• Back

OSOBNOST SVAKE DUŠE....

Kada je Moja stvaralačka volja postala aktivna Moja mudrost je također ostvarila sprovođenje svega toga što su Moja Ljubav i snaga bili stvorili; Ja Sam vidio proces razvoja palih duhovnih bića baš kao i djelomično padanje nazad u bezdan, vidio Sam bezbrojna mnoštva izvorno stvorenih bića kako se bore jedno sa drugim u svemiru. Vidio Sam sotonske akcije svugdje u duhovnom kraljevstvu i u zemaljsko-materijalnim tvorevinama.... Vidio sam uspon i pad, vidio Sam neprestano promjenjive oblike i Moja mudrost je prepoznala najjasnije kako će golemi rad iskupljenja biti uspješan jednog dana, što je Mojoj Ljubavi pružilo užitak i time je Moja volja bila neprestano aktivna. Predvidio Sam ispunjenje vječnost prije.... ipak također Sam vidio bezbroj izvorno stvorenih duhova koji bi bili ostali Meni protivni i treba im beskrajno dugo vrijeme prije nego Mi se predaju bez otpora. Ali ovo Meni nije stvaralo problem jer za Mene vrijeme ne postoji, samo ako Ja jednog dana postignem Moj cilj. Ipak plan iskupljenja za ove duhove koji ostaju u protivnosti Meni značajno odstupa od onog za manje ukrućena duhovna bića, jer raniji potrebuju nekoliko beskonačno dugih perioda razvoja prije njihova konačnog iskupljenja, i svaki predstavlja različiti proces iskupljenja nego prethodeći. Jer grijeh se nastavlja povećavati što je češće slobodna volja zloupotrebljena, i konačni stadij kao ljudsko biće takođe osigurava duhovno biće sa svjesnošću, budući ga Ja obdarujem sa inteligencijom vrlinom koje on može razlučitvati između ispravnog i pogrešnog. Prije nego duša ljudskog bića može biti formirana supstance pojedinačne duše su morale učinkovito putovati kroz sve tvorevine, duša će sakupiti sve sićušne čestice koje su jednom pripadale slobodnom duhovno stvorenom prvobitnom biću, i ovo prvobitno biće iznova prima, kao ljudsko biće, samo-svjesnost koju ono više nije posjedovalo tijekom pripremih stadija razvoja. Onda će duša nastaviti ostati samo-svjesno pojedinačno biće u duhovnom kraljevstvu, premda će onda ona raditi i stvarati u sjedinjenju sa jednako zrelim dušama.... Ona će sebe prepoznati s obzirom na ono što je jednom bila i neopisivo je sretna u ovoj samo-svjesnosti. Ali konačni ispit zemaljskog života može, premda on nije pretežak, također proći neispunjen [[(tj. čovjek može podbaciti na njemu)]]; u tom slučaju Moje djelo iskupljenja nije bilo moguće tijekom jednog kursa razvoja i biće će morati proći kroz drugi i daleko teži proces razvoja, ono mora još jednom uzeti prebivalište u novim materijalnim tvorevinama, duša će biti iznova razložena na nebrojene male čestice i, zavisno o njezinoj prirodi, začeta u različitim čahurama još jednom i staza višeg razvoja će iznova započeti.

Duša koja me napusti kao ljudsko biće umnaža njezin grijeh jako mnogo puta i mora prema tome također trpjeti značajno više nego tijekom pojedinačnih razvojnih stadija prethodnog perioda. Ipak čak onda će Moja beskonačna Ljubav biti iznova na djelu kako bi pomogla ovoj duši uzdići se, tako da, na kraju njezina zemaljskog napretka u zakonu prisile nanovo-sakupljena duša može sebe utjeloviti u tijelu od mesa u svrhu prolaženja konačnog ispita volje na ovoj Zemlji. Premda u kasnijem stanju zrelosti ova duša može bez ikakve dvojbe pogledati nazad na jedan sasvim drugačiji zemaljski napredak nego onaj perioda prije, unatoč tome ona ostaje isto duhovno biće ali će jedino sebe prepoznati kao takvo kada dosegne specifičan stupanj svjetla kada ona primi iznova njezino prošlo pamćenje. Svaka duša pri ulasku u duhovno kraljevstvo nakon njezine fizičke smrti uvijek ostaje ono što jeste i može se nastaviti uzdizati neprestano više i, u sjedinjenju sa jednako zrelim bićima, donijeti sreću bezbrojnim bićima na Zemlji baš kao i u duhovnim kraljevstvu; ali ona uvijek ostaje isto biće i neće nikada iznova izgubiti njezinu samo-svjesnost. Ako, međutim, ona siđe u bezdan, njezino će razmišljanje postati zbunjeno, ona više ne prepoznaje sebe i ako se spusti do najniže točke ona se opet može ukrutiti u tvrdu materiju, time započinjući još jednom proces razvoja u novim tvorevinama na Zemlji. Biće jedino sebe prepoznaje tijekom specifičnog stupnja zrelosti, i ovaj stupanj zrelosti je bio postignut čim je duši dozvoljeno utjeloviti sebe kao ljudsko biće, naračun čega je ljudsko biće u jasnom posjedovanju samo-svjesnosti koju duša više neće iznova izgubiti ukoliko ona iznova ne siđe u vrloduboku tamu, gdje više ne može sebe prepoznati kao ono što jeste i što je bila. Ja ću sakupiti iznova svako duhovno biće koje je jednom zastranilo, Ja ga želim povratiti u isto stanje kakvo je jednom proizašlo iz Mene. Ja želim privući k Mojem srcu kompletno slobodna, najviše savršena anđeoska bića koja gore sa Ljubavlju i Ja ću postići ovaj cilj čak ako su potrebne vječnosti za to, jer Moja Ljubav, mudrost i moć su bez ograničenja i Moja stvaralačka volja neće nikada dokončati sve dok posljednje duhovno biće nije iskupljeno i nije postalo Moje dijete.

