• Back

NEVOLJA BLIŽNJEGA POTICAJ NA LJUBAVNU AKTIVNOST....

Treba vam biti stalni poticaj na Ljubavnu aktivnost, to što vidite nevolju bližnjega i što vam je srce time dotaknuto, tako da u vama zablista plamen Ljubavi, te poželite obasjati i srce bližnjega, tako da bude ublažena njegova duhovna i zemaljska nevolja. Jer ono što ne činite iz Ljubavi, bezvrijedno je za vaš viši razvoj. Bližnjemu morate činiti dobro bez očekivanja plaće (naknade, nagrade), potaknuti jedino osjećajem da želite pomoći i umanjiti nevolju. Tko vrši djela Ljubavi prema bližnjemu zbog nagrade, nalazi se još duboko u samoljublju, i njegova duša još nije prepoznala svrhu života.... sebe oblikovati u Ljubav. Tko je ljubavno aktivan zbog naknade, već je primio svoju zemaljsku plaću, te više ne može očekivati nikakvu duhovnu plaću. Međutim, tko prakticira Ljubav potaknut od srca, to čini bez razmišljanja o naknadi, čak i ako mu je duhovna nagrada osigurana; i ovo je ispravna Ljubav, koja jedino daje, bez da želi primiti, a koja ipak prima, više nego što daje. Iz ovog razloga mora također nad Zemlju doći velika bijeda, da se može razbuktati istinska Ljubav u srcima ljudi, koji su često previše lijeni, da bi raspirili tinjajuću iskru u sebi, tako da ona postane jasan plamen. Mnogo bi patnje i bijede moglo biti ublaženo na Zemlji kroz ispravnu ljubavnu aktivnost, i dušama bi bio osiguran duhovni uspon. No ljudi najčešće nemarno prolaze mimo bijede bližnjega, i zbog toga se ne očitava nikakav razvoj naviše, radije stagniranje i nazadovanje, i time zemaljska nevolja postaje stalno sve veća. Iskra Božanskog Duha počiva u svakom čovjeku, i stoga je svatko također stvoren sposoban ljubiti, ali ako on najplemenitije u njemu pušta da propadne (zakržlja), preostaje samo unakažena slika onoga što je jednom, kao Božje stvorenje, bilo savršeno. Jer, ako stvorenom biću nedostaje Ljubav, u njemu nema više ničega Božanskog, međutim, najmanje ganuće sudbinom bližnjega, zapalit će Božansku iskru Ljubavi, i biće je spašeno za vječnost, ako slijedi svoj najdublji osjećaj,i na taj način pomoćno pruža svoju Ljubav prema bližnjemu. Od malene iskre može postati jasan plamen, i plamen će se spojiti (stopiti) s vječnim ognjem.... čovjek se mijenja u Ljubav, što je njegovo određenje (svrha) na Zemlji. A, ako velika zemaljska bijeda to može postići, ona je od neizmjerne vrijednosti za duše kojima još nedostaje Ljubavi, i jednom će biti prepoznata kao velika Božja milost, kada zemaljski život bude s uspjehom odložen. Tko daje u Ljubavi, neće se nikada trebati plašiti da će se potrošiti (istrošiti), jer njemu će njegov dar biti nadoknađen, u vremenu, kao i u vječnosti; tko ono malo što posjeduje dijeli sa siromašnijima, on sam se neće trebati bojati bijede, jer s njim dijeli Bog, a Njegov dar je uistinu tisućerostruko vrjedniji.... Tko daje s Ljubavlju u srcu, probudit će uzvraćenu Ljubav, a vi ne znate što znači kad Ljubav u sebi bude umnožena. Ipak, vi ćete istrgnuti Sotoni ono što on već vjeruje da posjeduje, opet ćete dati život onome što je bilo mrtvo, dovest ćete snagu tamo gdje ona nedostaje,i kroz to činite najveće milosrđe duši bližnjega, koji je sada također sposoban i voljan ljubiti, i čini dobro poradi dobra. A ako shvatite ovo, bit će vam također razumljiva velika zemaljska nevolja, smatrat ćete je Božjim uređenjem, i s poniznošću (pokornošću) ćete izdržati u Njegovoj volji, nastojat ćete je upravljati (kontrolirati) kroz ljubavnu aktivnost, i također ćete odgovarajuće biti iskupiteljski aktivni u Posljednjem vremenu, budući je jedino Ljubav sredstvo rastvaranja (otapanja, razrješavanja), jedino Ljubav vam daje slobodu, snagu i svjetlo.

