pomoć ako ju oni sami ne žele. Božji čin samilosti zasigurno nije gotov jednom kada je duša napustila svoje zemaljsko tijelo, ali ono što je zakazala (is)koristiti na Zemlji čak ako je to(ga) posjedovala u izobilju, ona najprije mora postići u onostranom, a preslaba je za to učiniti.... Samo ih uvijek zamislite kao izuzetno oslabljena, bespomoćna bića koja neopisivo pate i zavise o pomoći kako bi bili oslobođeni od njihove patnje.... bili biste prevladani sa sažaljenjem spram tih bića ako bi bili u stanju vidjeti njihovu nevolju/bol. I svi vi znate duše u onostranom za koje ne znate u kojem su stanju ušle u duhovno kraljevstvo.... svi vi ste izgubili ljude kroz smrt koji su vam bili bliski.... Prisjetite se bar duša koje su vam bile drage i pomozite im, jer čak najmanji rad iskupljenja na tim dušama će rezultirati u daljnjim iskupljenjima, i vi ćete tome puno doprinijeti.

Vi im jedino možete pomoći kroz ljubavlju ispunjene/nadahnute misli i molitve, kroz zauzimanje u ime tih duša koje ih, istinabog, neće izbaviti iz njihovih muka ali će im dati snagu naračun koje će duša biti sposobna promijeniti svoju volju i stremiti spram svjetla. Ona ne može biti oslobođena iz svoje bolne situacije protiv svoje volje, ali kako bi željela što je ispravno ona treba vaše zauzimanje, molitvu upućenu/pruženu sa ljubavlju, čim ona uđe u vaše misli. Jer trebate znati da duša traži vašu pomoć čim uđe u vaše misli, da ste neprestano okruženi dušama koje se nadaju vašoj pomoći, i da ne trebate sa gorčinom/srdito potisnuti misli o umrlima ako ne želite nadodati njihovoj agoniji.... Sudbina tih duša ostaje skrivena od vas tako da ne bi narušila vašu slobodnu volju; vi i umrle duše okupirate dva svijeta koja su razdvojena razdijelnom crtom; vi ne možete gledati u njihov svijet a ipak on postoji i sposobni ste poslati mnogo ljubavi iz vašeg svijeta u njihov, učinak čega sebe izražava na način i u opsegu da će bezbrojne duše biti u stanju izbjeći njihovu situaciju. Često se prisjetite tih jadnih duša i nemojte ih ignorirati u njihovoj nesreći, jer biti ćete bogato nagrađeni za ono što činite za njih iz milosrdne ljubavi, utoliko što ćete primiti duhovnu pomoć na Zemlji od svih duša koje su iz tame izašle na svjetlo.

AMEN

De grote nood van de zielen in het hiernamaals

Overgroot is de nood van die zielen in het hiernamaals die het aan licht ontbreekt. Hun toestand aan u, mensen op aarde te beschrijven zou waarlijk voldoende zijn om uw leven in andere banen te leiden, maar dan zou het gedaan zijn met uw wilsvrijheid. U zou zich dan gedreven door de vrees voor hetzelfde lot op een andere levenswandel toeleggen, dus wel dat doen wat van u gevraagd wordt - maar niet uit uzelf, uit vrije wil, daartoe aangespoord. Toch moet u het lot van de zielen kennen, het moet u worden overgebracht en het staat u dan nog steeds vrij te geloven, en er uw eigen conclusies uit te trekken.

Deze zielen hebben bij het binnengaan in het rijk hierna, alles waar hun hart aan hing op aarde, verloren. Zij bezitten niets meer, want alleen dat wat geestelijk werd verworven kunnen zij meenemen, en daar hebben zij het meeste gebrek aan. Zij zijn door totale duisternis omringd omdat zij een leven zonder GOD leidden en daardoor geheel krachteloos, maar niet gevoelloos zijn. Voor hen betekent hun omgeving nu een verschrikking en ellende, en deze kwellingen en verschrikkingen zal ook die ziel ondergaan die op aarde alles zonder vrees en vastberaden uitvoerde wat haar nu in de duisternis deed storten. Het zijn pijnen van onbeschrijfelijke aard, die nu in de ziel öf het verlangen opwekken deze toestand te ontvluchten, of alleen maar alle slechte neigingen te versterken en ook in dat rijk bevrediging te zoeken - wat een totaal ten prooi vallen aan de krachten van de duisternis betekent.

Maar ook die zielen die niet in zondigheid het aardse leven verlaten hebben, wier leven echter zonder liefde was en onverschillig ten opzichte van al het geestelijke, zijn in buitengewoon benauwende omstandigheden. Want ook hen kwelt de duisternis onuitsprekelijk, die wel somtijds voor een schemerige toestand wijkt, als de ziel nog niet geheel verhard is, zodat ook zij naar licht verlangt - want alleen het verlangen kan haar dat licht laten bereiken. Al deze zielen ontbreekt echter de kracht om het goede te willen, en er kan hun volgens de wet van eeuwigheid geen hulp worden gebracht als zij deze zelf niet begeren.

Wel is het werk van GOD's barmhartigheid niet ten einde als de ziel het aardse lichaam verlaat, maar wat zij op aarde niet heeft benut terwijl zij het in overvloed bezat, moet zij zich in het hiernamaals eerst verwerven - en zij is daar vaak te zwak voor. Stelt u zich altijd maar uiterst verzwakte en hulpeloze wezens voor die onuitsprekelijk lijden en die op hulp zijn aangewezen, om van hun lijden bevrijd te worden. En als u een blik kon werpen op hun nood, dan zou u met erbarmen vervuld worden.

Iedereen heeft daarboven zielen van wie hij niet weet in welke toestand zij het geestelijke rijk zijn binnengegaan. U allen hebt mensen die u na stonden door de dood verloren, denk tenminste aan die zielen met wie u nauwe banden had en help hen. Want zelfs het kleinste verlossingswerk aan zulke zielen volbracht, heeft een verdere verlossing ten gevolge en u heeft daar dan veel toe bijgedragen.

En u kunt hen alleen helpen door liefdevolle gedachten en gebed, en door ten gunste van deze zielen te bidden. Het zal hen weliswaar niet uit hun kwelling bevrijden, maar hun toch kracht doen toekomen door middel waarvan dan de ziel haar wil verandert en op het licht kan aansturen.

Zij kan niet tegen haar wil in uit haar ellendige staat verlost worden. Om echter het goede te kunnen willen is uw voorspraak nodig, een gebed, dat haar in liefde geschonken wordt zodra zij zich in uw gedachten dringt. Want u moet weten dat die ziel u om hulp smeekt als zij zich in uw gedachten mengt. En dat die zielen die op uw hulp hopen u voortdurend omringen, en dat u de gedachten aan gestorvenen niet uit onwil terug mag dringen, als u hun kwellingen niet nog verergeren wilt.

Om u en uw vrije wil niet te benadelen blijft het lot van deze zielen u verborgen. Het zijn twee werelden waar u en de gestorven zielen zich in bevinden. Er is een grens getrokken en een blik in hun wereld is u ontzegd. Maar toch bestaat ze en u kunt hun uit uw wereld veel liefde toezenden, die zijn uitwerking heeft op een zodanige manier en van zo'n grote omvang is, dat talloze zielen hun toestand kunnen ontvluchten. Denk vaak aan deze arme zielen en schenk aandacht aan hun nood. Want wat u voor hen doet in medelijdende liefde zal u rijk vergolden worden, doordat u op aarde reeds geestelijke hulp ten deel valt door al die zielen die uit de duisternis al tot het licht kwamen.

Amen