• Back

PRIČEST....

Jedenje kruha i ispijanje vina je znak onog što bi trebali činiti kako bi postali blaženi.... Vi morate konzumirati kruh i vino, to jest, morate vašoj duši dati hranu, tako što ćete gutati nebeski kruh sa njegovom snagom, prihvaćajući Moju Riječ i crpeći iz nje snagu, dakle, hraneći vašu dušu sa ishranom koja vam je ponuđena od gore od strane Moje ljubavi. Zbog toga vam želim objasniti da duša potrebuje onoliko hrane kao i tijelo i da mora biti hranjena na isti način kao i tijelo, konzumiranjem kruha i vina. Ipak konzumacija hrane za dušu nikada ne ovisi o izvanjskoj potrošnji kruha i vina....

To je bilo samo poređenje čija je namjera bila ilustrirati Mojim učenicima što su potrebovali i što bi trebali ponuditi njihovim bližnjima kako bi postigli blaženstvo. To se odnosi jedino na život duše, a činjenica da duša ne zahtjeva fizički kruh i fizičko vino je sasvim očigledna. Ja Sam stoga uvijek jedino imao na umu vaš duhovni život, Ja Sam jedino želio osigurati vaš duševni život i prema tome neću zahtjevati izvanjske formalnosti tamo gdje se namjesto toga u svoj iskrenosti traži prehrana za dušu. Vaša glad i žeđ za Mojom Riječju su, sami po sebi, dovoljni kako bi bili zadovoljeni sa kruhom života koji silazi sa neba, koji je u svoj istini Moje tijelo i Moja krv, a koji osigurava dušin opstanak, koji ju prožima sa snagom omogućavajući joj tako vječni život.... Izvanjski unos kruha i vina nikad ne može osigurati prehranu čovjekovoj duši ako on nema iskrenu žudnju za Mojom Riječju, ako ne želi biti nahranjen s Moje strane sa nebeskim kruhom. Jer jedino on će doći k meni i pričestiti se sa Mnom. On će Mi dozvoliti da mu govorim. On hrani dušu sa ishranom koja ju održava i čini sretnom. Posljedično tome, svatko tko samo uživa stvarni kruh i vino ne može tvrditi kako je Moj gost koji probavlja hranu za svoju dušu za Mojim stolom. Jedino je ljudska nezainteresiranost prema Mojoj Riječi učinila mogućim stvaranje tog nesporazuma Mojih Riječi i djelovanja, jer čim se ljudsko biće ozbiljno potrudi da bi postiglo život za njegovu dušu, on će automatski razumjeti značenje Mojih Riječi, i onda ni jedan čovjek neće nikad biti zadovoljan jedino sa vršenjem jednog izvanjskog čina.... koji svakoj osobi zdravog razuma izgleda kao figurativna poredba, što u stvari i jeste bio.... Činjenica da su ljudi Moje Crkve u početku također zadržali izvanjsku formalnost je bila opravdana, utoliko što su u njihovom iskrenon jedinstvu oni uvijek zamišljali Moje prisustvo, da su se doista okupljali u sijećanju na Mene i zajedno prihvaćali Moju Riječ.... I Ja Sam bio među njima i ispunio ih sa Svojim duhom, tako su oni u svoj istini bili Moji gosti sa kojima Sam se Pričestio.... Ja Sam prelomio kruh i ponudio im ga....

Oni su unutar sebe čuli Moju Riječ.... I prakticirali su istu, oni su također podjeljivali kruh.... obaviještavali su jedni druge o onome što Sam im otkrio kroz glas duha. Prvi učenici su razumjeli značenje izvanjskog simbola, pa ipak oni koji su slijedili nakon njih su već počeli pridavati veću važnost izvanjskom simbolu a tako je i ostalo, i jedino je nekolicina dokučila dublje značenje i sa Mnom blagovala Večeru, pošto se samo nekolicina sa Mnom povezala iznutra tako da imaju žudnju čuti Mene Osobno, da im je Moja Riječ tako ugodna i dragocjena da osjećaju glad i žeđ za njome, tako da ih mogu pozvati da se pričeste sa Mnom, da im mogu podijeliti nebeski kruh i osvježiti ih sa vinom istine za spasenje njihovih duša. Svatko tko je tako intimno povezan sa Mnom uvijek živi u 'sijećanju na Mene', on će uvijek dopustiti da budem Prisutan bez obzira gdje se nalazio i što radio, tako ću Ja uvijek biti prisutan sa njime kao gost za svakim stvarnim obrokom, on će Me uvijek pamtiti i žudjet će osjetiti Moje prisustvo kroz Moju Riječ.... on će biti tako prožet sa ljubavlju prema Meni da će također reći njegovim bližnjim ljudskim bićima i dijelit će ono što posjeduje, duhovne i zemaljske darove, pošto će se osjećati prisiljen na djelovanja ljubavi čim je iznutra u kontaktu sa Ljubavlju Osobno. Onda će njegova duša neprestano primati hranu i također ju neprestano podjeljivati, on će neprestano komunicirati, on će ostati u komunikaciji sa Mnom i također biti svjestan Mojeg prisustva.... Shvatite, vi ljudi, čin Pričesti nije samo stvar trenutka koji je samo (iz)vršen izvanjskim konzumiranjem kruha i vina; razumite da Ja očekujem više od samo privremene obaveze. Vaše srce mora biti potpuno pripremljeno za prihvaćanje Mene, jedan čin čišćenja tome treba prethoditi koji jedino zahtjeva život ljubavi, i čovjek koji ljubi će također žudjeti za znakom uzvraćene ljubavi, on će žudjeti za time da Mene Osobno čuje govoriti.... i na taj način će on najprije podjeljivati kako bi zauzvrat iz Moje ruke primio slastan dar.... Moja je Riječ kao hrana za dušu njemu nezamjenjiva. I ako on žudi za njom doista će biti nahranjen, on će jesti Moje tijelo i piti Moju krv.... Ja ću blagovati Večeru sa njime i on sa Mnom.

