• Back

LJUDSKE TRADICIJE.... OBAVEZNO POSJEĆIVANJE CRKVE

Sve što ima veze sa Bogom [[ili ‘sve što se odnosi prema Bogu’]] mora čovjeku donijeti uspjeh [[ili ‘rezultirati uspjehom’]] pod uvjetom da on tome udovoljava ili to iskoristi.... To će [[ga]] morati voditi/dovesti do Boga.... ali jedino ako se udovolji svim postavljenim uvjetima. Formalnosti, međutim, neće voditi/dovesti do uspjeha. Jednoj osobi je jednostavno lakše a drugoj teže ostvariti cilj, ukoliko je potonja odabrala hodati izuzetno teškim putem, dok je drugi put lakši ali može također biti radosno služenje Bogu. Ljudsko biće dakle sebe potčinjava uvjetima koje Bog nije od njega zahtjevao. Stoga je od pomoći ako čovjek postane svjestan o [[= ako dozna o/ako se upozna sa]] pojedinim učenjima koja su od strane ljudi bila dodana Kristovom učenju. Prije svega, posjećivanje crkve je nametnuto kao obaveza, što nije uvijek duhovno blagotvorno/korisno [[ili ‘od dobrobiti’]] već može također biti uništavajuće za dušu.

Ideja kako će se čovjek odlaženjem u crkvu okrenuti više ka Bogu je krajnje obmanjujuća; umjesto toga on daleko više riskira da se ono što bi trebalo biti duboko unutrašnje iskustvo pretvori u naviknut čin. Istinski aspirant će Boga tražiti svugdje, njegov odlazak u crkvu mu zasigurno neće naškoditi ali on može pronaći kontakt sa Bogom uvijek i svugdje i neće za to trebati specifično mjesto. Prema tome, jedino bi nužno bilo čuti Božju Riječ ako ona osobi nije dostupna nigdje drugdje, i Bog će se sa time u potpunosti složiti jedino ako je svrha posjećivanja crkve [[= u smislu, ‘Bog će dati puno odobrenjeo odlasku u crkvu ako je njegov smisao’]] upravo spomenuto priopćavanje Božanske Riječi. Sve druge ceremonijalne aktivnosti su ukrasi koji su više ili manje bili nadodani od strane ljudi te u današnje vrijeme motiviraju koncept služenja Bogu, iako služenje Bogu predstavlja nešto potpuno drugačije od služenja takvim praksama [[= njegovanja takvih običaja]], koje nemaju ništa zajedničko sa stvarnim radom za dušu.

Potpuno je beznačajno i nevažno da li i do koje mjere će ljudsko biće udovoljiti zahtjevima koji su uvjet pripadnosti Rimo-Katoličkoj crkvi. Crkva koju je na Zemlji utemeljio Isus Krist nema ništa zajedničko sa izvanjskim pojavama/nastupima. Njezini se vrlo duboki principi mogu zasigurno prepoznati usprkos njezinim vanjskim manifestacijama, i time oni ne moraju biti prepreka prepoznavanju istinskog učenja Isusa Krista i sukladnom životu. Alternativno međutim, te izvanjske manifestacije nisu nužno potrebne da bi se bilo istinskim Kršćaninom u skladu sa Božjom voljom. Nije teško vidjeti da su ljudi odbijeni baš zbog mnogo formalnosti, a Isus Krist zasigurno nije smatrao da postignuće vječnog blaženstva ovisi o ispunjenju zapovijedi koje su odredili ljudi, poput redovitog posjećivanja crkve, sudjelovanja u akciji koja je također od strane ljudi smišljena kazališna igra a koja nije od nikakve dobrobiti za i nema nikakav utjecaj na ljudsku dušu.

Ljudi trebaju uzeti u obzir kako je Gospodin na Zemlji prigovarao vanjskim pojavama/nastupima, da On nije učinio ništa da bi Svoju Riječ u stvarnosti/efektivno istaknuo, izuzev čuda, čija je namjera bila dokazati ljudima Njegovo Božanstvo. On međutim nikad nije učinio ništa što bi moglo opravdati ili na neki način danas potkrijepiti gore spomenute akcije već su one prosto od strane ljudi uvedene formalnosti koje nemaju drugo dublje značenje od onog kojeg su mu dodijelili ljudi. I to nikad ne može korespondirati sa Božanskom voljom, stoga od ljudi ne može biti potraživano kao svjedočanstvo udovoljavanja Kristovom učenju.

