• Back

SAMOSTANSKI ŽIVOT?.... - (u svezi sa prijašnjim razgovorom)

Prirodno ograničenje je bilo postavljeno kada snaga otpora prijeti popustiti, i onda duša može očekivati pomoć ako je preslaba da bi sama po sebi čvrsto stajala. Ženina svrha u životu poglavito uključuje poslužiteljski [[(isto u smislu: koja održava i brine)]] i podupirajući rad, i ona prima snagu da to načini u istoj mjeri kako izražava njezinu Ljubav, i time sfera aktivnosti postoji posebice za ženu na Zemlji koja nudi duši bogate prilike za sazrijeti. Nema potrebe čvrsto ograničiti njezine obaveze kako bi na Zemlji živjela radi Gospodnjeg zadovoljstva u povučenosti. Svakome tko želi raditi do većeg opsega u službi Ljubavi spram bližnjega će također biti ponuđena odgovarajuća prilika za to u izvanjskom svijetu. Prema tome nije posebice blagotvorno za dušu ako je osobi nametnuto polje službene dužnosti koja je u stvari svjesno vršena ali jedino kao vrsta osobne obaveze.... pod uvjetima koji isključuju odbijanje ili neudovoljavanje ovog ispunjavanja obaveze, i prema tome rad Ljubavlju ispunjene službe se ne podudara uvijek sa slobodnom voljom osobe. Volja osobe koja sebe postavi u takvu prinudnu situaciju može bez ikakve sumnje biti dobra i njezine namjere mogu itekako biti da posveti njezin život sasvim Gospodu i Spasitelju, ali on ne uzima u obzir da svatko može iskoristiti i razviti njegov zemaljski život sred svjetovne gungule i da će mu biti ponuđeno više nego dovoljno prilika za aktivnu Ljubav prema bližnjemu.

AMEN

Vida monástica?.... (conversa precedida sobre isto)

Um limite é estabelecido pela natureza onde o poder da resistência ameaça afrouxar, e a alma tem de esperarajuda, por assim dizer, se for demasiado fraca para resistir por si só. O propósito da mulher na vida se estende principalmente a ser ativa em cuidar e cuidar, e ela recebe a força para isso na mesma proporção em que deixa o amor falar no processo, e assim a mulher em particular tem direito a uma esfera de atividade na Terra que oferece plenamente a oportunidade de deixar a alma amadurecer. E não há necessidade de uma delimitação estreita dos seus deveres para viver em reclusão na terra, a fim de agradar ao Senhor Deus. Quem quiser ser mais activo no serviço do amor ao próximo, também lhe são oferecidas oportunidades suficientes na sua vida livre e, portanto, não é particularmente bem sucedido para a alma se for imposto ao ser humano um círculo de deveres que, de facto, é conscienciosamente cumprido, mas sob uma espécie de compulsão auto-imposta, em condições em que se exclui a recusa ou o não cumprimento desse cumprimento do dever e, portanto, a actividade nas obras de amor nem sempre corresponde ao livre arbítrio do ser humano. Sem dúvida, a vontade de alguém que se coloca em tal estado de compulsão pode ser boa e a sua intenção de consagrar a sua vida inteiramente ao Senhor e Salvador, mas ele não considera o quanto todos podem usar e explorar a sua vida terrena no meio da azáfama do mundo e como ainda lhe são oferecidas oportunidades para o amor de vizinhança activa....

Amém