• Back

VOLJU NE ODREĐUJE PREDISPOZICIJA, NEGO LJUBAV....

Vama je samima prepušteno kamo vi usmjeravate svoju volju, iako vam je kroz Moju Riječ dobro savjetovano kakav rezultat za vas donosi svako usmjerenje volje. No, čak ni Moja Riječ vas ne prisiljava, budući ju vi također opet možete prihvatiti ili odbaciti, prema vašim nazorima [[(naravi, sklonostima)]] i vašoj ljubavi. Jer ljubav određuje vašu volju.... Vi ćete uvijek ljubiti ono čemu težite, bilo to dobro ili loše, vaša žudnja je na to usmjerena, a tako i vaša volja.... dobra ili zla.... Vi ćete uvijek osjećati ljubav prema onome što vi žudite, no da li je ljubav dobro ili loše usmjerena, to određuje vaš duhovni razvoj. Vi sada možete prigovoriti da je ljubav položena u čovjeka, da se i ljubav prema zlu rađa u srcu, te da je čovjek stoga žrtva u njemu latentnih [[(drijemajućih)]] žudnji. A ta je primjedba u određenoj mjeri opravdana.... da u čovjeku počivaju svi nagoni i žudnje, koji u pojedinačnim pred-stadijima u zakonu prisile još nisu bili prevladani, da te nagone stoga čovjek donosi sa sobom u zemaljski život, kako bi ih sada pobijedio i potpuno odložio. Ove osobine su stoga prisutne u čovjeku i otuda također stalno pobuđuju žudnje. One žele ispunjenje i često su tako moćne u čovjeku, da one njime potpuno vladaju. Borba protiv takvih žudnji je često teška, no zbog toga je čovjek od Mene dobio razum, da on može promisliti nad svojim osjetima, kako bi odgovarajuće postupio prema njima. Pogrešno je reći da čovjek mora postupati tako kako odgovara njegovoj predispoziciji.... baš kao da je on bio stvoren bez razuma i da se osjeća instinktivno nagonjen....

No, budući da je njemu u zemaljskom životu ponuđeno dovoljno prilika da prikupi znanje, budući da je njemu dana smjernica kroz Moju Zapovijed Ljubavi, budući da on u sebi ima tihog opominjatelja i upozorivača, koji ga uvijek upućuje na Moju volju, i budući da on sada može o svemu promisliti, tako da leži jedino na njegovoj volji, da sam sa sobom izbori bitku, ako je ona potrebna, ako su njegove žudnje suprotstavljene onome što bi on trebao učiniti prema unutarnjoj spoznaji.... Da on to ne bi mogao, isključeno je, jer ozbiljna volja njemu jamči i priljev snage, no slaba volja će podbaciti. I iznova je samo jedno potrebno kako bi se osnažila slaba volja.... vjera u Isusa Krista.... Zapravo, baš ljudi koji su još snažno opterećeni osobinama iz njihovih pred-stadija, neće imati vjeru u Isusa Krista, no ukoliko se oni time pozabave samo razumski, oni već objavljuju volju da proniknu Istinu, i to im pomaže da pronađu ispravno rješenje.... Ali, gdje je pitanje o Isusu Kristu odbačeno bez promišljanja, gdje se ljudi ne potrude oko odgovora, upravo tamo je i volja očigledno usmjerena nadolje, i tamo je čovjek često žrtva sila odozdo, no on i sam to želi, a za to nije kriva njegova predispozicija. Jer, čovjek može htjeti u oba smjera, inače se ne bi moglo govoriti o slobodnoj volji. A, svaki čovjek može i treba jednom postaviti pitanje o svojemu životnom zadatku.... Za to je njemu bio dan razum....

AMEN

Não disposição, mas o amor determina a vontade....

É a todos vós que cabe dirigir a vossa vontade, embora a Minha Palavra certamente vos indique o sucesso que cada direcção de vontade trará para vós. No entanto, mesmo a Minha Palavra não o obriga, porque também o pode aceitar ou rejeitar novamente de acordo com a sua natureza e o seu amor. Pois o amor determina a sua vontade.... Amará sempre aquilo por que se esforça, quer seja bom ou mau; o seu desejo é dirigido para ele, e assim a sua vontade é também.... o bem ou o mal. Sentirá sempre amor pelo que deseja, mas se o amor é bem ou mal dirigido determina o seu desenvolvimento espiritual. Agora pode certamente objectar que o amor é colocado no ser humano, que o amor do mal também nasce no coração e que o ser humano é, portanto, vítima dos desejos que nele adormecem. E esta objecção é até certo ponto justificada.... de que todos os instintos e desejos repousam no ser humano que ainda não foram superados nas fases preliminares individuais da lei da compulsão, de que o ser humano traz consigo estes instintos para a vida terrena a fim de agora os conquistar e de os descartar completamente. Estas qualidades estão, portanto, presentes no ser humano e, por isso, estimulam sempre os desejos. Querem realização e muitas vezes tornam-se tão poderosos no ser humano que o dominam completamente. A luta contra tais desejos é muitas vezes difícil, mas o ser humano recebeu de Mim o intelecto para pensar nos seus sentimentos a fim de tomar as medidas adequadas contra eles. É errado dizer que o ser humano tem de agir de acordo com a sua disposição se foi criado sem intelecto e se sentiu instintivamente impelido.

Mas como lhe foi dada oportunidade suficiente na vida terrena para reunir conhecimentos, uma vez que lhe é dada uma orientação através dos Meus mandamentos de amor, uma vez que tem dentro de si um admoestador e um admoestador silencioso que o aponta sempre para a Minha vontade, e uma vez que agora pode pensar em tudo, cabe agora apenas à sua vontade travar uma batalha consigo mesmo quando é necessário, quando os seus desejos resistem ao que deve fazer de acordo com a realização interior.... Que ele não o poderia fazer está fora de questão, pois uma vontade sincera também lhe assegura o uso da força, mas uma vontade fraca falha.... E mais uma vez, só uma coisa é necessária para fortalecer uma fraca vontade.... a fé em Jesus Cristo.... As pessoas que ainda estão muito carregadas de idiossincrasias das suas fases anteriores não terão certamente fé em Jesus Cristo, no entanto, se apenas lidarem com ela intelectualmente, já anunciarão a sua vontade de sondar a verdade e serão ajudadas a encontrar a solução certa.... Mas onde a pergunta sobre Jesus Cristo é rejeitada sem hesitação, onde não é feito nenhum esforço para encontrar uma resposta, é aí que a vontade é obviamente dirigida para baixo, e aí o ser humano será certamente uma vítima das forças vindas de baixo, mas ele próprio a quer e não é a sua disposição que é culpado. Para o ser humano pode querer em ambos os sentidos, caso contrário não se poderia falar de livre arbítrio. E cada pessoa pode e deve uma vez fazer a si própria a pergunta sobre a sua tarefa de vida terrena.... Para este efeito, foi-lhe dado intelecto...._>Ámen