• Back

VELIKA NEVOLJA DUŠA U ONOSTRANOM....

Duše kojima nedostaje svjetla trpe veliku nevolju u onostranom. Bilo bi doista dovoljno opisati ovo stanje vama ljudima na Zemlji da vas se navede živjeti vaš život na Zemlji drugačije, ali to bi bio kraj vaše slobode volje; gonjeni strahom da vas ne zatekne ista sudbina vi bi se neizbježno potrudili ponašati se drugačije, tako uistinu ispuniti ono što se od vas očekuje ali ne sami od sebe, motivirani slobodnom voljom. Ipak trebate znati o sudbini duše, ona će vam biti priopćena, i onda je i dalje na vama u to/nju povjerovati i o tome/njoj izvući vaše vlastite zaključke....

Pri ulasku u kraljevstvo onostranog te su duše izgubile sve što su ljubile na Zemlji, one ne posjeduju ništa, jer prijeko mogu ponijeti jedino što su duhovno stekle, a to je ono što im uglavnom nedostaje. Pošto su živjele bezbožan način života one su okružene najgušćom tamom i potpuno su bespomoćne, ipak nisu bezosjećajne, jer njihovo im okruženje uzrokuje patnju/bol i užas, a ove boli/patnje i užasi će također biti doživljeni od strane duše koja je bez ikakvog straha i moćno primjenjivala na Zemlji što ju je naknadno uronilo u tamu.... Ove će neopisive patnje onda ili probuditi dušinu žudnju da izbjegne to stanje ili će povećati njezine zle instinkte tako da će ona također tražiti zadovoljenje u ovom carstvu, što znači da će sebe potpuno podrediti silama tame. Ipak čak i duše koje nisu napustile njihov zemaljski život u takvoj grešnosti, ali čiji život je bio lišen ljubavi i nezainteresiran za sve duhovne zamisli, su u vrlo teškoj situaciji, jer one su, također, izuzetno mučene od strane tame, iako njihova volja, s vremena na vrijeme, propušta slabo svjetlo ako duša još nije potpuno otvrdnuta, tako da će pitati za svjetlo, jer jedino će žudnja omogućiti duši postići svjetlo.

Ali svim dušama nedostaje snage željeti što je ispravno.... i sukladno zakonu vječnosti njima se ne može dati pomoć ako ju oni sami ne žele. Božji čin samilosti zasigurno nije gotov jednom kada je duša napustila svoje zemaljsko tijelo, ali ono što je zakazala (is)koristiti na Zemlji čak ako je to(ga) posjedovala u izobilju, ona najprije mora postići u onostranom, a preslaba je za to učiniti.... Samo ih uvijek zamislite kao izuzetno oslabljena, bespomoćna bića koja neopisivo pate i zavise o pomoći kako bi bili oslobođeni od njihove patnje.... bili biste prevladani sa sažaljenjem spram tih bića ako bi bili u stanju vidjeti njihovu nevolju/bol. I svi vi znate duše u onostranom za koje ne znate u kojem su stanju ušle u duhovno kraljevstvo.... svi vi ste izgubili ljude kroz smrt koji su vam bili bliski.... Prisjetite se bar duša koje su vam bile drage i pomozite im, jer čak najmanji rad iskupljenja na tim dušama će rezultirati u daljnjim iskupljenjima, i vi ćete tome puno doprinijeti.

Vi im jedino možete pomoći kroz ljubavlju ispunjene/nadahnute misli i molitve, kroz zauzimanje u ime tih duša koje ih, istinabog, neće izbaviti iz njihovih muka ali će im dati snagu naračun koje će duša biti sposobna promijeniti svoju volju i stremiti spram svjetla. Ona ne može biti oslobođena iz svoje bolne situacije protiv svoje volje, ali kako bi željela što je ispravno ona treba vaše zauzimanje, molitvu upućenu/pruženu sa ljubavlju, čim ona uđe u vaše misli. Jer trebate znati da duša traži vašu pomoć čim uđe u vaše misli, da ste neprestano okruženi dušama koje se nadaju vašoj pomoći, i da ne trebate sa gorčinom/srdito potisnuti misli o umrlima ako ne želite nadodati njihovoj agoniji.... Sudbina tih duša ostaje skrivena od vas tako da ne bi narušila vašu slobodnu volju; vi i umrle duše okupirate dva svijeta koja su razdvojena razdijelnom crtom; vi ne možete gledati u njihov svijet a ipak on postoji i sposobni ste poslati mnogo ljubavi iz vašeg svijeta u njihov, učinak čega sebe izražava na način i u opsegu da će bezbrojne duše biti u stanju izbjeći njihovu situaciju. Često se prisjetite tih jadnih duša i nemojte ih ignorirati u njihovoj nesreći, jer biti ćete bogato nagrađeni za ono što činite za njih iz milosrdne ljubavi, utoliko što ćete primiti duhovnu pomoć na Zemlji od svih duša koje su iz tame izašle na svjetlo.

