• Back

OSOBNOST SVAKE DUŠE....

Kada je Moja stvaralačka volja postala aktivna Moja mudrost je također ostvarila sprovođenje svega toga što su Moja Ljubav i snaga bili stvorili; Ja Sam vidio proces razvoja palih duhovnih bića baš kao i djelomično padanje nazad u bezdan, vidio Sam bezbrojna mnoštva izvorno stvorenih bića kako se bore jedno sa drugim u svemiru. Vidio Sam sotonske akcije svugdje u duhovnom kraljevstvu i u zemaljsko-materijalnim tvorevinama.... Vidio sam uspon i pad, vidio Sam neprestano promjenjive oblike i Moja mudrost je prepoznala najjasnije kako će golemi rad iskupljenja biti uspješan jednog dana, što je Mojoj Ljubavi pružilo užitak i time je Moja volja bila neprestano aktivna. Predvidio Sam ispunjenje vječnost prije.... ipak također Sam vidio bezbroj izvorno stvorenih duhova koji bi bili ostali Meni protivni i treba im beskrajno dugo vrijeme prije nego Mi se predaju bez otpora. Ali ovo Meni nije stvaralo problem jer za Mene vrijeme ne postoji, samo ako Ja jednog dana postignem Moj cilj. Ipak plan iskupljenja za ove duhove koji ostaju u protivnosti Meni značajno odstupa od onog za manje ukrućena duhovna bića, jer raniji potrebuju nekoliko beskonačno dugih perioda razvoja prije njihova konačnog iskupljenja, i svaki predstavlja različiti proces iskupljenja nego prethodeći. Jer grijeh se nastavlja povećavati što je češće slobodna volja zloupotrebljena, i konačni stadij kao ljudsko biće takođe osigurava duhovno biće sa svjesnošću, budući ga Ja obdarujem sa inteligencijom vrlinom koje on može razlučitvati između ispravnog i pogrešnog. Prije nego duša ljudskog bića može biti formirana supstance pojedinačne duše su morale učinkovito putovati kroz sve tvorevine, duša će sakupiti sve sićušne čestice koje su jednom pripadale slobodnom duhovno stvorenom prvobitnom biću, i ovo prvobitno biće iznova prima, kao ljudsko biće, samo-svjesnost koju ono više nije posjedovalo tijekom pripremih stadija razvoja. Onda će duša nastaviti ostati samo-svjesno pojedinačno biće u duhovnom kraljevstvu, premda će onda ona raditi i stvarati u sjedinjenju sa jednako zrelim dušama.... Ona će sebe prepoznati s obzirom na ono što je jednom bila i neopisivo je sretna u ovoj samo-svjesnosti. Ali konačni ispit zemaljskog života može, premda on nije pretežak, također proći neispunjen [[(tj. čovjek može podbaciti na njemu)]]; u tom slučaju Moje djelo iskupljenja nije bilo moguće tijekom jednog kursa razvoja i biće će morati proći kroz drugi i daleko teži proces razvoja, ono mora još jednom uzeti prebivalište u novim materijalnim tvorevinama, duša će biti iznova razložena na nebrojene male čestice i, zavisno o njezinoj prirodi, začeta u različitim čahurama još jednom i staza višeg razvoja će iznova započeti.

