• Back

KREMIRANJE.... UBRZA(VA)NJE POSTUPKA RASPADANJA....

Sve ide svojim putem [[= napreduje]] ka oslobađanju budući mora slijediti put višeg razvoja. Kada duhovna supstanca sebe razdvoji od materije ona je potonju prevadala; ali duhovna supstanca nije uvijek dovoljno sazrijela da više ne treba zemaljsku (transformacijsku/preobražajnu) formu i u tom slučaju će ponovno ući u novu formu, koja se također sastoji od materije. Međutim, kada duša, duhovna suština unutar čovjeka, napusti tijelo, zemaljska je transformacija dokončala; to jest, duša napušta njezinu posljednju formu na Zemlji i ulazi, oslobođena od sve materije, u novo i sasvim drugačije carstvo od Zemlje. Tijelo, konačna zemaljska forma, je sada opet određeno za raspadanje; to jest duhovne supstance koje sačinjavaju zemaljsko tijelo, također trebaju ići putem višeg razvoja, pošto su te supstance i dalje u početnom stadiju razvoja, i u tu svrhu će se opet pridružiti Božanskim djelima stvaranja čija je svrha, naposlijetku, viši razvoj duha. Ovo se može dogoditi na različite načine ali to uvijek mora uključivati mogućnost aktivnog služenja. Posljedično tome, supstanca se treba pridružiti djelu stvaranja gdje treba vršiti određeni zadatak i služiti ispunjavajući taj zadatak, pošto se supstanca može razviti jedino kroz služenje. Ako je mogućnost služenja oduzeta, put višeg razvoja je prekinut, što je za duhovnu supstancu izuzetno bolno stanje [[ili ‘što za duhovnu supstancu znači stanje izuzetne agonije’]]. Vrijeme duhovne patnje se naizgled može skratiti ali duhovna supstanca neće zahvaliti ljudskom biću koje se miješa u njezin razvojni napredak i spriječava njezino služenje. Čim je prirodno raspadanje ljudskog tijela spriječeno ubrzavanjem njegova postupka raspadanja putem kremiranja ili kemijskim sredstvima, staza duha je daleko više bolna a i treba biti, pošto je ovaj postupak protivan Božanskom redu, on je protivan svrsi koju je Bog dao svakom djelu stvaranja. To je jedno neovlašteno djelovanje od strane ljudi koje nije u skladu sa Božjom voljom. Ljudsko se tijelo treba vratiti zemlji što je njegova svrha....

‘Prah ste bili [[ili ‘iz praha ste nastali’]] i u prah ćete se vratiti’ (Otkrovenje 3:19; Job 10:9).... pod uvjetom da Božja intervencija ne odluči drugačije time što će završiti ljudski život na načine drugačije od prirodne smrti ljudskog bića. Kada je duša sebe oslobodila od tijela.... to jest od duhovne supstance koja formira tijelo.... posao tijela da služi duši je ispunjen. Ali dok se ono nije potpuno raspalo ono i dalje ima druge mogućnosti služenja, čak ako je to ljudskom biću teško razumljivo, dok ubrzani postupak raspadanja neće omogućiti ostacima vršiti pa ni najmanji čin služenja. Otud je potpuno pogrešno pretpostaviti kako će se ljudsko tijelo kao rezultat ovog postupka pročišćavanja pridružiti/sjediniti sa dušom. Duhovne supstance izvanjske forme imaju doista istu funkciju i eventualno se sjedinjuju sa bezbrojnim drugim supstancama duše i također hodaju istom stzom razvoja na Zemlji kao ljudska duša.... ali ovo se ne može dogoditi na način kako to ljudi pogrešno vjeruju. Svim je supstancama dano jedno određeno/fiksirano vrijeme za njihov razvoj kojeg ljudsko biće ne može skratiti kako se njemu svidi [[ili ‘na osnovu vlastite prosudbe’]] posredstvom izvanjskog postupka.... ako on ne koristi u potpunosti jedinu mogućnost višeg duhovnog razvoja na Zemlji, to jest, ako on, svojim ponašanjem, njegovim ispravnim stavom spram Boga, njegovom vjerom i njegovim najiskrenijim akcijama ljubavi, ne ostvari viši stupanj zrelosti što također može skratiti zemaljski vijek fizičke forme; međutim, uvijek se mora prepustiti Božjoj volji koji će joj koristan zadatak On još odrediti.