AMEN

Gran angustia de las almas en el más allá....

Sobremanera grande es la necesidad de las almas en el más allá. Describiros su condición a vosotros, los humanos en la Tierra, sería suficiente para cambiar vuestra vida en una dirección diferente, pero entonces vuestro libre albedrío desaparecería. Impulsados por el miedo a un destino similar, inevitablemente os esforzaríais por un estilo de vida diferente, haciendo así lo que se os exige, pero no por vosotros mismos, iniciado por el libre albedrío. Sin embargo, debéis saber acerca del destino de las almas; debería seros transmitido, y aún seríais libres de creer y sacar vuestras propias conclusiones.

Al entrar en el más allá, estas almas han perdido todo lo que atesoraban en la Tierra. No poseen nada, pues sólo pueden heredar lo adquirido espiritualmente, y en esto sufren la mayor carencia. Están rodeados de oscuridad total por haber llevado una vida sin Dios, y son completamente impotentes, aunque no insensibles, pues su entorno ahora representa tormento y terror. Y este tormento y error también lo sentirá el alma que, con valentía y fuerza, llevo a cabo todo en la Tierra que ahora la ha asumido en las tinieblas....

Estos son sufrimientos de una naturaleza indescriptible, que o bien despiertan en el alma el deseo de escapar de este estado, o bien sólo intensifican los impulsos malignos y la llevan a buscar satisfacción también en ese reino, lo que significa sucumbir por completo a las fuerzas de las tinieblas. Sin embargo, incluso aquellas almas que no abandonaron la vida terrenal en este estado pecaminoso, sino cuyas vidas estuvieron desprovistas de amor e indiferentes a todo lo espiritual, se encuentran en una situación extremadamente aflictiva, pues también son indescriptiblemente atormentadas por las tinieblas, que a veces dan paso a un estado crepuscular cuando el alma aún no está completamente endurecida, de modo que también anhela la luz, pues solo el deseo puede llevarla a ella.

Pero a todas las almas les falta la fuerza para querer lo correcto.... y, según la ley desde la eternidad, no se les puede brindar ayuda si ellas mismas no la desean. La obra de misericordia de Dios no termina cuando el alma abandona el cuerpo terrenal, pero lo que dejó desaprovechado en la Tierra, aunque lo poseyó en abundancia, tiene que adquirirlo primero en el más allá, y es demasiado débil para eso.... Imaginaos siempre a seres extremadamente débiles e indefensos que sufren indescriptiblemente y dependen de ayuda para liberarse de su sufrimiento.... sentirían una inmensa compasión por estos seres si pudierais verlos en su necesidad.

Y todos vosotros tenéis almas allá cuya condición desconocéis cuando entraron en el reino espiritual.... todos vosotros habéis perdido seres queridos a causa de la muerte.... Por lo menos recordad de estas almas y ayudadlas, porque la más pequeña obra de Redención por ellas trae consigo más Redención, y vosotros habéis contribuido enormemente a ello. Y sólo podéis ayudarlas mediante el recuerdo amoroso y la oración, a través de la intercesión por estas almas, que, si bien, aún no las libera de su tormento, pero les da la fuerza para que el alma pueda cambiar su voluntad y aspirar a la luz.

No puede ser redimida de su situación dolorosa en contra de su voluntad, pero para que ella pueda querer correctamente, es necesario vuestra intercesión; una oración que le ofrezcáis con amor tan pronto como os recordáis de ella. Porque debéis saber que el alma os pide ayuda en cuanto intervenga en vuestros pensamientos, que las almas os rodean constantemente, esperando vuestra ayuda, y que no debéis apartar regañadientes los pensamientos sobre los difuntos si no queréis intensificar sus tormentos....

Para no perjudicaros a vosotros ni a vuestro libre albedrío, el destino de estas almas permanece oculto para vosotros. Existen dos mundos en los que vosotros y las almas difuntas os encontráis. Se ha trazado un límite y se os impide ver su mundo, pero que, sin embargo, existe, y podéis enviarles mucho amor desde vuestro mundo, lo cual tendrá un efecto de tal manera y de tal medida que innumerables almas podrán escapar de su condición. Recordad a menudo a estas pobres almas y no las dejéis pasar desapercibidas en su necesidad, pues lo que hagáis por ellas con amor compasivo será generosamente recompensado, pues ya recibiréis ayuda espiritual en la Tierra a través de todas las almas que ha pasado de la oscuridad a la luz....

amén