Duša koja me napusti kao ljudsko biće umnaža njezin grijeh jako mnogo puta i mora prema tome također trpjeti značajno više nego tijekom pojedinačnih razvojnih stadija prethodnog perioda. Ipak čak onda će Moja beskonačna Ljubav biti iznova na djelu kako bi pomogla ovoj duši uzdići se, tako da, na kraju njezina zemaljskog napretka u zakonu prisile nanovo-sakupljena duša može sebe utjeloviti u tijelu od mesa u svrhu prolaženja konačnog ispita volje na ovoj Zemlji. Premda u kasnijem stanju zrelosti ova duša može bez ikakve dvojbe pogledati nazad na jedan sasvim drugačiji zemaljski napredak nego onaj perioda prije, unatoč tome ona ostaje isto duhovno biće ali će jedino sebe prepoznati kao takvo kada dosegne specifičan stupanj svjetla kada ona primi iznova njezino prošlo pamćenje. Svaka duša pri ulasku u duhovno kraljevstvo nakon njezine fizičke smrti uvijek ostaje ono što jeste i može se nastaviti uzdizati neprestano više i, u sjedinjenju sa jednako zrelim bićima, donijeti sreću bezbrojnim bićima na Zemlji baš kao i u duhovnim kraljevstvu; ali ona uvijek ostaje isto biće i neće nikada iznova izgubiti njezinu samo-svjesnost. Ako, međutim, ona siđe u bezdan, njezino će razmišljanje postati zbunjeno, ona više ne prepoznaje sebe i ako se spusti do najniže točke ona se opet može ukrutiti u tvrdu materiju, time započinjući još jednom proces razvoja u novim tvorevinama na Zemlji. Biće jedino sebe prepoznaje tijekom specifičnog stupnja zrelosti, i ovaj stupanj zrelosti je bio postignut čim je duši dozvoljeno utjeloviti sebe kao ljudsko biće, naračun čega je ljudsko biće u jasnom posjedovanju samo-svjesnosti koju duša više neće iznova izgubiti ukoliko ona iznova ne siđe u vrloduboku tamu, gdje više ne može sebe prepoznati kao ono što jeste i što je bila. Ja ću sakupiti iznova svako duhovno biće koje je jednom zastranilo, Ja ga želim povratiti u isto stanje kakvo je jednom proizašlo iz Mene. Ja želim privući k Mojem srcu kompletno slobodna, najviše savršena anđeoska bića koja gore sa Ljubavlju i Ja ću postići ovaj cilj čak ako su potrebne vječnosti za to, jer Moja Ljubav, mudrost i moć su bez ograničenja i Moja stvaralačka volja neće nikada dokončati sve dok posljednje duhovno biće nije iskupljeno i nije postalo Moje dijete.

AMEN

De individualiteit van de ziel I

Toen Mijn scheppingswil werkzaam werd, zag Mijn Wijsheid ook de afloop van alles wat Mijn Liefde en Kracht geschapen had. IK zag de ontwikkelingsgang van het gevallen geestelijke, IK zag ook de gedeeltelijke terugval in de diepte. IK zag een leger van oergeschapen geesten strijdend tegen elkaar in het heelal. IK zag de demonische activiteiten overal in het rijk der geesten en in de scheppingen van aards materiële aard. IK zag de ups en downs - IK zag vormen die voortdurend veranderden. En Mijn Wijsheid zag allerduidelijkst het ontzaglijke Verlossingswerk dat eens succes zou opleveren, waarover Mijn Liefde zich verheugde en daarom was Mijn Wil aanhoudend scheppend bezig.

IK voorzag dus het welslagen al van eeuwigheid. Maar IK zag ook de ontelbare oergeschapen zich tegen MIJ verzettende geesten, die een oneindig lange tijd nodig hebben voordat zij zich zonder weerstand aan MIJ overgeven.

Dit maakte MIJ echter niet verdrietig, want de tijd komt bij MIJ niet in aanmerking,als IK maar eenmaal Mijn doel bereik. Toch wijkt het Verlossingsplan voor dàt geestelijke dat zich tegen MIJ blijft verzetten aanmerkelijk af van dat van het minder verharde geestelijke. Want de eersten hebben meerdere eindeloos lange ontwikkelingsperioden nodig tot hun uiteindelijke verlossing, en elke periode betekent een ander verlossingsproces dan dat van het voorafgaande. Want de zonde wordt steeds groter hoe vaker de vrije wil misbruikt wordt en het eindstadium als mens verschaft het geestelijke wezen ook het inzicht, omdat IK hem het verstand gegeven heb tengevolge waarvan hij recht van onrecht kan onderscheiden.