AMEN

Individualidade das almas individuais....

Quando a Minha vontade de criação se tornou activa, a Minha sabedoria também viu o sucesso de tudo o que o Meu amor e força tinham criado; vi o curso do desenvolvimento do espiritual caído, também vi a recaída parcial no abismo, vi um exército sem fim de espíritos originalmente criados a lutar uns contra os outros no universo. Vi a actividade demoníaca em toda a parte no reino espiritual e nas criações de natureza material terrestre. Vi os altos e baixos, vi formas em constante mudança, e a Minha sabedoria reconheceu muito levemente o imenso trabalho da Salvação como outrora trazendo sucesso, sobre o qual o Meu amor se regozijava e por isso a Minha vontade estava continuamente activa de forma criativa. Previ o sucesso desde a eternidade.... mas também vi os incontáveis espíritos originalmente criados que me resistiram e precisaram de um tempo infinitamente longo antes de se renderem a Mim sem resistência.... Mas isto não me assustou, pois o tempo está desligado para Mim se eu só atingir o Meu objectivo uma vez. Contudo, o plano de Salvação para este ser espiritual que persiste na resistência a Mim diverge consideravelmente do do ser espiritual menos endurecido, pois este último necessita de vários períodos infinitamente longos de desenvolvimento até à sua redenção final, e cada um deles significa um processo de Salvação diferente do anterior. Pois o pecado aumenta sempre quanto mais frequentemente o livre arbítrio é abusado, e a fase final como ser humano também traz o conhecimento do ser espiritual, porque lhe dou o intelecto em virtude do qual ele pode distinguir o certo do errado. Até que a alma de um ser humano possa ser formada, todas as criações devem ter sido vagueadas, por assim dizer, pelas substâncias individuais da alma, a alma juntou todas as suas pequenas partículas que outrora pertenceram a um ser original criando em liberdade espiritual, e como ser humano este ser original recebe novamente a consciência I que já não possuía nas fases preliminares de desenvolvimento. Mesmo assim, continua a ser um indivíduo consciente de si próprio no reino do além, embora depois crie e trabalhe em união com seres espirituais igualmente maduros. Também se reconhece a si próprio como aquilo que em tempos foi e é indescritivelmente feliz nesta auto-consciência.

Mas a última prova de vida terrestre também pode, embora não seja muito difícil, não ser passada, e então o Meu acto de Salvação não foi possível num curso de desenvolvimento, e o ser tem de passar por um segundo, muito mais difícil processo de redenção, tem de voltar a residir em novas criações de tipo material, e de facto, a alma será novamente dissolvida em inúmeras pequenas partículas e, dependendo da sua natureza, será novamente gerada em diferentes formas, e o curso de desenvolvimento ascendente recomeçará. Uma alma que se tornou apóstata de Mim como ser humano, aumentou agora muitas vezes o seu pecado de apostasia de Mim e deve agora, compreensivelmente, sofrer consideravelmente mais do que nas fases individuais de desenvolvimento do período anterior. No entanto, o meu amor ilimitado está novamente em acção para ajudar esta alma a ascender, para que no fim do curso terreno da lei da compulsão a alma, que agora se encontrou novamente, possa encarnar-se no corpo de carne com o propósito de passar o último teste da vontade nesta terra. Embora esta alma possa mais tarde, no seu estado de maturidade, olhar para trás num curso na terra completamente diferente do do período anterior, ainda é o mesmo ser espiritual, mas só se reconhece como tal num certo estado de luz, onde lhe é dado o recolhimento. Cada alma que entra no reino do além após a morte do seu corpo permanece o que é e pode sempre ascender cada vez mais alto e fazer inúmeros seres felizes na terra, bem como no reino espiritual com e em unidade com o mesmo ser espiritual; mas permanece sempre o mesmo ser e nunca perderá a sua autoconsciência. Mas se afundar no abismo, o seu pensamento também se tornará confuso, deixará de se reconhecer a si próprio e poderá endurecer de novo em substância sólida no máximo afundamento, recomeçando assim o curso do desenvolvimento em novas criações de terra. O ser só se reconhece a si próprio num certo grau de maturidade, e este grau de maturidade é atingido assim que a alma se permite encarnar como um ser humano, razão pela qual o ser humano tem uma autoconsciência clara que a alma não perderá a menos que caia de novo na mais profunda escuridão, onde já não se pode reconhecer a si próprio como o que é e o que foi. Recolho para Mim todas as coisas espirituais que outrora se perderam, quero recuperá-las tal como se originaram de Mim. Quero atrair ao Meu coração seres angélicos completamente livres que estão na mais alta perfeição e brilham com amor, e alcançarei este objectivo mesmo que as eternidades o ultrapassem, pois o Meu amor, sabedoria e poder são ilimitados e a Minha vontade de criação nunca cessará até que o último ser espiritual tenha sido redimido e se torne o Meu filho...._>Ámen