AMEN

Communion....

Desfrutar do pão e do vinho é o sinal do que se deve fazer se se quiser ser abençoado.... Tens de tomar pão e vinho, isto é, nutrir a tua alma incorporando o pão do céu com a sua força, recebendo a Minha Palavra e retirando a sua força, nutrindo assim a tua alma com o alimento do céu que o Meu amor te oferece. Queria fazer-vos compreender tudo isto, que a alma necessita tanto de alimento como o corpo e que tem de ser nutrida da mesma forma que o corpo, tomando pão e vinho. Mas a alimentação da alma nunca depende da alimentação externa com pão e vinho..... Isto foi apenas uma comparação para ilustrar aos Meus discípulos o que eles precisam e o que devem oferecer aos seus semelhantes, para que se tornem abençoados. Apenas diz respeito à vida da alma, e que a alma não precisa do fornecimento de pão e vinho terreno é claro. Mas só tive a vossa vida espiritual em mente, só quis assegurar-vos a vida da alma e por isso não vou exigir uma fórmula externa onde o alimento para a alma seja seriamente procurado. Só a fome e a sede da Minha Palavra é suficiente para se satisfazer com o pão da vida que vem do céu, que é na verdade a Minha carne e o Meu sangue, que assegura a existência da alma, que flui através dela com força e assim lhe dá a vida eterna.... Ninguém pode alimentar a alma através do consumo externo de pão e vinho, se não desejar a Minha Palavra no seu coração mais profundo, se não desejar ser alimentado por Mim com o pão do céu. Pois só ele vem ter comigo e janta comigo quem me deixa falar com ele, quem alimenta a sua alma com o alimento que a sustenta e a faz feliz.

E por isso ninguém pode sentir-se como Meu convidado através do consumo externo de pão e vinho que é alimentado com alimento para a sua alma à Minha mesa. Só a tibieza das pessoas em relação à Minha Palavra poderia resultar nesta má compreensão das Minhas Palavras e acções, pois assim que o ser humano estiver seriamente preocupado com a vida da sua alma compreenderá automaticamente o significado das Minhas Palavras, e então uma pessoa nunca ficará satisfeita com uma aparência exterior que só aparecerá a cada pessoa pensativa como uma comparação figurativa, como realmente era. O facto de as pessoas da Minha Igreja também se terem mantido na forma exterior nos primeiros tempos justificava-se, na medida em que me visualizavam sempre em estreita união, que se reuniam verdadeiramente em memória de Mim e recebiam a Minha Palavra em comunhão.... E eu estava no meio deles e enchi-os com o Meu espírito, assim eles estavam na verdade Os meus convidados com quem jantei.... (23.11.1948) Parti o pão e dei-lho.... A minha palavra ressoou neles.... E eles praticaram o mesmo, também partilharam o pão uns com os outros.... trocaram o que lhes dei a conhecer através da voz do Espírito. Os primeiros discípulos compreenderam o significado do sinal externo, mas aqueles que o seguiram já atribuíam maior importância ao sinal externo, e foi assim que ele permaneceu, e apenas alguns captam o significado profundo e participam verdadeiramente na Ceia do Senhor comigo, porque apenas alguns estão tão intimamente unidos a Mim que eles desejam ouvir Mim mesmo, que a Minha Palavra é tão preciosa e valiosa para eles que têm fome e sede dela, para que eu possa convidá-los a jantar comigo, para que eu possa distribuir-lhes o pão do céu e refrescar-lhes a alma com o vinho da verdade para a salvação. Qualquer pessoa que esteja tão intimamente unida a Mim vive sempre 'na Minha lembrança', deixa-me estar sempre presente onde quer que fique e faça o que fizer, assim também Me terá como convidado em cada refeição terrena, lembrar-se-á sempre de Mim e desejará sempre sentir a Minha presença através da Minha Palavra.... ele será tão permeado de amor por Mim que também informará os seus semelhantes, que distribuirá o que possui a si próprio, dons espirituais e terrenos, porque é instado a fazer actos de amor assim que estiver interiormente unido ao Amor em si. A sua alma recebe então constantemente alimento e também distribui constantemente alimento, e ele comunicará constantemente, habitará na Minha comunhão e também estará consciente da Minha presença.... Compreendei, vós, humanos, que o acto de comunhão não é apenas uma questão momentânea que se realiza através do mero consumo externo de pão e vinho; compreendei que necessito mais do que apenas uma devoção dependente do tempo. O vosso coração deve estar completamente preparado para a Minha aceitação, um acto de purificação deve ter sido realizado de antemão, o que só requer uma vida de amor, e uma pessoa amorosa desejará então também um sinal de amor recíproco, desejará ouvir Mim mesmo.... assim, ele próprio o distribuirá primeiro para depois receber um delicioso presente em troca da Minha mão novamente.... A minha palavra, que lhe é indispensável como alimento para a alma. E se ele o desejar, também ficará satisfeito, comerá a Minha carne e beberá a Minha.... Eu vou jantar com ele e ele com Me...._>Ámen