AMEN

인간이 추가한 역사. 교회 출석.

하나님을 알려주는 모든 일은 사람이 가르침을 따르거나 실천한다면, 성공하게 되야만 한다. 그러나 가르침이 요구하는 모든 것에 순종할 때 가능하다. 그러나 모든 형태가 성공으로 이어지지는 않는다. 한 사람에게는 더 수월해지고, 다른 사람에게는 목표에 도달하기가 더 어려워진다. 왜냐하면 한 사람은 걷기가 아주 어려운 길을 택하고, 반면에 다른 길은 더 쉬우면서도 하나님을 기쁨으로 섬기는 일이 될 수 있기 때문이다. 다시 말해 사람이 스스로 하나님이 설정하지 않은 조건을 자신에게 부여한다. 그리스도의 가르침에 인위적으로 추가된 각각의 가르침을 분별하는 일은 도움이 된다.

첫째로 교회 참석을 의무로 만드는 일이다. 이 일은 항상 영적으로 도움이 되지 않고, 영을 죽이는 결과가 나타날 수 있다. 교회 참석을 통해 사람이 하나님께 더 많이 향하게 된다는 관점은 아주 잘못된 관점이다. 이런 일은 오히려 가장 깊은 내면의 경험이 되어야 할 일을 기계적인 행동이 되게 하는 위험이 있다. 진정으로 하나님을 찾는 사람은 하나님을 어디에서나 구한다. 그에게는 교회에 가는 일이 해가 되지 않을 것이다. 그러나 그는 언제 어디서나 하나님과의 연결을 찾을 수 있고, 이를 위한 특별한 장소가 필요하지 않다.

그러므로 다른 방법으로는 사람이 하나님의 말씀을 접하지 못하는 경우에 단지 말씀을 듣게 하는 일이 필요하다. 교회 방문의 목적이 단지 하나님의 말씀을 받기 위한 것이라면, 이런 일은 단지 하나님의 전적인 동의를 얻을 것이다. 다른 모든 의식 행위는 크거나 적게 인간이 추가한 것들이고, 오늘날 하나님을 섬긴다는 용어로 예배에 참석하도록 격려한다. 그러나 하나님을 섬기는 일은 실제 혼에 대한 작업과는 관련이 없는 의식에 참석하는 것과는 전혀 다르게 이해해야만 한다. 사람이 로마 가톨릭 교회의 일원의 자격을 얻기 위한 규정을 따르는 지, 어느 정도까지 따르는 지의 여부는 전혀 중요하지 않고, 의미가 없다.

예수 그리스도가 이 땅에 세운 교회는 실제 겉 모습과 전혀 관련이 없다. 이 교회는 겉 모양에도 불구하고 가장 깊은 원리로 깨달을 수 있다. 따라서 이런 겉 모습이 그리스도의 진정한 가르침을 깨닫고, 그에 따라 사는 데, 장애물이 될 필요가 없다. 그러나 반대로 이런 겉 모양이 하나님의 뜻에 따라 진정한 그리스도인이 되기 위해 절대적으로 필요하지는 않다.

사람들이 바로 많은 형식들을 거부하는 일을 깨닫기가 어렵지 않다. 예수 그리스도는 사람들이 정한 계명을 성취시키는 일에 의존하여 영원한 축복이 달려 있게 절대로 만들지 않았다. 그런 예를 들면, 정기적인 교회 방문, 의식에 참석하는 일이다. 이런 의식은 마찬가지로 사람이 만든 연극과 같은 것이고, 인간의 혼에 아무런 가치가 없고, 영향을 주지 못한다.

사람들은 주님이 이 땅에 거할 때 겉치레를 거부했고, 사람들에게 자신의 신성을 증명하는 기적을 제외하고는 그의 말씀을 효과적으로 확인시켜 주기 위해 아무 일도 하지 않았음 생각해야 한다. 주님은 오늘날 정당화할 수 있거나, 어떤 식으로 든 근거를 댈 수 있는 어떤 겉치레의 일을 한 적이 없고, 그런 의식들은 단지 사람들이 만들어, 사람들에게 요구하는 깊은 의미가 없는 것이다. 그런 일은 결코 하나님의 뜻과 일치할 수 없고, 또한 인간에게 그리스도의 가르침을 준수하다는 증거로 결코 요구할 수 없는 일이다.

아멘