• Back

DUHOVNA HRANA... BOŽJA RIJEČ...

Čovječanstvo ne žudi za duhovnom Hranom, a to je znak oholosti (uzdizanja samoga sebe, uobraženosti, nadmenosti), budući se oni osjećaju tako snažnima i sigurnima, da ne misle da im je potrebna ikakva dostava hrane. Oni nemaju glad za duhovnom Hranom, jer im ništa ne nedostaje.... a ništa im ne nedostaje, jer su se oni zadovoljili onim što oni posjeduju, i zato što oni ni ne znaju za blagodat onoga, što njima doduše pripada, no ne može biti dano nezatraženo... jer oni ne cijene Božju milost kao ono što ona jest. Jer, Božja je milost, kada je njima ponuđeno nešto što znači moć i snagu za sve one koji se osjećaju slabima i malenima. Čovječanstvo međutim osjeća jedino fizičke slabosti, nevolje i brige, a vjeruje da njih ne može odstraniti duhovnom Hranom, Božjom Riječju, jer im nedostaje vjera u ovu snagu. Njima nedostaje vjera u učinak (djelovanje) Božanske Riječi, a time i u snagu, koju čovjek može za svoju dušu crpiti iz Božanske Hrane. I otuda oni ne obraćaju pažnju na ovu Hranu, Koja im je ponuđena u obliku Božanske Riječi... oni malo pažnje pridaju Božanskoj Riječi, i duša mora gladovati i skapavati, čak i iako zemaljsko bogatstvo okružuje čovjeka. Ono što duši treba, potpuno je neovisno o zemaljskom ispunjenju, ona može gladovati usred bogatstva i posjeda, no u najvećoj zemaljskoj bijedi sebe može smatrati prebogatom, ako ona prima duhovnu Hranu, Božji dar, koji potiče njen duševni razvoj. I zato zemaljska dobra ne trebaju biti previsoko cijenjena, jer ona mogu biti i smetnja (prepreka) u njihovom razvoju naviše, ukoliko ona neće biti dobro upotrebljena, ako ljudi zaborave na duhovnu glad, i duša im je kroz to zapostavljena (prikraćena, zakinuta). Duhovna Hrana, odnosno, iz prevelike Ljubavi ljudima prenesena Riječ Božja, žuđena je jedino od onih, kojima zemaljska dobra izgledaju bezvrijednima, i koji stoga teže nečemu što je nepropadljivo, dakle od vječne vrijednosti. Oni gladuju za Kruhom Života, oni gladuju bez Njega, i njihova žudnja je duboka i unutarnja; a takvu glad Bog utažuje Svojom Riječju... On njima daje Hranu za njihove duše, On ih hrani duhovnom Hranom, i taži njihovu žeđ Živom Vodom, koja istječe iz slabina onih, koji stoje duboko u vjeri i u Ljubavi. A ova duhovna Hrana će biti i posredovana ljudima, kada njima bude uskraćena (oduzeta) zemaljska Hrana, kada demonski utjecaj navede ljude na to da jedan drugome uskraćuju (oduzimaju) za život potrebnu zemaljsku hranu... kada okrutnost dosegne najviši stupanj, da se oni međusobno bore kao najgorči neprijatelji. Živjet će onaj tko posjeduje (zove vlastitom) duboku vjeru, jer će ga održati (prehraniti, sačuvati) duhovna Hrana... Riječ Božja, Koju je On blagoslovio Svojom snagom..._>AMEN

Alimentos Espirituais.... Palavra de Deus....

A humanidade não deseja o alimento espiritual, e isso é sinal de autoconceito, pois eles se sentem tão fortes e seguros que não acreditam precisar de qualquer suprimento de força. Eles não têm fome de alimento espiritual porque não lhes falta nada.... e não se privam de nada porque se contentam com o que possuem, e porque também desconhecem o benefício daquilo a que de fato têm direito, mas não podem ser dados sem que lhes perguntem...., porque não valorizam a graça de Deus pelo que ela é. Pois é uma graça quando algo lhes é oferecido que significa força e poder para todos os que se sentem fracos e pequenos. Mas a humanidade só sente fraquezas físicas, necessidades e preocupações, e acredita que não pode remediá-las com alimento espiritual, com a Palavra de Deus, porque lhe falta fé em sua força. Falta-lhe a fé no efeito da Palavra divina e, portanto, também na força que o ser humano pode tirar para a sua alma do alimento divino. E por isso ela não respeita este alimento que lhe é oferecido sob a forma do Verbo divino.... tem pouca consideração pela Palavra divina, e a alma tem de passar fome e viver na miséria, mesmo que a riqueza terrena rodeie o ser humano. O que a alma necessita é completamente independente da realização terrena, pode passar fome no meio da riqueza e dos bens, mas pode ser abundantemente provida na pobreza terrena máxima, se aceitar o alimento espiritual, o dom de Deus, que promove o seu desenvolvimento espiritual. E por isso os bens terrenos não devem ser valorizados em demasia, porque também podem prejudicar o desenvolvimento superior do ser humano, se não forem utilizados corretamente, se fizerem o ser humano esquecer a fome espiritual e, com isso, a alma for prejudicada. O alimento espiritual, ou seja, a Palavra de Deus transmitida às pessoas por imenso amor, só é desejado por aqueles a quem os bens terrenos parecem sem valor e que, portanto, lutam por algo que é imperecível, portanto de valor eterno. Eles têm fome do pão da vida, estão famintos sem ele e o seu desejo é profundo e interior; e Deus satisfaz tal fome através da Sua Palavra..... Ele lhes dá alimento para suas almas, Ele os alimenta com alimento espiritual e mata sua sede com a água viva que corre dos lombos daquele que tem fé e amor profundos. E esse alimento espiritual também será dado às pessoas quando elas forem privadas de alimento terreno, quando a influência demoníaca determinar que as pessoas entre si se privem do alimento terreno necessário para a vida.... quando a falta de bondade das pessoas tiver atingido o mais alto grau de luta entre elas como inimigos amargos. Quem chama a uma fé profunda a sua própria vontade de viver, pois receberá alimento espiritual.... a Palavra de Deus, que Ele abençoou com a sua força...._>Amém