AMEN

Burning.... Processo de dissolução acelerada....

Tudo vai no sentido da redenção porque tem de seguir o curso de um desenvolvimento superior. Se o espiritual se separa da matéria, ele superou esta última; mas o espiritual nem sempre é tão completamente maduro que não precisa mais de uma forma terrena (deformação), e então volta a residir em uma nova forma, que também é matéria. Mas quando a alma, a substância espiritual no ser humano, deixa o corpo, cessa a deformação terrena, ou seja, a alma escapa da última forma na Terra para entrar num novo reino, que é completamente diferente da Terra, livre de toda a matéria. O corpo, a última forma terrena, está agora novamente exposto à dissolução, ou seja, as substâncias espirituais, das quais o corpo terreno também é formado, devem, por serem os seres ainda no estágio inicial de desenvolvimento, passar também pelo processo de desenvolvimento superior e para isso juntar-se novamente às obras divinas da criação, cujo propósito é precisamente o desenvolvimento superior do espiritual. Agora isso pode acontecer de muitas maneiras, porém a possibilidade de uma atividade de serviço deve ser sempre dada a ela, portanto essas substâncias devem se juntar a um tal trabalho de criação onde ela tem que cumprir alguma tarefa a fim de servir através do cumprimento dessa tarefa, pois a disposição só pode amadurecer através do serviço. Se lhe for retirada a possibilidade de servir, então o curso do desenvolvimento superior é interrompido, o que significa um estado extremamente agonizante para a disposição. O tempo de sofrimento do espiritual pode aparentemente ser encurtado, mas o espiritual não é grato ao ser humano que interfere no seu curso de desenvolvimento e o impede de servir. Assim que o corpo humano é impedido da sua decomposição natural, tentando acelerar o seu processo de desintegração, queimando-o ou por meios químicos, esta substância espiritual toma um caminho muito mais agonizante e também tem que tomá-lo porque este processo viola a ordem divina, o propósito que Deus deu a cada obra da criação. Esta é uma forma arbitrária de agir por parte dos seres humanos que não está de acordo com a vontade divina. O corpo humano é para ser entregue à terra, assim como o seu destino.... "Da terra foste levado, para a terra voltarás", a menos que o próprio Deus o determine de forma diferente através da Sua intervenção e fim de uma vida humana, do que através da morte física natural do ser humano. Se a alma se esvaziou a si mesma do corpo, então a tarefa do corpo é.... do qual o corpo é formado.... foi cumprido em relação à alma. Mas até que o corpo tenha se dissolvido completamente, ele ainda tem outras possibilidades de agir de forma servil, mesmo que isso pareça pouco compreensível para o ser humano, enquanto que a mais pequena atividade servil não cabe ao remanescente de um processo acelerado de dissolução. Portanto, a suposição de que o corpo humano se une à alma através de um processo de purificação trazido de tal forma é imensamente errada. A substância espiritual da forma exterior tem certamente o mesmo destino, para um dia se unir com inúmeras substâncias anímicas, a fim de percorrer novamente o último curso de desenvolvimento na Terra como alma humana. No entanto, isto nunca acontecerá como as pessoas erroneamente acreditam, porque um certo tempo está estabelecido para o desenvolvimento de todos os seres, que o ser humano não pode encurtar a seu próprio critério através de um procedimento externo.... se ele não utilizar plenamente a única possibilidade de desenvolvimento espiritual superior na Terra, isto é, se ele adquirir um grau de maturidade através do seu modo de vida, da sua atitude correta para com Deus, da sua fé e através da atividade ativa do amor, o que também pode encurtar a vida terrena da concha física, mas deve ser sempre deixada à vontade de Deus a tarefa servidora que Ele ainda atribui a ela....

Amém