• Back

KAJANJE DUŠE U ONOSTRANOM....

Neizmjerno je opterećujuće za dušu u onostranom biti svjesna da je sama uzrokovala svoju situaciju, te da je lišena svake mogućnosti da iz vlastite snage promijeni svoje stanje. Ovu svjesnost međutim, ona ima tek onda, kada se u njoj pojavi želja da sebi stvori poboljšanje. Ona je prethodno ravnodušna [[(apatična)]], ne stremi ni naviše ni naniže, osjeća samo muku bez premca, i potpuno je bezvoljna, sve dok joj, kroz pomoć svjetlosnih bića koja joj prilaze prerušena, opet nije pružena mogućnost da se susretne s drugim dušama, i onda se u njoj probudi nagon da dođe u drugo okruženje, u vjeri da će onda i umaći mučnom stanju. I tek onda je njoj jasno da ona mora nadoknaditi ono što je na Zemlji propustila, da ona mora djelovati u Ljubavi. A sada ona prepoznaje i svoj vlastiti prazni hod na Zemlji, a kajanje nad mnogim neiskorištenim prilikama je nadasve duboko. Uz dobru volju će ona uskoro osjetiti poboljšanje, jer čim ona osjeti kajanje, ona također koristi svaku priliku da se Ljubav-no aktivira naspram potrebitih duša, budući se duša koja je otvrdnula, okreće više prema dolje, i nikada ne osjeća kajanje nad njenom vlastitom krivicom, jer jedna takva duša, zbog utjecaja zlih sila, nikada ne može sagledati svoju nepravednost, a otuda ne pronalazi ni pokajanje. Tek spoznaja njene krivice može potaknuti dušu na stremljenje naviše. A onda započinje i Ljubav-no djelovanje, koje joj donosi snagu za uspon. Svjesnost svoje krivice je uvijek posljedica suosjećanja [[(supatništva)]] s dušama koje poput nje moraju trpjeti mučno stanje, a ovaj poticaj duši već donosi pomoć svjetlosnih bića, koja sada ne sustaju dok nije pronašla put uvis, i pristupila. A što duša dalje napreduje u spoznaji, to gorljivije nastavlja Ljubav-nu aktivnost u onostranom, i pruža pomoć svima onima koji su još ispod nje, jer ona poznaje njihove muke, i želi im pomoći ublažujući ih. A ova Ljubav-na aktivnost čini da postane slabije njeno vlastito kajanje, budući ona sada ipak ima priliku također još sazrjeti, pa čak i ako ona nikada ne može postići najviši stupanj, dijeteštvo Božje, koje jedino može biti stečeno kroz Ljubav-no življenje na Zemlji, no ona je ipak blagoslovljena u svjesnosti da Bogu, Kojega ona sada ljubi iznad svega, može služiti do u svu vječnost.

AMEN

Arrependimento da alma na vida após a morte....

Para a alma no além, a consciência de ter causado a sua própria situação e de ser privada de qualquer possibilidade de mudar a sua condição pelos seus próprios esforços é imensamente pesada. Mas só tem esta consciência quando nela surge o desejo de criar uma melhoria. Antes de ser apática, não se esforça nem para cima nem para baixo, apenas sente uma agonia sem paralelo e está completamente sem vontade até que, com a ajuda de seres de luz que se aproximam dela disfarçados, lhe é oferecida a oportunidade de se reunir novamente com outras almas, e agora o impulso desperta nela para entrar noutro ambiente, na crença de que então também terá escapado ao estado agonizante. E agora torna-se claro para ela que tem de compensar o que perdeu na terra, que tem de trabalhar apaixonadamente. E agora ela também reconhece o seu tempo ocioso na terra, e o seu remorso pelas muitas oportunidades não aproveitadas é extremamente profundo. Com boa vontade sentirá em breve uma melhoria, pois assim que sentir remorsos também utilizará todas as oportunidades para ser amorosamente activa para com as almas necessitadas, pois uma alma endurecida virar-se-á mais para baixo e nunca sentirá remorsos da sua própria culpa, pois tal alma nunca poderá ver o seu erro através da influência de forças do mal e, portanto, também não sentirá remorsos. Só a realização da sua culpa é capaz de estimular a alma na sua luta para cima. E então o efeito do amor instala-se, o que lhe fornece a força para ascender. A consciência da sua culpa é sempre o resultado da compaixão pelas almas que, como ela, têm de suportar um estado agonizante, e este impulso já ganha a alma a ajuda dos seres de luz que agora não desistem até terem encontrado e entrado no caminho da ascensão. E quanto mais a alma progride na realização, mais diligentemente prossegue a sua actividade de amor no além e fornece ajuda a todos aqueles que ainda estão debaixo dela, porque conhece as suas agonias e gostaria de as reduzir. E esta actividade de amor enfraquece agora o seu próprio remorso, mas ainda tem a oportunidade de amadurecer, e mesmo que nunca consiga atingir o mais alto grau, a infância para Deus, que só pode ser adquirida através de uma vida de amor na terra, está no entanto felizmente consciente de que pode servir a Deus, a quem agora ama acima de tudo, para toda a eternidade...._>Ámen