AMEN

Necessidade do semelhante Conduzir para a actividade do amor....

Esta deve ser a sua constante motivação para trabalhar com amor, para ver a necessidade do seu semelhante e para que o seu coração seja tocado por ela, para que a chama do amor se acenda em si e para que tenha o desejo de brilhar também no coração do seu semelhante, para que a sua necessidade seja aliviada espiritual e terrena. Pois o que não se faz por amor não vale nada para o seu desenvolvimento ascendente. Tem de fazer boas acções pelo seu vizinho sem esperar uma recompensa, movido apenas pelo sentimento de querer ajudar e de reduzir as dificuldades. Quem realiza obras de amor de vizinhança em nome de uma recompensa ainda está demasiado apaixonado por si mesmo e a sua alma ainda não reconheceu o propósito da vida.... para se moldar em amor. Qualquer pessoa que seja activa no amor pela recompensa já recebeu a sua recompensa terrena e não pode esperar uma recompensa espiritual. Mas quem pratica o amor movido pelo seu coração fá-lo sem pensar em recompensa, mesmo que a recompensa espiritual lhe seja certa; e este é o verdadeiro amor que só dá sem querer receber e que, no entanto, recebe mais do que dá. E é por isso que a grande adversidade tem de varrer a terra para acender o verdadeiro amor no coração das pessoas, que muitas vezes são demasiado indolentes para acender a faísca que arde dentro de si mesmas, de modo a que se torne uma chama brilhante. Muito sofrimento e dificuldade poderiam ser aliviados na terra através de uma actividade amorosa correcta, e a ascensão espiritual seria assegurada para as almas. Mas a maioria das pessoas passa descuidadamente pela miséria do seu semelhante, e assim não há desenvolvimento ascendente, mas sim paralisação e declínio, e as dificuldades terrenas tornam-se cada vez maiores como resultado. A centelha do espírito divino repousa em cada ser humano, e assim todo o ser humano é também criado capaz de amar, mas se deixar secar a parte mais nobre de si mesmo, apenas uma imagem distorcida do que outrora foi perfeito como a criação de Deus permanecerá. Pois se ao ser criado falta amor, já não há nada de divino nele, mas a mais pequena emoção sobre o destino do semelhante acende a centelha divina do amor, e o ser é salvo para a eternidade se perseguir o seu sentimento mais íntimo e, assim, ajudar a dar o seu amor ao seu semelhante. A pequena centelha pode tornar-se uma chama brilhante, e a chama fundir-se-á com o fogo eterno.... o ser humano transforma-se em amor, como é o seu destino na terra. E se a grande adversidade terrena o conseguir, tem um valor imensurável para as almas que ainda carecem de amor, e será reconhecido como uma grande graça de Deus um dia, quando a vida terrena tiver sido completada com sucesso. Quem der com amor nunca terá de temer que se gaste, pois será recompensado pelo seu dom, tanto temporalmente como eternamente; quem partilhar o pouco que possui com alguém mais pobre não terá de temer ele próprio qualquer dificuldade, pois Deus partilha com ele e o Seu dom é verdadeiramente mil vezes mais valioso.... Aquele que dá com um coração amoroso despertará o amor em troca, e não se sabe o que isso significa, esse amor aumentará em si mesmo. No entanto, roubas a Satanás o que ele já acredita possuir, restituis à vida o que estava morto, dirigis a força onde ela falta e assim exercestes a maior misericórdia sobre a alma do seu semelhante, que agora também é capaz e disposto a amar e faz o bem em nome do bem. E se compreenderes isto, compreenderás também a grande adversidade terrena, vê-la-ás como o envio de Deus e suportarás com a rendição à Sua vontade, tentarás controlá-la através da actividade amorosa e, por assim dizer, também serás activo na redenção nos últimos dias, pois só o amor é o remédio, só o amor te dá liberdade, força e luz...._>Ámen