Totdat de ziel van een mens gevormd kan worden, moeten de afzonderlijke zielesubstanties door alle scheppingen zijn gegaan. De ziel heeft dan al haar partikeltjes die eens bij een in geestelijke vrijheid scheppend oerwezen behoorden, bijeen gezocht. En dit oerwezen ontvangt als mens dan ook weer het ikbewustzijn,dat het in de voorstadia van zijn ontwikkeling niet meer bezat.

De ziel blijft dan ook in het rijk hierna een zich zelfbewust individu, ofschoon het dan in vereniging met even rijpe geesten scheppend werkt. Ze herkent zichzelf ook als dat wat ze eenmaal was en is onbeschrijflijk zalig in dit ik-bewustzijn.

De laatste proef in het leven op aarde kan echter ook - ofschoon die niet te zwaar is - niet doorstaan worden en dan is Mijn Verlossingswerk in een ontwikkelingsgang niet mogelijk geweest - en moet het wezen een tweede, veel zwaarder verlossingsproces doormaken. (geen re–incarnatie = opm.v.d.uitgever). Het moet weer in nieuwe scheppingen van stoffelijke aard zijn verblijf nemen. De ziel wordt weer opgelost in ontelbare partikeltjes en naar gelang hun hoedanigheid weer in verschillende vormen ingelijfd, en de ontwikkelingsgang begint weer opnieuw.

Een als mens van MIJ afgevallen ziel heeft nu haar zonde van afvalligheid veelvoudig vergroot, en moet nu begrijpelijkerwijze meer lijden dan in de afzonderlijke ontwikkelingsstadia van de voorafgaande periode. Maar toch is ook nu Mijn onbegrensde Liefde aan het werk om deze ziel te helpen opwaarts te gaan, zodat nu ook weer aan het einde van de aardse weg die stond onder de wet van "je-moet" de ziel die zichzelf heeft teruggevonden zich weer in het vlees kan belichamen. met het doel de laatste wilsproef op deze aarde te doorstaan.

Deze ziel kan wel later, na voltooid te zijn, op een geheel andere aardse levensweg terug zien dan op die die er in de voorafgaande periode is geweest, toch is zij hetzelfde geestelijke wezen als hetwelk ze zich echter pas herkent in een bepaalde staat van licht, waarin haar de herinnering aan vroeger wordt gegeven. De ziel die na haar lichamelijke dood het hiernamaals ingaat, blijft wat zij is en kan steeds hoger en hoger stijgen. Zij kan met en in vereniging met gelijkgezinde geesten ontelbare wezens op de aarde en ook in het geestelijke rijk zalig maken. Ze blijft echter steeds hetzelfde wezen en haar ikbewustzijn zal zij niet meer verliezen.

Zinkt zij echter in de diepte dan wordt ook haar denken verward. Zij herkent zichzelf niet meer en kan bij'n totaal wegzinken weer tot vaste substantie verharden, dus weer de ontwikkelingsgang beginnen in nieuwe scheppingen van de aarde.

Alleen in een bepaalde graad van rijpheid herkent het wezen zichzelf. En deze rijpheidsgraad is bereikt zodra de ziel zich kan belichamen als mens. Om welke reden dus de mens een helder ik-bewustzijn heeft dat de ziel ook niet meer verliest, tenzij ze weer in de diepste duisternis terugvalt waarin ze zichzelf niet meer herkent als dat wat ze is en wat ze was.

IK breng ME al het geestelijke weer bijeen dat eens verloren ging. IK wil het weer net zo terugwinnen als het van MIJ is uitgegaan. IK wil vrije, in hoogste volmaaktheid staande en van liefde gloeiende engelen aan Mijn Hart drukken en IK zal dit doel bereiken, ook al zullen er eeuwigheden mee gemoeid zijn, want Mijn Liefde, Wijsheid en Macht zijn onbegrensd en nooit zal Mijn Wil te scheppen stoppen, tot ook het laatste geestelijke wezen verlost is en Mijn kind geworden.

Amen